Leidinosaures son una familha dereptils, probablament desang caud, que dominèron leimegafaunascontinentalas durant l'Èra Segondària, entre lo començament dauTriassic e la fin dauCretacèu. La màger part deis espècias dispareguèron durant lacrisi biologica de la fin dauCretacèu fa 65 milions d'ans, mai una branca subrevisquèt e evolucionèt per formar leisaucèus actuaus. Fòrça divèrs, foguèron descubèrts a partir dau sègle XIX e suscitèron rapidament l'interès dau grand public en causa de sa talha, de l'aspècte esglasiant d'espècias coma loTyrannosaurus Rex e dei circonstàncias de lor disparicion. L'estudi dei dinosaures es ansin una branca importanta de lapaleontologia, çò qu'a permés d'identificar un gròs nombre de dinosaures diferents e d'establir d'elements sus son anatomia, sa fisiologia e son comprotament.
Lomot dinosaure esempruntat a l'anglésdinosaur que foguèt inventat per lopaleontològbritanicRichard Owen (1804-1892) a partir de dos motslatins :δεινός (deinos) que significa « espaventablament grand » eσαύρα (sauros) que significa « reptil » ò « lausèrt ».
Segon leiconoissenças actualas, lei dinosaures pus ancians son apareguts fa 245 a 250 milions d'annadas, a partir d'arcosaurians. D'efiech, un ensemble de piadas datadas de 248 Ma mòstra, tre aquela epòca, l'existéncia d'unreptil diferent deicrocodils e deilausèrts[1]. Lo pus vièlh dinosaure conegut per defossils es loNyasasaurus que viviá fa 242 a 247 milions d'annadas enTanzania[2]. Pasmens, aquelei dinosaures primitius semblan gaire nombrós fins a 230 Ma.
L'expansion dei dinosaures comencèt vèrs 232 Ma amb una diversificacion e una especializacion rapida tre loTriassic Superior. D'efiech, vèrs aqueu periòde, lei dinosaures erbivòrs suplantèron leiRhynchosauria, unòrdre dediapsidas, e lei dinosaures carnivòrs eliminèron leis arcosaurians basaus[3]. Plusors rasons son estadas prepausadas per explicar aquelaexplosion radiativa. Segon una premiera ipotèsi, lei dinosaures èran simplament pus competitius que leisespècias concurrentas gràcias a sa postura drecha, una abiletat predatritz superiora e unmetabolisme omeotèrme[3]. Segon un autre modèl, lei dinosaures aurián beneficiat d'una transformacion de la flòra causada per lo remplaçament dei feuses daugenreDicroidium per deconifèrs, çò qu'auriá entraïnat la disparicion deis erbivòrs predominants après l'extincion Permian-Triassic[3]. Enfin, una tresena explicacion avança l'ipotèsi d'una consequéncia d'un cambiament climatic associat a l'episòdi pluviau dau Carnian, un periòde de transformacions climaticas intensas e rapidas situat vèrs 232 Ma[3].
L'extincion dei dinosaures e la subrevida deis aucèus
Tre loCretacèu, plusorsfamilhas de dinosaures mostravan de signes de declin probablament liats a la multiplicacion deiplantas de flors. Pasmens, lei dinosaures contunièron de dominar lamegafauna e d'espècias coma loTyrannosaurus ò loTriceratops semblavan d'èsser comunas durant lei periòdes finaus dauCretacèu. La disparicion dei dinosaures aguèt luòc fa 66 milions d'ans durant la crisi de l'extincion dau Cretacèu-Paleogèn, mai foguèt pas totala car subrevisquèron leisespècias a l'origina deisaucèus.
Fòrça ipotèsis foguèron formuladas per explicar aquela crisi e lo debat es pas encara totalament copat entre leiscientifics :
la casuda d'unasteroïde ò d'unacometa d'un desenau dequilomètres dins la region deYucatan es sostenguda per l'existéncia daucratèr de Chicxulub, un importantcratèr d'impacte que data de 66 milions dins la region deYucatan. La poussa engendrada auriá poscut causar univèrn d'impacte duradís, a l'origina d'una crisi climatica globala. Pasmens, son contestats la durada vertadiera d'aquelei fenomèns climatics e leis efiechs de l'impacte sus lei regions pus alunchadas dau cratèr.
l'activitat dausupervolcan deiTrapps de Deccan, una importantaprovíncia magmatica formada entre 68 a 60 Ma per un ensemble quasi continü d'erupcions qu'aurián emés de quantitats fòrça importantas degas dins l'atmosfèra. Aquò auriá engendrat una crisi climatica fòrça lònga a l'origina de l'extincion.
deiregressions marinas fòrça importantas aurián prefondament modificat l'estenduda e la conformacion dei mitanslitoraus e bentics. Aquò auriá alora entraïnat un important cambiament climatic. Aquela ipotèsi es egalament sostenguda per d'elementsgeologics.
De scenarios existisson per conciliar aqueleis ipotèsis entre elei. En particular, un scenario frequentament prepausat es aqueu d'una aumentacion importanta de l'activitat de Deccan en causa de l'impacte de Chicxulub. Pasmens, a l'ora d'ara, lei debats regardant l'encadenament e l'influéncia de cada causa son pas acabats.
Quauquei descubèrtas defossils dins de jaç de sediments posteriors auCretacèu, especialament dins laformacion de Hell Creek, permèton de suggerir la subrevida de quauqueisespècias de dinosaures non avians au començament dauPaleogèn. Pasmens, la màger deipaleontològs pensan que la preséncia d'aquelei fossils dins aquelei jaç es puslèu la consequéncia d'un remanejament dei sediments. En revènge, la subrevida de dinosaures avians es atestada per l'existéncia deisaucèus.
En2006, 527genres de dinosaures èran estats descrichs d'un biais precís e aperaquí 1 850 genres suplementaris èran encara a classar[4]. Aquò es pas totjorn simple car leifossils, sovent incomplèts, presentan una diversitat importanta. Se fau tanben nòtar que la chausida dau nom d'una espècia novèla es generalament laissada a son descubreire. Ansin, dins la màger part dei cas, lei dinosaures pòrtan de noms de luòcs, de descubreires ò de mecènas. Per exemple, loteropòde daugenreArcovenator, descubèrt en2013 dins la vau deLar per una còla dauMuseum d'Istòria Naturala d'Ais de Provença, pòrta un nom que significa literalament « caçaire de Lar ». Pus precisament, l'unicaespècia dau genre es dichaArcovenator escotae car la companhiáESCOTA paguèt una part importanta dei recèrcas[5].
La classificacion modèrna dei dinosaures destria dos grandsclades principaus. Lo premier es aqueu deiSaurischia que conoguèt una diversificacion extrèma car compren dos clades fòrça diferents. LeiTheropoda que son un ensemble de dinosaures carnivòrs bipèdes. La màger part dei dinosaures carnivòrs fasián partida d'aqueu grop qu'es tanben a l'origina deisaucèus actuaus. LeiSauropodomorpha èran, au contrari, de dinosaures erbivòrs generalament qüadrupèdes coma leiDiplodocus, leiBrachiosaurus e leisApatosaurus. Lo segond grandclade es aqueu deisOrnithischia que gropa la màger part dei dinosaures erbivòrs que son pas desauropòds. LeiStegosaurus, leisAnkylosaurus, leiPachycephalosaurus, leiTriceratops e leisIguanodon fan partida d'aquel ensemble.
En revènge, leis autrei reptils contemporanèus dei dinosaures, coma leiplesiosaures, leisictiosaures e leipterosaures, fan pas partida dei dinosaures. La confusion es frequenta car aqueleis espècias dispareguèron tanben durant la crisi dau Cretacèu-Paleogèn.
LaSegonda Guèrra Mondiala entraïnèt una demenicion de l'interès per lapaleontologia per lei dinosaures. En plaça, lei cercaires preferiguèron estudiar leimamifèrs, jutjats pus interessants que dereptils considerats coma desgaubiats e lents. Aquò durèt fins a un ensemle de descubèrtas realizadas a la fin deisans 1960. La premiera foguèt la descubèrta deDeinonychus, un teropòd relativament leugier qu'a l'esquelèta d'un caçaire actiu de sang caud[19]. La segonda foguèt la publicacion deiteorias deRobert T. Bakker (nascut en1945) que depintan de dinosaures actius, rapids e abils en se basant sus d'elementsanatomics eecologics[20]. Aqueleis ipotèsis foguèron pauc a cha pauc renforçadas per la descubèrta de dinosaures en defòra d'Euròpa e d'America dau Nòrd[21]. LofilmJurassic Park, sortit en1993, aguèt tanben un ròtle major dins la difusion de la vision novèla dei dinosaures au sen dau public.
En parallèl, a partir deisans 1970, apareguèron lei teorias actualas sur l'extincion dei dinosaures. D'efiech, avans aquela data, leis ipotèsis principalas èran una disparicion causada per laseleccion naturala, una destruccion deis uòus per de mamifèrs predators, una epidemia ò una intoxicacion per leisalcaloïds contenguts dins leiflors aparegudas durant lo periòde finau dauCretacèu. Òr, dins leisans 1980, foguèt detectada una importanta concentracion d'iridi dins leis estrats correspondent a la transicion entre loCretacèu e loPaleogèn. Aquò laissava pensar ais efiechs d'un gròs impacte d'asteroïde car l'iridi es un metau rar dins la crosta terrèstra. La descubèrta daucratèr de Chicxulub en1978 èra un element en favor d'aquela teoria. Vèrs lo meteis periòde, la teoria basada sus lei consequéncias climaticas deis erupcions a l'origina deiTrapps de Deccan prenguèt tanben sa forma actuala. Enfin, emergiguèt l'idèa d'un liame taxonomic entre lei dinosaures e leisaucèus.
Lei recèrcas sus lei dinosaures dempuei leis ans 2000
Dempuei leisans 2000, lei recèrcas sus lei dinosaures an permés de precisar leis idèas emesas durant lo periòde precedent gràcias a de descubèrtas defossils fòrça ben conservats de pèus, de plumas ò d'organs de dinosaures. Aquò permetèt de confiermar l'origina dinosauriana deisaucèus gràcias a l'estudi deproteïnas fossilas ò de reconstituïr lacoloracion de certaneisespècias[22][23][24].
Lei dinosaures èran dereptilsarchosaurians non volants que tenián una postura « erigida ». Aquela caracteristica es un trach particular deireptils dinosaumòrfs que regarda l'articulacion daufemur. Permet a la tèsta dau femur de virar medialament per s'articular dins una cavitat cotiloïda dotada d'una dubertura laterala[25]. Es un sistèma similar a l'articulacion actuala deimamifèrs e deisaucèus que facilita de desplaçaments frequents car lo tronc e la coa son pas en contacte amb lo sòu. Es per aquela rason que la màger part deipaleontològs pensan que lei dinosaures avián unmetabolisme actiu de « sang caud »[26][27]. Diferenciar un dinosaure d'un autredinosaumòrf es en revènge pus complèx. En generau, lei dinosaures an una posture erigida pus eficaça amb demuscles daucòl e de membres anteriors e posteriors pus desvolopats. Aquò permetèt a fòrça familhas de dinosaures d'evolucionar vèrs labipedia.
Lo crani e la maissèla dei dinosaures presentan una gròssa diversitat qu'es lo rebat de la diversitat extrèma dei dinosaures. D'efiech, èran adaptats au regim alimentari de l'animau que podiá èsser constituït de plantas duras, de fuelhas, depeis ò decarn. Pasmens, totei lei cranis de dinosaures èran compausats dei meteis òs. De mai, es possible de definir de categorias generalas. Lei teropòds carnassiers coma loTyrannosaurus avián un crani e una maissèla poderós dotats dedents talhantas denteladas adaptadas a la consumacion d'animaus importants. Lei teropòds piscivòrs, coma loBaryonyx, avián un crani pus fin que presenta de similituds amb leicrocodils actuaus. Lei cranis deis erbivòrs son pus divèrs en causa de la preséncia d'una denticion adaptada ai vegetaus manjats, de defensas còntra lei predators ò d'organs destinats a la comunicacion. Ansin, lei dinosaures erbivòrs avián unaboca ò unbèc qu'èra sovent completat per debanas, de protuberàncias ossosas ò de colaretas.
Leisesquelètas post-cranians dei dinosaures presentan mens de diversitat que lo crani e la maissèla. Pasmens, de diferéncias notablas demòran dins la morfologia au sen dei diferentsclades. Son principalament liadas a lalocomocion e a l'alimentacion, mai pòdon tanben comprendre un ensemble d'innovacions esqueleticas particularas per favorizar la defensa còntra lei predators. I a tanben de trachsanatomics, coma lei placas ossosas deiStegausauridae, que son ròtle es pas encara comprés.
Leis elements a la locomocion regardan mai que mai lo caractèr bipède ò quadrupède de l'animau, un besonh eventuau develocitat ò d'adaptacions a un mitan donat (riu, etc.). Per exemple, leiPachycephalosauridae e la màger part deisOrnithopoda avián de cambas robustas per li permetre de s'enfugir rapidament. En certanei dinosaures bipèdes, coma loTyranosaurus, la bipèdia exclusiva aviá entraïnat una reduccion importanta dei membres anteriors. Regardant l'alimentacion, d'adaptacions particularas son aquelei observablas en mai d'unsauropòd. D'efiech, aquelei dinosaures avián un còl lòng que permetiá probablament de manjar de fuelhas ò de vegetaus inaccessibles ais autreis erbivòrs. Pasmens, per sostenir lo pes d'aqueu còl, un desvolopament de la poissança deis espatlas foguèt necessari. La coa lònga d'aqueleis espècias aviá benlèu un ròtle de contrapés.
Leis innovacions defensivas son un aspècte famós dei dinosaures e lo grand public conoís sovent lei banas de la coa dauStegosaurus. Dins aquò, lei defensas dei dinosaures presentan una gròssa diversitat. Entre lei defensas activas, es possible de citar l'arpa dau poce de l’Iguanodon, la massa de la coa deisAnkylosauridae e lei banas deiCeratopsidae. Lei defensas passivas èran au mens compausadas d'espinas ò de protuberàncias ossosas que devián redurre l'impacte deis atacas. Una defensa originala es lo blindatge ossós deisAnkylosauridae qu'èran protegits per una coirassa curbent la màger part de son còrs.
Esquelèta d'unHeterodontosaurus dotat de membres posteriors permetent una fugida rapida
Esquelèta d'unDeinonychus, un exemple de teropòd predator rapid
Esquelèta d'unOrnithomimus, un dinosaure probablament fòrça rapid
Esquelèta d'unIguanodon, un dinosaure adaptat ai desplaçaments bipèdes e quadrupèdes
Esquelèta d'unSpinosaurus, un teropòd semiaqüatic ò aqüatic
Esquelèta deTyranosaurus amb sei membres anteriors vestigiaus
Quauqueifossils excepcionaus mòstran de rèstas d'organs intèrnes, çò que permet l'observacion dirècta deteissuts mòls de dinosaures. Ansin, de vestigis deligament, decartilatge, demuscle e desistèmas digestius son estats observats[28]. L'estudi deis estacas muscularas sus leisòs, completada per l'observacion dei muscles deis aucèus, permet tanben de simular lo foncionament muscular. Aquò a permés de metre en evidéncia una organizacion intèrna pus pròcha d'aquela deisaucèus que deireptils actuaus[29].
L'estudi de la boitia craniana es estat l'objècte d'interpretacions divèrsas. D'efiech, fòrça dinosaures avián uncervèu pichon a respècte de sa talha, çò que laissa pensar a una intelligéncia limitada. Pasmens, lo melhorament deiconoissenças sus losistèma nerviós deisaucèus a permés de nuançar aquela conclusion. La morfologia dau cervèu deisOrnithischia, deiSauropodomorpha e deiTheropoda basaus èran similaras a aquela deireptils actuaus. En revènge, en leiTheropoda pus tardius, lo volum de la boitia craniana aumentèt e lo cervèu se raprochèt pauc a cha pauc d'aqueu deisaucèus[30][31].
Pasmens, en una partida deiTheropoda, se tròba un ensemble de dinosaures qu'èran cubèrts de peus ò de plumas. Lei peus èran probablament diferents d'aquelei deimamifèrs car son subretot presents en d'espècias relativament vièlhas comaTianyulong,Psittacosaurus òDilong[43][44][45]. Lei plumas semblan d'èsser una evolucion progressiva d'aquelei peus. Avans la fin dauCretacèu, de dinosaures comaMicroraptor eAnchiornis avián de plumas similaras a aquelei deis aucèus[46][47].Microraptor eRahonavis èran probablament capables de volar, au mens sus de distàncias cortas.
Lei colors dei dinosaures son quasi desconegudas car lei pigments se consèrvan pas dins leifossils. Pasmens, en certanei plumas ben conservadas, leisorganits responsables de la produccion demelanina – leimelanosòmas – son observables. Òr, la forma d'aqueleis elements permet d'identificar la coloracion dau pigment produch. Ansin, es estat possible de reconstituïr la color de tres dinosaures :Sinosauropteryx,Anchiornis eMicroraptor. Lei resultats d'aqueleis estudis an mostrat de coloracions variadas que retrason aisaucèus.
Lei dinosaures son coneguts per la talha fòrça importanta de mai d'unaespècia. D'efiech, tre la fin dauTriassic, loPlateosaurus aviá ja una longor de 6 a 8 m[48]. Durant tot lo rèsta dauMesozoïc, i aguèt totjorn de dinosaures de granda talha. Pasmens, fòrça dinosaures de talha pichona existián. Lei recòrds de longor son l'objècte de recensions, generalament per de questions de prestigi. Regardant leis esquelètas quasi complèts, loGiraffatitan aganta una autor de 12 m e loDiplodocus una longor de 27 m. En lei carnivòrs, lo pus important es loTyrannosaurus. Dins aquò, d'esquelètas incomplèts semblan d'aver de talhas ben pus importantas coma loSupersaurus qu'auriá agantat una longor de 40 m e loSauroposeidon qu'aviá benlèu una autor de 18 m.
L'estudi dau comportament dei dinosaures es un domeni complèx basat sus l'analisi deifossils descubèrts, sus desimulacions numericas e sus l'observacion deisaucèus ò deireptils actuaus. Leis ipotèsis son donc nombrosas, mai lei certituds demostradas son pus raras.
Plusors elements permèton de demostrar l'existéncia de tropèus d'erbivòrs. Lo premier es la descubèrta en1878 de 31 esquelètas d'Iguanodon tombats dins unadolina. Au mens tres eveniments distints foguèron a l'origina de l'acumulacion, çò qu'indica un desplaçament gropat per aqueu dinosaure[49]. D'autrei sites indicant la mòrt quasi simultanèa de desenaus d'individús son estats descubèrts. En parallèl, l'estudi dei piadas desauropòds sembla d'indicar l'existéncia de tropèus mesclant plusors espècias diferentas e organizats per protegir lei joves còntra leis atacas de predators[50].
Fòrça descubèrtas indican l'existéncia de nís de dinosaures e de suenhs parentaus, au mens en plusorsespècias. L'incubacion èra probablament lònga, entre 3 e 6 mes, e aquela durada es de còps avançada coma una causa de la disparicion après l'eveniment dau Cretacèu-Paleogèn[51]. D'espècias organizavan de colonias de nidificacion que podián recampar de miliers d'individús coma lei pingoïns actuaus[52][53]. Una coason deis uòus es atestada enOviraptor qu'èra probablament un dinosaure de plumas. Enfin, en mai d'una espècia, de suenhs parentaus duradís èran assegurats. La pus coneguda esMaiasaura, mai de comportaments similars son estats identificats en de sauropòds[54].
L'alimentacion dei dinosaures es estudiada gràcias ai dents presentas sus lei cranis ò aicoprolits. I aviá ansin de dinosaures erbivòrs, carnivòrs (caçaires, carronhassiers, piscivòrs, insectivòrs) e omnivòrs. De cas de predacion entre espècias diferentas son atestadas coma o mòstra lo fossil, dichFighting Dinosaurs, d'unVelociraptor e d'unProtoceratops que s'entretuèron fa 80 milions d'ans. En lei teropòds, de traças decanibalisme son estadas observadas sus de fossils.
↑(en) Stephen L. Brusatte, Grzegorz Niedźwiedzki e Richard J. Butler, « Footprints pull origin and diversification of dinosaur stem lineage deep into Early Triassic »,Proceedings of the Royal Society B, 2011, vol. 278, n° 1708.
↑(en) Sterling J. Nesbitt, Paul M. Barrett, Sarah Werning, Christian A. Sidor e Alan J. Charig, « The oldest dinosaur? A Middle Triassic dinosauriform from Tanzania »,Biology Letters, Royal Society, vol. 9, n° 1, 23 de febrier de 2013, p. 20120949.
↑3,03,13,2 et3,3(en) Michael J. Benton, Massimo Bernardi e Cormac Kinsella, « The Carnian Pluvial Episode and the origin of dinosaurs »,Journal of the Geological Society, vol. 175, n° 6, 1èr de novembre de 2018, pp. 1019–1026.
↑(en) Steve C. Wang e Peter Dodson, « Estimating the diversity of dinosaurs »,PNAS, vol. 103, n° 37, 2006, pp. 13601-13605.
↑(en) T. Tortosa et al., « A new abelisaurid dinosaur from the Late Cretaceous of southern France : Palaeobio-geographical implications »,Annales de Paléontologie, 2013.
↑(en) Zhiming Dong,Dinosaurian Faunas of China, China Ocean Press e Springer-Verlag, 1992.
↑(en) Michael J. Benton, « A Brief History of Dinosaur Paleontology », dins Gregory S. Paul,The Scientific American Book of Dinosaurs, Nòva York, St. Martin's Press, 2000, pp. 10-44.
↑(en) Robert Plot,The Natural History of Oxford-shire: Being an Essay toward the Natural History of England, 1677.
↑(en) Justin B. Delair e William A. S. Sarjeant, « The earliest discoveries of dinosaurs: the records re-examined »,Proceedings of the Geologists' Association, vol. 113, n° 3, 2002, pp. 185-197.
↑(en) William A. S. Sarjeant, « The Earliest Discoveries », dins James O. Farlow e M. K. Brett-Surman,The Complete Dinosaur, Bloodmington, Indiana University Press, 1997, pp. 3-11.
↑(en) William Buckland, « Notice on the Megalosaurus or great Fossil Lizard of Stonesfield »,Transactions of the Geological Society of London, vol. 1, n° 2, 1824, pp. 390-396.
↑(en) Hans-Dieter Sues, « European Dinosaur Hunters », dins James O. Farlow e M. K. Brett-Surman,The Complete Dinosaur, Bloodmington, Indiana University Press, 1997.
↑(en) Gideon A. Mantell, « Notice on the Iguanodon, a newly discovered fossil reptile, from the sandstone of Tilgate forest, in Sussex »,Philosophical Transactions of the Royal Society of London, Londres, Royal Society, vol. 115, 1825, pp. 179-186.
↑(en) Richard Owen, « Report on British Fossil Reptiles. Part II »,Report of the Eleventh Meeting of the British Association for the Advancement of Science; Held at Plymouth in July 1841, Londres, John Murray, 1842, pp. 60-204.
↑(en) Nicolaas A. Rupke,Richard Owen: Victorian Naturalist, New Haven, Yale University Press, 1994.
↑En realitat, d'autrei fossils de dinosaures èran estats descubèrts avans la trobada de Foulke, mai la descubèrta de1858 foguèt la premiera que parlèt de dinosaure.
↑(en) Albert Prieto-Marquez, David B. Weishampel, e John R. Horner, « The dinosaur Hadrosaurus foulkii, from the Campanian of the East Coast of North America, with a reevaluation of the genus »,Acta Palaeontologica Polonica, vol. 51, n° 1, 2006, pp. 77-98.
↑(en) Thom Holmes,Fossil Feud: The Rivalry of the First American Dinosaur Hunters, Parsippany, Julian Messner, 1998.
↑(en) M. P. Taylor, «Sauropod dinosaur research: a historical review »,Geological Society, Londres, Special Publications, vol. 343, n° 1, 2010, pp. 361–386.
↑(en) R. T. Bakker,The Dinosaur Heresies, Nòva York, William Morrow, 1986.
↑(en) Jonathan P. Tennant e Alfio Alexandre Chiarenza e Matthew Baron, « How has our knowledge of dinosaur diversity through geologic time changed through research history? »,PeerJ., vol. 6, 2018, e4417.
↑(en) M. H. Schweitzer, W. Zheng, C. L. Organ, R. Avci, Z. Suo, L. M. Freimark, V. S. LeBleu, M. B. Duncan, M. G. van der Heiden, J. M. Neveu, W. S Lane, J. S. Cottrell, J. R. Horner, L. C Cantley, R. Kalluri e J. M. Asara, « Biomolecular characterization and protein sequences of the Campanian hadrosaur B. canadensis »,Science, vol. 324, n° 5927, 2009, pp. 626-631.
↑(en) F. M. Smithwick, R. Nicholls, I. C. Cuthill e J. Vinther, « Countershading and Stripes in the Theropod Dinosaur Sinosauropteryx Reveal Heterogeneous Habitats in the Early Cretaceous Jehol Biota »,Current Biology, vol. 27, n° 21, 2017, pp. 3337-3343.
↑(en) J. Vinther, R. Nicholls, S. Lautenschlager, M. Pittman, T. G. Kaye, E. Rayfield, G. Mayr e I. C. Cuthill, « 3D Camouflage in an Ornithischian Dinosaur »,Current Biology, vol. 26, n° 18, 2016, pp. 2456-2462.
↑(en) T. Kubo e M. J. Benton, « Evolution of hindlimb posture in archosaurs: limb stresses in extinct vertebrates »,Palaeontology, vol. 50, n° 6, 2007, pp. 1519-1529.
↑(en) J. H. Ostrom,A cold look at the warm-blooded dinosaurs, Boulder, American Association for the Advancement of Science 1980, pp. 82-105.
↑(en) D.R. Carrier, « The evolution of locomotor stamina in tetrapods: circumventing a mechanical constraint »,Paleobiology, vol. 13, 1987, pp. 326–341.
↑(en) C. Dal Sasso e M. Signore, « Exceptional soft-tissue preservation in a theropod dinosaur from Italy »,Science, vol. 392, 1998, pp. 383-387.
↑(en) C. Dal Sasso e S. Maganuco, « Scipionyx samniticus (Theropoda: Compsognathidae) from the Lower Cretaceous of Italy: osteology, ontogenetic assessment, phylogeny, soft tissue anatomy, taphonomy and palaeobiology »,Memorie della Società Italiana di Scienze Naturali e del Museo Civico di Storia Naturale di Milano, vol. 37, 2011, pp. 1-281.
↑(en) H. C. E. Larsson, P. C. Sereno e J. A. Wilson, « Forebrain enlargement among nonavian theropod dinosaurs »,Journal of Vertebrate Paleontology, vol. 20, 2000, pp. 615-618.
↑(en) P. Domínguez Alonso, A. C. Milner, R. A. Ketcham, M. J. Cookson e T. B. Rowe, « The avian nature of the brain and inner ear of Archaeopteryx »,Nature, vol. 430, 2004, pp. 666-669.
↑(en) N. L. Murphy, D. Trexler e M. Thompson « “Leonardo”, a mummified Brachylophosaurus from the Judith River Formation », dins K. Carpenter (dir.),Horns and Beaks: Ceratopsian and Ornithopod Dinosaurs, Indiana University Press, 2006, pp. 117-133.
↑(en) P. L. Manning, P. M. Morris, A. McMahon, E. Jones, A. Gize, J. H. S. Macquaker, G. Wolff, A. Thompson, J. Marshall, K. G. Taylor, T. Lyson, S. Gaskell, O. Reamtong, W. I. Sellers, B. E. Dongen, M. van Buckley e R. A. Wogelius, « Mineralized soft-tissue structure and chemistry in a mummified hadrosaur from the Hell Creek Formation, North Dakota (USA) »,Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, 2009, vol. 276, pp. 3429-3437.
↑(en) B. Brown, « A complete skeleton of the horned dinosaur Monoclonius, and description of a second skeleton showing skin impressions »,Bulletin of the American Museum of Natural History, vol. 37, 1917, pp. 298-306.
↑(en) C. M. Sternberg, « Integument of Chasmosaurus belli »,Canadian Field Naturalist, vol. 39, 1925, pp. 108-110.
↑(en) L. D. Xing, G. Z. Peng e C. K. Shu, « Stegosaurian skin impressions from the Upper Jurassic Shangshaximiao Formation, Zigong, Sichuan, China: A new observation »,Geological Bulletin of China, vol. 27, 2008, pp. 1049-1053.
↑(en) N. A. Christiansen e E. Tschopp, « Exceptional stegosaur integument impressions from the Upper Jurassic Morrison Formation of Wyoming »,Swiss Journal of Geosciences, vol. 103, 2010, pp. 163-171.
↑(en) D. M. Martill, D. J. Batten e D. K. Loydell, « A new specimen of the thyreophoran dinosaur cf. Scelidosaurus with soft tissue preservation »,Palaeontology, vol. 43, 2000, pp. 549-559.
↑(en) J. F. Bonaparte e J. E. Powell, « A continental assemblage of tetrapods from the Upper Cretaceous beds of El Brete, northwestern Argentina (Sauropoda-Coelurosauria-Carnosauria-Aves) »,Mémoires de la Société Géologique de France, Nouvelle Série, vol. 139, 1980, pp. 19-28.
↑(en) O. del V. Giménez, « Skin impressions of Tehuelchesaurus (Sauropoda) from the Upper Jurassic of Patagonia »,Revista del Museo Argentino de Ciencias Naturales, vol. 9, 2007, pp. 119-124.
↑(en) J. F. Bonaparte, F. E. Novas e R. A. Coria, « Carnotaurus sastrei Bonaparte, the horned, lightly built carnosaur from the Middle Cretaceous of Patagonia »,Natural History Museum of Los Angeles County Contributions in Science, vol. 416, 1990, pp. 1-42.
↑(en) L. M. Chiappe e U. B. Göhlich, « Anatomy of Juravenator starki (Theropoda: Coelurosauria) from the Late Jurassic of Germany »,Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Abhandlungen, vol. 258, 2010, pp. 257-296.
↑(en) X.-T. Zheng, H.-L. You, X. Xu e Z.-M. Dong, « An Early Cretaceous heterodontosaurid dinosaur with filamentous integumentary structures »,Nature, vol. 458, 2009, pp. 333-336.
↑(en) G. Mayr, S. D. Peters, G. Plodowski e O. Vogel, « Bristle-like integumentary structures at the tail of the horned dinosaur Psittacosaurus »,Naturwissenschaften, vol. 89, 2002, pp. 361-365.
↑(en) X. Xu, M. A. Norell, X. Kuang, X. Wang, Q. Zhao e C. Jia, « Basal tyrannosauroids from China and evidence for protofeathers in tyrannosauroids »,Nature, 2004, vol. 431, pp. 680-684.
↑(en) X. Xu, Z. Zhou, X. Wang, X. Kuang, F. Zhang e X. Du, « Four-winged dinosaurs from China »,Nature, vol. 421, 2003, pp. 335-340.
↑(en) D. Hu, L. Hiu, L. Zhang e X. Xu, « A pre-Archaeopteryx troodontid theropod from China with long feathers on the metatarsus »,Nature, vol. 461, 2009, pp. 640-643.
↑(en) H.-C. Gunga, T. Suthau, A. Bellmann, A. Friedrich, T. Schwanebeck, S. Stoinski, T. Trippel, K. Kirsch e O. Hellwich, « Body mass estimations for Plateosaurus engelhardti using laser scanning and 3D reconstruction methods »,Naturwissenschaften, vol. 94, 2007, pp. 623-630.
↑(en) Johan Yans, Jean Dejax, Denise Pons, Christian Dupuis e Philippe Taquet, « Palaeontological and geodynamical implications of the palynological dating of the wealden facies sediments of Bernissart (Mons Basin, Belgium) »,C. R. Palevol, vol. 4, 2005, pp. 135-150.
↑(en) J. J. Day e P. Upchurch, « Sauropod Trackways, Evolution, and Behavior »,Science, vol. 296, 2002, p. 1659.
↑(en) Gregory M. Erickson, Darta K. Zelenitski, David Ian Kay e Mark A. Norell, « Dinosaur incubation periods directly determined from growth-line counts in embryonic teeth show reptilian-grade development »,PNAS, 2017.
↑(en) Jonathan Lambert, « Ancient Mongolian nests show that dinosaurs protected their eggs »,Nature, vol. 571, 2019, pp. 308-309.
↑(en) Kohei Tanaka, Yoshitsugu Kobayashi, Darla K. Zelenitsky, François Therrien, Yuong-Nam Lee et al., « Exceptional preservation of a Late Cretaceous dinosaur nesting site from Mongolia reveals colonial nesting behavior in a non-avian theropod »,Geology, 5 de julhet de 2019.
↑(en) J.R. Horner, R. Makela, « Nest of Juveniles Provides Evidence of Family-Structure Among Dinosaurs »,Nature, vol. 282, n° 5736, 1979, pp. 296–298.
.jpg)
