Era prononciacion qu'ei [éspa'rròss] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son :Bernardus Raymundi d'Esparros en 1095,Raymundum de Sparros, cap a 1120-1130,Arramun d'Esparros cap a 1140,Rn. de-Sparos cap a 1170,Petrus et Bernardus Raymundi de-Sparos, en latin, en 1300,Esparros (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].
SegonDauzat,Esparròs, dab eth sufixe aquitanic-ossum, que significaré « perpau-limit »[2].SegonNegre,Esparròs que vien deth nom latin d'òmiAsper, dab eth sufixe aquitanic-ossum. Segon R. Aymard,Esparra,Esparron qu'èran ara origina hortalessas barradas dab paus. Eths prumèrs castèths deths barons d'Esparròs qu'èran benlhèu atau[1].
SegonMiquèu Grosclaude, eras fòrmas ancianas justifican pas era proposicion de Negre. Era d'Aymard qu'associa un radicau germanic dab un sufixe aquitanic, çò qui pausa un problèma de cronologia; que caleré supausar un càmbiament de sufixe. Eth nom que s'explica benlhèu dab eth gasconesparra, « pau, perpau, palissada, palengat »[1].
Comunas dethsHauts Pirenèus enGasconha (comunas actualas,comunas que caupon de comunas delegadas,ancianas comunas,ancianas comunas vengudas comunas delegadas)