Etimologia

Dellatinviatĭcum « del camin ».

Prononciacion

lengadocian/ˈbjat͡ʃe/,/ˈbjat͡ʃe/

lengadocian, gascon/ˈbjad͡ʒe/,/ˈbjad͡ʒe/

França (Bearn) : escotar « viatge »

provençau/ˈvjad͡ʒe/,/ˈvjad͡ʒe/

Nom comun

viatgemasculin

1. Accion d'anar e de secarrejar dins un luòc distant de l'endrech que idemoram abitualament.
2. (per elipsi)Raconte de viatge.
3. Accion de far l'anar e venir d'endacòm.
4. (marina) L’ensemble de totas lasmerças que compausan lacarga màger d’un naviri.

Forma de vèrb

viatge

1. primièra persona del singular del present del subjonctiu deviatjar
2. tresena persona del singular del present del subjonctiu deviatjar

Etimologia

Dellatinviatĭcum « del camin ».

Prononciacion

Oriental: central/biˈad͡ʒə/,/biˈad͡ʒə/, balear/viˈad͡ʒə/,/viˈad͡ʒə/

Occidental: nord-occidental/biˈa.d͡ʒe/,/biˈa.d͡ʒe/, valencià/viˈad͡ʒe/,/viˈad͡ʒe/,/biˈad͡ʒe/,/biˈad͡ʒe/

Nom comun

viatgemasculin

1. viatge^(oc)