Etimologia

Demancar

Prononciacion

/ˈmaŋko̞/,/ˈmaŋko̞/

França (Bearn) : escotar « manca »

Sillabas

man|ca

Nom comun

mancafemenin

1. Abcéncia,defaut,omission; fach demancar.

Preposicion

manca

1. Introduch lo temps que deu s'escòrrer per marcar l'ora al pic.
   • Son uèit oras manca un quart.
   • Son sièis oras manca tres.

Forma de vèrb

manca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu demancar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu demancar

Etimologia

Dellatinmancus

Prononciacion

oriental/ˈmaŋkə/,/ˈmaŋkə/

occidental/ˈmaŋka/,/ˈmaŋka/

Sillabas

man|ca

Nom comun

mancafemenin(masulinizacion:manc)

1. manpòta,desbraçada

Forma d'adjectiu

manca

1. Femenin singular demanc

Forma de vèrb

manca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu demancar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu demancar

Prononciacion

/ˈmaŋka/,/ˈmaŋka/

Forma d'adjectiu

manca

1. Femenin singular demanco

Etimologia

Dellatinmancus

Prononciacion

/ˈmaŋka/,/ˈmaŋka/

Sillabas

man|ca

Nom comun

mancafemenin

1. lamanesquèrra

Forma d'adjectiu

manca

1. Femenin singular demanco

Forma de vèrb

manca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu demancare
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu demancare