La lenga es parlada enPanjab, una region istorica partejada entre Paquistan e Índia (dempuèi l'independéncia dels dos paises en 1947). En Índia la lenga es parlada dins l'estat de Panjab, mas la mai granda part dels locutors son paquistaneses[1].
Lo panjabi foguèt longtemps una lenga orala. La primièra usança literària de la lenga es deguda alsikhisme en 1604, qu'escriguèt la lenga amb l'escrituragomorkha. Dins la part musulmana del Panjab, lopersan e subretot l'ordo èran las lengas de prestigi e an influençat la lenga. L'ordo demòra, en Paquistan, utilizat per los panjabis. En Índia, los locutors donan lo meteis ròtle a l'indi[2].
En Paquistan, cèrtes dialèctes an creat lor pròpia norma lingüistica e tendon a se diferenciar del panjabi. Son losaraiki, dins lo sud-oèst e l'hindko, dins lo nòrd[2].
(en) Christopher Schackle, 2007,Panjabi, dins The Indo-Aryan Languages, George Cardona, Danesh Jain (eds.) p. 637-682, Routledge language family series, Londres, Taylor & Francis.
