Las atestacions medievalas son : en1273,Lematz (sic, cacografia perLeuiatz); en1274,Leujatz; en 1326Leugatz; en1367,Leuyatz[2].
Coma perLeujac,Albèrt Dauzat e Charles Rostaing[3] i veson lo nom germanic de personaLiudo, sigut deu sufixe-iacum.
Ernèst Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, opina per l'occitanleuge + sufixe aumentatiu-at, au plurau.
Coma Dauzat e Rostaing, Bénédicte Boyrie-Fénié associaLeujats eLeujac, mès damb lo nom de persona germanicaLeudo; l'evolucion serè*Leudiac(o)s [fundos] (acusatiu plurau masculin) >*Leudyacs >*Leujacs, damb la finala prononciada[-ats][2].
Dens un article de 2013 de la revistaPaís Gascons, Miquèu Audoièr constata 1) que plan de comunas girondinas an una finala en-s qu'es pas etimologica e que 2)Mèste Verdièr atèsta de la prononciacion-ts per-cs. La solucion serèLeujac au plurau, damb valor probabla de collectiu (los Leujacs = los abitants deLeujac), pui confusion deu nom deu vilatge damb los deus abitants[4], çò que mia a la grafiaLeujacs preu nom deu lòc e de la comuna.
↑2,0 et2,1Bénédicte Boyrie-Fénié,Dictionnaire toponymique des communes Landes et Bas-Adour, ed. CAIRN, Pau, 2005, p.193
↑Albert Dauzat, Charles Rostaing,Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 396
↑Miquèu Audoièr,Ua solucion unica a un problèma doble : lo grop -ts, fonetica istorica e toponimia, País Gascons n°269, pp. 8-9, Ortès, Noveme-Deceme 2013.