L'egiptologia qu'ei la disciplina qui a per objectiu l'estudi de la civilizacion qui viscó e ocupèEgipte e mei que mei la benda fertila de la vath deNil enter lo millenni V abC e lo sègle IV de l'èra crestiana (quan l'espandiment deucristianisme acabè dab la religion egipciana e, dab era, l'utilizacion deu son sistèma d'escritura).
Los documents utilizats en egiptologia be son divèrs anant d'artefactes de tota traca trobats suu terren, de monuments de gran endom, dinc aus tèxtes trobats sus aqueths monuments e aus testimoniatges de tot escantilh (papirs, tauletas d'argela, tèxtes biblics, tèxtes grècs o romans) de totas las epòcas.
Lo desbromb de la lectura deus sistèmas d'ecritura e de la lenga egipciana antica (dens los son divèrs estats) non deishè pas, dinc ausègle XIX, com hont d'informacion suber l'Egipte antica, pas sonque los testimoniatges en lengas conegudas alavetz com ac èran l'ebrieu, logrèc e lolatin.
Congrès Internacionau deus Orientalistas, en 1874, davant la Pèira de Roseta
L'entrada dens l'èra de l'egiptologia modèrna que ho lo hrut deu famós erudit filològ e cercaire occitanJoan Francés Champolion deFijac qui, lo purmèr, e tornè léger losieroglifs (un deus sistèmas d'escritura de l'Egipte antic) mercés a la soa coneishença deucòpte e au descobriment, per l'armada deNapoleon, de laPèira de Roseta (qui pòrta un tèxt egipcian arrevirat en grèc, lenga qui, au contra de l'egipcian, èra coneguda deus Europèus d'aqueth temps).
