Tanaḥ, retranscrit tanbenTanakh (enebrieu:תנך, TNK), es un acronim qu'identifica laBíblia ebrieva, coincidís en granda partida amb l'Ancian Testamentcrestian, levat los libresdeuterocanonics (los libres que foguèron acceptats dins lo canon crestian pas qu'a la fins del sègle xvi, es a dire: Los dos libres del Macabèus, Judit, Tobias, Saviesa, Siracida e Baruc; tampauc fan pauc partit del Tanaḥ Bèl e el dragon e Susanna, que dins los deuterocanonics forman los dos darrièrs capítols de Danièl). L'acronime de la Tanaḥ se basat sus las letras ebraïcas inicialas de caduna de les tres partidas del tèxt:
Torah [תורה], que significa "lei", "ensenhament" e/o "instruccion". També es anomenatḤumaš [חומש], derivat de ḥamesh [חמש] significant "cinc", en referéncia als cinc libres de Moïses. En grèc es lo "Pentateuc".
Los libres de laTorah foguèron anomenats amb la primièra paraula més important qu'apareís dins lo tèxte. Los noms son pas las traduccions de l'ebrièu, mas venon dels nomsGrècs creats per a la traduccion ebraïca de laSeptuaginta, que venguèron la basats dels noms rabinics que descrivon la tematica dels libres.
