La prononciacion qu'ei [kastɛjdɔ]. Las fòrmas ancianas que sonCastaede de Montaneres en 1375,Castanhede en 1385,Castehede en 1429,Castaeda e lo terrador aperat de Doat en 1429,Castanhede de Doat en 1546,Casteyde en 1602,Doat-Casteyde en 1727,Sauvelade (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau)[3].
Lo nom que vien deu latincastaneum, « castanh(èr) », dab lo sufixe collectiu-eta; lo sens qu'ei « ahorèst de castanhs »[4],[3]. Qu'ei ua evolucion deCastaneda (etime*castaneta) dab amudiment gascon de-n- intervocalica, a despieit de las atestacions de 1385 e 1546, probablament analogicas (la variantaCastanheda qu'ei devuda a l'atraccion decastanh[4]).
La prononciacion qu'ei [du'at]. Per las fòrmas ancianas, véder aCastèida. Castèida e Doat jamèi estón comunautats separadas[5].
SegonMiquèu Grosclaude,Doat qu'ei un nom d'òmi qui vien deu latinDonatus. En gasconDonatus que's muda enDonat, puish enDoat, pr'amor de la tombada de-n- intervocalica. Los Donats qu'èran vailets d'abadias. Mès lo sens que s'ei perdut per acabar com un simple nom de persona[5].