Enfisica equimia, union (daugrècἰών, ion, participi deῐ̓έναι, ĭénai, «anar») es unatòm omolecula amb carga electrica. S'apèlacation un ion amb carga positiva, eanion un ion amb carga negativa. Lo procès de ganhar o pèrdre d'electrons (a respècte de l'atòm o de la molecula neutre) se nomenaionizacion. Se representa leications e leisanions amb lo simbòl de l'atòm correspondent e lo simbòl "+" o "-", respectivament (per exemple, Na+ o F-). Se lo nombre d'electrons ganhats o perduts es mai grand qu'un, aiçò s'indica tanben (per exemple, Mg2+ o O2-). Lei cations e anions son pipats per lacatode e l'anode, respectivament.Michael Faraday foguèt lo primièr que prepausèt l'existéncia deis ions, en1830, mas foguètArrhenius que ne desvolopèt la teoria correspondenta en1884. Aiçò li vauguèt loPrèmi Nobel de Quimia en1903. L'energia que fau per arrancar unelectron d'unatòm dins lo vuege es lo potenciau d'ionizacion o energia d'ionizacion d'aquelatòm. Lei potenciaus d'ionizacion atomica son de constantas fisicas, caracteristicas de cadaatòm. Lo meteis concèpte se pòt aplicar en de moleculas e solids. Generalament, lei potenciaus d'ionizacion descreisson d'aut en bas, e creisson de senèstra a drecha dins laTaula periodica. Aquela tendéncia es invèrsa d'aquela que se tròba per lei rais atomics. Aiçò es a causa dau fach que, dins leis atòms pichons, leis electrons son atrachs pus fòrtament per lo nuclèu e fau mai d'energia per leis arrancar. Lo primièr potenciau d'ionizacion es çò que fau per arrancar lo primièr electron d'un atòm neutre, lo segond potenciau es çò que fau per arrancar dos electrons, e aitau successivament. Lei potenciaus d'ionizacion aumentan gradualament. Generalament, i a un saut considerable d'energia en quauque ponch de la seria. Aiçò fa que cada atòm tenda a formar un cèrt tipe decation. Per exemple, losòdi (Na) forma Na+, mas pas Na2+.
