| Biografia | |
|---|---|
| Naissença | 11 de decembre de1921 18au arrondiment de París eParís |
| Mòrt | 30 de junh de2014 (92 ans) Peitieus |
| Donadas personalas | |
| Nacionalitat | Francesa |
| Activitat | |
| Camp de trabalh | Filologia romànica(ca) eCultura occitana |
| Ocupacion | lingüista,germanista,escrivan,romanista,professor de las universitats,filològ,professor d'alemand,medievalista,poèta eromancièr |
| Trabalha per | Universitat de Peitieus |
| Òbra | |
| Estudiant doctoral | Pierre Gallais |
| Autres | |
| Conjunt | Eliana Gausit |
| Descendéncia | Maria Alina Bèc |
| Prèmis | |
 | |
Pèire Bèc (enfrancés:Pierre Bec;París,11 de decembre de1921 -Peitieus,30 de junh de2014) foguèt unlingüista, escrivan, poèta e erudit occitan. Professor a l'Universitat de Peitieus fins a sa retirada en 1989, foguèt un dels mai eminents especialistas de la literatura e de lalenga d'òc.
Son prètzfach de lingüista comencèt en 1968 amb la publicacion de sa tèsiLes Interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans. Editèt puèi un libre de divulgacion important per la filologia e dialectologia occitana:Manuel pratique d'occitan moderne en 1973. Foguèt lo primièr lingüista que realizèt un trabalh scientific per estandardizar l'occitan sus de basas racionalas, al començament dels ans 1970 (vejatzoccitan larg). Participèt tanben en 1982 a laComission de Normalizacion Lingüistica de l'Aranés, ambJacme Taupiac eMiquèu Grosclaude que bastiguèt la nòrma lingüistica actuala, oficializada en 1983. Demest sas autras òbras mai importantas, cal citarManuel pratique de philologie romane e saLangue occitane (colleccion Que sais-je ?).
Aguèt un ròtle important tanben comamilitant occitanista qu'aprèp d'aver participat a la fondacion de l'Institut d'Estudis Occitans n'ocupèt la foncion de president de 1962 a 1980. Per sa trajectòria e produccion ricas se vegèt recompensat lo 25 d'octobre de 2010 quand laGeneralitat de Catalonha li decerniguèt lo primièrPrèmi Robèrt Lafont tot bèl just creat.
Pèire Bèc nasquèt a París en 1921 d'un paire gascon exiliat dins la capitala francesa e d'una maire creòla. La familha tornèt al país quand l'enfant aviá 10 ans e s'installèt aCasèras. Aital descobriguèt e comencèt a s'interessar a la lenga occitana. Faguèt pas d'estudis segondaris e se trobèt alara obligat a far de trabalhs divèrses. Faguèt alara d'interprèt pels refugiats durant l'epòca de laGuèrra Civila Espanhòla abans d'acceptar de venir velhaire de nuèch dins un burèu de las Pòstas del temps que se preparava per passar lo bachelierat.
Pasmens aquel projècte de se diplomar se vegèt trencat subran quand arribèt laSegonda Guèrra Mondiala. Foguèt alara mandat enAlemanha per i far loServici de Trabalh Obligatòri. Son temps ailà li permetèt d'aprendre l'alemand. Aprèp sa liberacion, passèt lo bac e mai tard una licéncia d'alemand e d'italian. Sos diplòmas li permetèron d'ensenhar las lengas a París ont s'inscriguèt coma estudiant a la Sorbona per s'i especializar en lingüistica romanica. I aguèt alara coma professors lo rosselhonésPere Fouché a l'Institut de Fonetica de l'Universitat, e lo provençalJoan Botiera a l'Institut d'Estudis Provençals. Presentèt sas doas tèsis en decembre de 1959 e venguèt posteriorament mèstre de conferéncias. Faguèt de professor d'alemand fins a 1963 abans d'entrar a l'Universitat de Peitieus coma professor de lengas e literaturas de l'Edat Mejana.
En 2012 foguèt causit coma president d'onor de l'Acadèmia Occitana-Consistori del Gai Saber e acceptèt en 2014 de participar a la constitucion de l'Institut d'Estudis Araneses-Acadèmia Aranesa de la Lenga Occitana.
Pasmens durant lo mes de junh d'aquel an sa santat se vegèt afectada per un AVC del temps qu'èra a Casèras. Aprèp una ospitalizacion aSant Gaudenç, foguèt mudat a Peitieus ont moriguèt lo 30 de junh de 2014.
| Precedit per Robèrt Lafont |  President de l'IEO 1962 -1980 | Seguit per Patric Choffrut |
