Cal melhorar l'escritura d'aquel article. L’ortografia, la gramatica, lo vocabulari, la sintaxi o autres aspèctes lingüistics incorrèctes son de verificar. O podètzcorregir ocrear la discussion.
Situada al tèrme sud oèst d'Euròpa, bordada al sud e a l'oèst per l'ocean Atlantic, l'Algarve parteja sa frontièra a l'èst ambAndalosia qu'es separada pel flumGuadiana; au nòrd, avesina la region d'Alentejo. La region regropa setze municipalitats e compren lodistricte de Faro. Amb sa superfícia de4 988,56 km2, l'Algarve es la mai pichona de las regions creadas per laComissão de Coordenação e Desenvolvimento Regional (Comission de Coordinacion e del Desvolopament Regional, CCDR) de Portugal.
L'Algarve constituís una josregion estatistica omonima e correspon totalament a l'anciana província del meteis nom e aldistricte de Faro. Sa superfícia es de4 960 km2, sa populacion en 2007 es de426 386 abitants.
La region es divisada en doas zonas, una partida occidentala nomenadaBarlavento e una partida orientala nomenadaSotavento. Caduna d'aquelas doas zonas compren uèit municipalitats qu'una es principala:Faro per la zona delSotavento ePortimão per aquela delBarlavento.
La còsta maritima d'Algarve es de gaireben 155 quilomètres de long, que 50 dempuèi lo tèrme delCabo de São Vicente, lo punt mai al sud oèst d'Euròpa. La còsta se caracteriza per des cròtas dubèrtas dins lo ròc calcari, subretot a l'entorn de la vila deLagos.
Lo relèu de la region se caracteriza per de puèges lises traversats per devaladas. Las principalas zonas montanhosas son laSerra de Monchique, laSerra de Espinhaço de Cão e laSerra do Caldeirão.
Coma lo clima subumid de la region[4], lo mes demarç a una mejana pluviometrica anadièra situada entre 1 000 e2 000 mm, combinada amb de temperaturas moderadas. de rius an lor font dins laSerra. Las principalas son laRibeira de Seixe, laRibeira de Aljezur (oda Cerca), laRibeira de Odiáxere, laRibeira de Monchique e laRibeira de Boina.
Al nòrd èst, laSerra do Caldeirão es situada a lafrontièra entre la còsta e las planas del bas Alentejo[5]. Son altitud capita los580 mètres, las municipalitats deTavira e deLoulé amb qualques punt passan500 mètres d'altitud.
LaSerra do Caldeirão, malgrat son altitud modèsta, forma un paisatge plan particular, que los puèges son descopats per un sistèma fluvial pro dens, compausat de rius de regim estacionari.
Algarve es traversada per de flums que loGuadiana, frontièra entre Algarve e Andalosia e forma doncas la frontièra lusoespanhòla sud[6]. Lo flum nais dins lo pargue natural delslacs de Ruidera, dins laprovíncia espanhòla de Ciudad Real; sa longor totala es de 829 quilomètres.
L'Arade nais dins laSerra do Caldeirão e travèrsa las municipalitats deSilves,Portimão eLagoa, puèi s'escampa dins l'ocean Atlantic a Portimão, a l'èst de lapraia da Rocha[7].
La temperatura mejana annadièra del litoral delSotavento e del centre de la region es la mai nauta delPortugal continental e una de las mai nautas de lapeninsula Iberica; s'establís a gaireben18 °C (1961-1990). La region gausís d'un clima puslèu caud e sec de tipemediterranèu[9].
Entre octobre e febrièr, se vei de concentracions deprecipitacions, sovent de caractèr torrencial. Las mejanas annadièras son inferioras a600 mm per la mai granda partida del litoral e dins la val del Guadiana; passan los800 mm dins laserra do Caldeirão e1 000 mm dins laSerra de Monchique. Dins laregion litorala, i a cinc meses pro secs, e, entre junh e setembre, las precipitacions son raras.
L'ensolelhament mejan de la region, levat laSerra de Monchique, es de2 800 oras per an, çò que ne fa una de las regions europèas mai solelhada[10].
Lo clima de la region, segon laclassificacion de Köppen, se divisa en doas zònas : la primièra aparten alclima temperat, çò que significa fòrtas de precipitacions enivèrn e un temps sec e caud enestiu; la segonda es de clima temperat amb d'ivèrns pluvioses e d'estiu secs amb de temperaturas pauc elevadas. Las nevadas son raras dins la region. La darrièra casuda sul litoral foguèt registrada en febrièr de 1954[11], mas nevèt suls massisses de la region coma lo 1èr de febrièr de 2006 dins laSerra do Caldeirão e lo 10 de genièr de 2009 dins laSerra de Monchique[12].
L'urbanizacion es subretot concentrada sul litoral alara que l'interior de las tèrras demora puslèu rural e abriga fòrça massisses boscoses. La region es menaçada cada an pelsencendi de bòsc[13].
L'urbanizacion del litoral es lo fruch del torisme de massa aparegut dins losans 1960. Las primièras criticas contra aquel tipe urbanizacion apareguèron dins loans 1980[14].
Existís, al sud de la region, una resèrva naturala de184 km2, laRia Formosa, ont es possible d'observar de centenas d'espècias d'aucèls[15], e d'illas e illòtas. S'agís d'una zona aparada per l'estatut depargue natural dempuèi lo 9 de decembre de 1987[16],[17].
Las regions de l'Algarve e d'Alentejo se partejan lopargue natural del Sud Oèst Alentejano e Còsta Vicentina, que la superfícia es de56 952 ectars, que s'apond una zòna maritima protegida de17 460 ectars. Lo pargue s'espandís dempuèi lo riu de laJunqueira aSão Torpes fins a la plaja deBurgau, sus una longor de110 quilomètres[18].
Lo tèrmeAlgarve ven del nomal-Gharb al-Ândalus (Andalosia de l'Oèst), nom donat a l'actual Algarve e albas Alentejo pendent l'ocupacion musulmana[20].
Al sègle XIII, loGharb al-Ândalus se redusiá a una faissa al sud delreialme de Portugal, queSilves n'èra la capitala[21]. Lo nom d'al-Gharb, adaptat a la fonetica e a l'ortografia portuguesas, acabèt doncas per designar sonque aquela darrièra region jos dominacion maura al Portugal, que pòrta ara lo nom d'Algarve.
Dins l'Antiquitat, l'actuala Algarve e lo sud deldistricte de Beja son ocupats pelsConís[22], pòble possiblament linguisticament e etnicament d'originaibèra eceltibèra, jos l'influéncia culturala de la civilizacion deTartessos. Pendant laguèrra lusitaniana, la principala vila dels Conii,Conistorgis, foguèt destruida pelsLusitanians. Los Fenicians establiguèron de pòrts de comèrci, per la còsta, vèrs 1000 Abc. Los Cartagineses fondèronPortus Hanibalis, araPortimão, vèrs l'an 550 Abc
Aprèp la conquèsta romana, la region foguèt incorporada a laprovíncia romana deLusitània. LosRomans nomenèron la regionCuneus[23] o Cyneticum segon las fonts[24]. L'Algarve fasiá partida de l'Empèri Roman, integrant d'en primièr la província de l'Hispania Ulterieura, puèi aquela de laLusitània. Demorèt dins l'Empèri roman gaireben 600 ans (de l'an 200 AbC a l'an 410 APC), amb coma vilas principalasBaesuris (araCastro Marim),Balsa (prèp deTavira),Ossonoba (Faro),Cilpes (Silves),Lacobriga (Lagos) eMyrtilis (Mértola)[25].
Pendent l'epòca romana, lo desvelopament cultural e economic (agricultura e pesca) es significatiu, la region èra una importanta region agricòla. A l'epòca, l'òli d'oliva e logarum èran los principals produchs exportats. Sa localizacion geografica li balhan d’importància, au caireforc de las vias maritimas entre los pòrts romans de lamar Mediterranèa e de l'ocean Atlantic, de l'Hispania, de laGàllia e de laBritannia. Los flumsGuadiana (Anas) eArade (Aradus) èran de camins fluvials cap a l'interior. Ara, l'Arade es gaireben pas navigable per nau a causa de l'agradacion[26].
A l'epòca musulmana, la principala vila de la ragion (Gharb al-Ândalus, الغرب الأندلس en arab) esSilves. Al començament del sègle XI, lecalifat de Còrdoa se separèt en de pichons reialmes otaïfas. Algarve foguèt partajat entre lotaïfa d'Algarve e aquel deSilves. Ambedós reialme foguèron conquerits peltaïfa de Sevilha en1051 e1063, respectivament.
Aprèp la casuda de lasAlmoravids en1147, lotaïfa de Silves tornèt brèvament independent per de càser jos l'autoritat delsAlmoads en1151.
En1191, lo reiSanche Ièr de Portugal prenguèt Silves ajudat delscrosats, mas capitèt pas demorar. En1242, D. Paio Peres Correia expulsèt los Moros deTavira aprèp cinc sègles de dominacion[28].
En1249, lo reiAlfons III de Portugal conqueriguèt definitivament Algarve, acabant atal laReconquista portuguesa. Prenguèt lo títol de « rei de Portugal e d'Algarve ». En1254, vendèt al reiAnfons X de Castelha la partida de las seunas conquèstas situada a l'èst del flumGuadiana (frontièra actuala entre Espanha e Portugal), que los noms d'« Algarve espanhòla » (enclusida dempuèi dins l'Andalosia) e « Algarve portuguesa ».
Ambtractat de Badajoz (1267) Castelha reconeguèt las conquèstas portuguesas e abandonèt la seunas pretensions sus la region[29].
Malgrat lo títol de « rei de Portugal e d'Algarve » portat pels successors d'Anfons III, loreialme d'Algarve constituís pas, levat lo nom, un Estat separat: las seunas institucions e leis son las meteisses que dins lo rèste de Portugal. Lo nom d'« Algarve » s'espandiguèt, mai tard, a las conquèstas de Portugal otramer. En1471, aprèp que prenguèt las vilas marroquinas deTànger,Alcácer-Quibir eArzila, lo reiAlfonso V prenguèt lo títol de « rei de Portugal ede las Algarves » au plural. Aquel « Algarve d'otramar » demorèt fins a1769. Lo territòri s'espandissiá alara fins a la vila d'Almeira[31].
Vèrs1417, una escòla de navigacion foguèt fondada per l'InfantEnric lo Navegador[32]. Cap de referéncia, rèstas arqueologics o documents originals d'epòca sus aquela escola nautica foguèron trobats[33]. En1877, Sousa Holstein afirmèt que l'escòla jamai existiguèt mas que seriá estat una acadèmia scientifica per la navigacion e la mar[34]. D'autres rebutan fins a l'existéncia d'aquela l'escòla[35], coma Luís de Albuquerque, Thomaz Marcondes de Souza, Será Duarte Leite ou encore Fábio Pestana Ramos[36], alara que d'autres sostengan son existéncia, coma Jaime Cortesão[37].
Al sègle XV, lo pòrt deLagos aqueriguèt una importància creissenta amb los viatges dels explorators comaGil Eanes. De1576 a1756, la vila de Lagos venguèt la capitala d'Algarve[38]. A la fin del sègle XVI, la vila deVila do Bispo foguèt atacada mai d'un còp per de piratas e los Moros e tanben pel corsari anglésFrancis Drake[39].
Jol reialme deJosèp Ièr, que regnèt de 1750 a 1777, lomarqués de Pombal tentèt de divisar lodiocèsi de Faro en dos, amb la creacion d'un novèl diocèsi aVila Nova de Portimão, mas aquela division foguèt pas reconeguda pel papa. Lo limit entre les dos diocèsis seriá estat la ribeira deQuarteira, prolongada en linha drecha fins aAlentejo.
En1755, Algarve foguèt durament tocada pelTèrratrem de Lisbona de 1755. Los saquejals provoquèron de destruccions dins fòrça vilas de la region, e l'onda de mar damatjèt plan las fortalesa costièras: se la vila de Faro es aparada per la lòna deRia Formosa, a Lagos, las ondas capitèron lo suc dels barris de la vila.
Vèrs1820, la region visquèt una imigracion importanta de josieusmarrocans,gibartarians eespanhòls, mas la region foguèt sonque un luòc de passatge per aqueles que s'anèron cap alsAçòres. D'autres demorèron dins la zona deFaro que comptèt un seissantenat de fogals josieus.
A la casuda de la monarquia, en1910, los reialmes de Portugal e d'Algarve desapareguèron e, amb l'instauracion de laPremièra Republica portuguesa (1911-1926), l'Algarve venguèt una província[42].
A la debuta dels ans1960,Salazar comencèt una politica, lo plan regional d'Algarve (1963-1964), que creèt un impòst sus las construccions toristicas. Aquel tèxte de lei foguèt tanben adoptat dins d'autras regions coma a Lisbona, que pasmens foguèt leu suprimit[43]. Foguèt suprimit aprèp la casuda de la dictatura, en 1974.
Vista panoramica de Lagos, l'Avenida dos descobrimentos.
En1685, l'ensems dels pòrts de la region exportava pas que 3,2 % e importava sonque 2,9 % de las merças pel país, alara que lopòrt de Lisbona importava 75 % e exportava 77 % de las merças del país[44].
Ara Algarve es una region toristica e agricòla. Las principalas produccions agricòlas de la region son lasfigas, lasamètlas, lasIranges, lascarróbas, losarboces e losurrièr per la produccion delsiure.
Dempuèi l'epòca romana, l'agricultura ten una plaça importanta dins l'economia[46]. En1970, losector primari representava 29 % delPIB de la region (3 431 000 000 d'escudo portugués) e 3 % de l'ensems delPortugal continental. Lo sector ocupava prèp de 45 % de la populacion activa, o gaireben 45 000 trabalhadors[47]. Totjorn a l'epòca, la produccion de fruch representa 40 % de la produccion nacionala[48]. Al començament del sègle XXI, lo sector primari representa 4,6 % del PIB.
Lo torisme es la principala font economica de la region. Mercés a las plajas e del clima mediterranèu, Algarve venguèt, dempuèi los ans1960, una destinacion fòrça populara pels toristas forastièrs, subretot deGrand Bretanha. Puèi la destinacion es tanben estimada pelsPortugueses, losEspanhòls, losAlemands, losOlandeses e losIrlandeses[49]. Fòrças forastièrd possedisson de demoranças secondàrias dins la region.
En mai de la beutat de las plajas, Algarve investiguèt dins la creacion de camps degòlf. Las plajas d'Algarve s'espandisson de laPraia da Marinha fins aArmação de Pêra. Existís tanben una estacion termala,Caldas de Monchique.
Lo clima doç d'Algarve atira l'interès delsNòrdeuropèus desirant possedar una demorança de vacanças dins la region. S'agís d'uns regionPortuguesa de l'Union Europèa, aquò fa que quin que siá ciutadan de l'Union pòt que n'importe comprar liurament une proprietat e d'i demorar[50]. Los expatriatsbritanics, puèi losAlemands, losOlandeses e losescandinaus son los màgers.
En1970, mercé al torisme, losector terciari representava 52 % delPIB de la region, 3 % de l'ensems delPortugal continental. Emplegava prèp de 29 % de la populacion activa, sián prèp de 30000 trabalhadors[51]. Al començament del sègle XXI, lo sector terciari capita 83,5 % del PIB de la region.
En març de 2007, lo ministre de l'Economia, Manuel Pinho, anoncièt la creacion del projècteAllgarve coma partida d'una promocion estrategica d'Algarve coma destinacion toristica pels forastièrs[52].
La segonda autorota, l'A2, passa al centre de la region. Va a la capitala (Lisbona) passant per las vilas algarvienas deAlbufeira (Portimão),Salir (Silves) e la vila deSão Bartolomeu de Messines (Silves).
La region possedís tanben de rotas segondárias importantas, coma l'itinerari complementar 4 qui permet ligar la vila de Lagos a Vila Real de Santo António. Una autra rota, l'itinerari principal, va al nòrd de Portugal (Valença) a la frontièra espanhòla al nivèl deCastro Marim en passant perLisbona.
Dins la region i a doas linhas de camins de fèrre.
La primièra, lalinha do Sul, permet d'anar a la capitala portuguesa via las garas Campolide e deTunes. Es la segonda mai granda linha de país, aprèp lalinha do Norte. Lo13 de setembre de1954, un accident se passèt sus la linha dins l'Algarve, amb mai de 30 mòrts e 50 ferits[54].
La region possedís en pròpri lo seu malhum, lalinha do Algarve, que permet de traversar la region d'oèst a l'èst, anant deLagosaVila Real de Santo António, sus139,5 km de long amb connexion a la frontièra[55].
D'òbras per renovar l'aeropòrt entre2011 e2013an per objectius l'alargament e reamainatjament de l'aerogara[56], d'aumentar lo nombre de vòls e passar de 2400 a 3000 clients per ora.
Algarve es la region administrativa mas al sud dePortugal, es divisada en 16 municipalitats. La region correspond amb l'anciana region istorica omomina, amb lajosregion, e amb laregion estatistica. La region correspond exactament amb lodistricte de Faro.
I amai d'una administracions dins la region coma l'Administração Regional de Saúde do Algarve que depend del ministèri portugués de la santat[57], laDirecção Regional de Cultura do Algarve, delegacion del ministèri de la cultura[58], laDirecção Regional do Algarve do Ministério da Economia, direccion regionala du ministèri de l'economia[59] o laDirecção Regional do Ambiente e do Ordenamento do Território do Algarve, direccion regionala de l'environament de la ragion.
La region abriga tanben laDirecção Regional de Educação do Algarve, direccion generala de l’Educacion de la region, laDirecção Regional de Agricultura e Pescas do Algarve, direccion de l'agricultura e de la pèsca e laDirecção Regional de Florestas do Algarve, direccion regionala dessèlvas de la region.
De consulats et consulats onorifics son installats dins la region. Los principals son aqueles dels païses de l'Union Europèa representant 14 païses. Los païsesamericans son tanben presents amb 4 consulats per 3 païses. Lo continentAfrican possedís tanben una preséncia politica amb 3 consulats. Otra l'Union Europèa, lo continent europèu es representat per dos consulats, Norvègia e Russia.
En 2007, segon lo cens de l'INE, la region d'Algarve èra poblada de426 386 abitants, es a dire mai de 4 % de la populacion portuguesa (10 356 117 abitants). Sa densitat de population es en 2010 de 87,6 abitants/km²[62].
La populacion d'Algarve aumenta de contunh dempuèi d'ans. En1900, la populacion de la region èra de257 378 abitants o gairebene 5 % de la populacion portuguesa de l'epòca (5 423 132 abitants). Pendent lo periòde de l'Estado Novo e subretot dins los ans1960 e1970, la region visquèt una fòrta emigracion de 14 %. Mas aprèp la à laRevolucion dels ulhets, en abril de1974, 20 000 rapatriats s'installèron dins la region çò que donèt una populacion de310 000 abitants en1975, o un creis de 15 % al repècte de 1970[63].
Letaus de natalitat, en 2007, èra d'11,5 % alara que lotaus de mortalitat s'établís a 11,0 %, o un taus de creis natural de 0,5 %. Lotaus de feconditat èra de50 ‰. L'imigracion es plan responsabla de l'aumentacion de la populacion; en efècte, lo taus de creis migratori es de 1,9 %[64].
Segon un estudi del ministèri portugués de la santat, Algarve es la region qui coneis lo mai fòrta aument demografic, amb un creis de 16 %, entre1991 e2001. Aquel estudi mòstra que prèp 17 % de la populacion algarviena activa es compausada de personas forastièras e que las naissenças de maires forastièras passèron de 5 % en2000 a 20 % en2007[65].
SegonEurostat, organisme europèu d'estatisticas, la populacion de la region augmenterà de 30 % fins2030, amb l'imigration. Una estimacion dona una populacion de564 000 abitants en 2030, çò que representa la tresana mai grand creis, al nivèl de l'Union Europèa, aprèpIrlanda eMúrcia, enEspanha.
La region possedís unauniversitat d'Estat amb sèti a Faro, l'Universidade do Algarve. Fondada en1976, i a quatre campus : losCampus de Gambelas,Campus da Penha,Campus da Saúde (Faro) eCampus de Portimão à Portimão.
L'universitat acculhís prèp de10 000 estudiants cada an, emplega prep de 400 foncionaris[66]. I a tres facultats, Sciéncias e Tecnologias, Sciéncias Umanas e Socialas,Economia ; tanben i a tres escòlas superioras dins los domènis de l'educacion, la comunicacion, la gestion, l'ostalariá, lo torisme e la santat. I a tanben un institut d'Engenhaires[67].
Musèu de Faro.
Doas escòlas internacionalas son situadas dins la region. L’Escola Internacional do Algarve, situada dins la vila de Lagoa, foguèt fondada en1972[68]. L’International School São Lourenço, es situada aAlmancil e foguèt fondada en1979[69].
Lalenga portuguesa es la lenga oficiala d Portugal, es doncas utilizat dins totes los establiments d'ensenhamement[70]. Lalenga angles ten una granda plaça dins la region, per causa del torisme e de la populacion britanica qu'i demora. Es ensenhat dins totes los collègis, licèus e a l'Universitat d'Algarve.
L'estadi es encara utilizat per de grands eveniments coma la Supercopa portuguesa, la Copa de Portugal, l'Algarve Summer Festival, loTorn d'Algarve e loRallye de Portugal.
Existís un complèxe sportiu per los espòrts mecanics, l'Autódromo Internacional do Algarve, situat Portimão[72]. En 2009 s'i debanèt la primièra corsa nocturna de l'istòria del circuit.
Fòrçaespitals son implantats dins Algarve, qualues uns son ancians. L’espital de Faro èra situat dins la Glèisa de la Misericòrdia fins al4 de decembre de1979 quand foguèt transferit ara i cab 253000 personas. Lo segon es loCentro Hospitalar do Barlavento Algarvio, situat aPortimão[73].
En2009 i aviá 16 centres de santat, un dins cada municipalitat[74]. Existisson 4unitats d'urgéncias basicas : Lagos, Albufeira, Loulé e Vila Real Santo António[75].
Pendent lo periòde d'occupacion musulmana, la religion crestiana patiguèt de temps de restriccions de libertat mas tamnben i aguèt de tempsi de toleréncia[77]. La restauracion definitiva del diocèsi venguèt amb lo reiAlfos X de Castelha en1251. Le diocèsi foguèt vreat dins la dependéncia de laCatedrala de Sevilha, e mai tard de Braga. En1394, la metropòla ecclesiastica, Silves, dependèt duPatriarcat de Lisbona.
Los evèsques d'Algarve demorèron a Silves fins al sègle XVI. La localizacion de la vila à l'interior de la region e l'engravada progressiu del riu provoquèt al declin de la vila. Lo20 d'octobre de1539, le papaPaul III autorizèt lo transferiment. Lo reiJoan III de Portugal, procediguèt a l'elevacion de la vila litorala de Faro a l'estatut deCiutat.
En 1540, Algarve venguèt un diocèsi dependent de l'Arquiidiocèsi d'Évora, situacion que demòra fins ara[78].Mas, le retorn de l’evèsque dins la catedrala de Faro se faguèt sonque lo30 de març de1577, quand lo prelat umanista e teologian, Jiròni Osorio, foguèt ordenat[79].
Pousada da Enatur, ancian convent da Graça. Abans d'èsser un convent èra la glèisa de Nossa Senhora da Graça a partir de1542. D'en primièr, èra una sinagòga.
A l'edat mejana dins la capitala,Faro, i aviá un quartièr josieu conegut per èsser lo bèrç de la premsa en Portugal, perque en1487, Samuel Gacon i estampèt e publiquèt loPentateuc enebrieu[80],[81].
Lo reiManual Ièr de Portugal èra favorable a la preséncia dels josieus, mas deguèt lèu rapidement desviar sa politica per agradar losReis catholics e aplicar una de las clausulas del contrate de mariadatge ambIsabèl Ièra de Castelha, eritièra del tròn d’Espanha aprèp la mòrt del seu fraire Joan. Aquela clausula disiá que, totes los abitants du Portugal devian obligatòriament èssercrestians.
Un decret d'expulsion foguèt promulgat lo5 de decembre de1496. Volent pas cap lo despart dels josieus, lo rei los constenguèt a la conversion. En contrapartida, aquelesnòus crestians recebèron la garantida, limitada dins lo temps, que cap d'enquèsta seriá menenada sus lorvida privada. Pendent lo reialme de Manual Ièr, aqueles que volián podavan atal contunhar a practicar lor ancian culte clandestinament sens risca d'èsser inquietats per las autoritats. Pamesns, en1542, la sinagòga deTavira foguèt destuida parcialament e remplaçada per la Glèisa de Nòstra Dama de la Gràcia[82].
Aquel descrèt de 1496 faguèt pasmens fugir los josieus e foguèt sonque al sègleu XIX que sevei lor retorn dins la zona deFaro, çò que contribuiguèt al creis del comerci local[83].
Dintrada del cementèri.
Al sègle XIX, los josieus que venián deMarròc, deGibartar e d'Espanha. S'installèron dins la region, mas une partida se n'anèt a causa de la crisi dins lo país. Se concentrèron dins la vila deFaro que coàmptava alara compte alara un seissantenat de fogal josieus. Vèrs1830, doas sinagògas e un cementèri israelit foguèron bastits a Faro[84].
Lo terren del cementèri foguèt comprat en1851 per Josèp Sicsu, Moises Sequerra e Samuel Amram, lo cementèri foguèt murat en1887 coma es gravat sus la pòrta de dintrada[85]. Al començament del sègle XX, una partida de la comunautat dassèt Algarve per s'installar aLisbona[86]. La religion josieva s'apaguèt amb lo temps e los decès dins la comunautat[87]. Lo cementèri foguèt abandonada en 1932 aprèp una darrièra inumacion[88] e demòra pas que rèstes de doassinagògas[89].
LoCentre Istoric Judaïc de Faro classificat coma site enImóvel de interesse público (1978)[90]. Lo cementèri foguèt renovat en1992 e inaugurat lo16 de mai de1993 en preséncia delPresident de la Republica portuguesa,Mário Soares[91]. Lo3 de junh de2007[92], un musèu dubriguèt, lomusèu sinagòga Isaac Bitton[93]. La religion josieva es pas mai viva dins la region, e, levat lo cementèri sinagòga, cap de luòc de culte josieu demòra dins la region.
Xelb, araSilves, representacion de la vila en1230, amb samosquèta al centre, las muralhas e locastèl.
L'arribada de lareligion musulmana dins la region es consecutiva de l'invasion delsMoros al sègle VIII; a l'epòca la populacion locala èra subretot crestiana. Los nòus conquerents, qu'èran pas mai de qualques millierats, s'installèron en Algarve e al sud delTage.
L'ancian minaret de la mosquèta de Loulé, vegut lo camanar de la glèisa.
Los moros balhèron lor lenga, l'arab, e lor religion, l'Islam. La conversion de la populacion locala es lenta, çò que s'explica benlèu l'abséncia d'un elèit de sabents. Pendent los dos primièrs sègles de preséncia de l'Islam den Algarve, lo passatge a la « nòva religion » se faguèt de biais difús. Al començament del sègle XI, la religion musulmana èra la confession dominanta[94].
La populacion musulmana delGharb al-Ândalus èra contituïda d'arabs, deBerbèrs e de latins convertits a l'islam. Los arabs èra subretot originaris delIemèn e, alara qu'èran minoritaris, formavan un elèit. Los berbèrs originaris de las montanhas d'Africa del Nòrd demorèron, eles, gaireben totes nomads. Los latins convertits a l'Islam, nomenatsmuwallads, formèron llo grop majoritari.
L’Islam s’apaguèt pendent laReconquista, los sabents foguèron expulsats o daissèron la region, lo reiAlfons III de Portugal recuperèt las tèrras algarvienas e aquelass situadas a l'èst del flum Guadiana en1249[95] puèi las vendèt al reiAlfons X de Castelha en1254.
Lasmosquetas de l'ancian Gharb al-Ândalus (Algarve e l'Alentejo d'ara), foguèron destruidas o transformadas en glèisas pel culteCatolic roman.
Son difusadas las cadenas de television del Portugal continental,RTP1,RTP2,SIC eTVI. I a de cadenas de television sus internet:TV Algarve[98],Canal do Sul[99] oDigital Mais TV[100]. I a pas cap de cadenas localas.
La region possedís de journals que leJornal do Algarve,Jornal Região Sul, amb una version,DiáriOnline Algarve o loBarlavento.
La region possedís de journals en lenga anglesa per la populacion d'origina britanica coma l’Algarve Resident.
Los monuments mai celèbres de la region datan d'epòcas variadas, de l'epòca romana a laReconquista, passant per laMorèsca.
I a de sites romans coma los rèstes romansdo Milreu[101] o encara losrèstes romans de Cerro da Vila ; s’agís d'una anciana villá romana, situada dins la vila deVilamoura[102]. Bastida entre l'an 27 ABC e 14 ABC, la villá seriá estat abitada pelsromans, losvisigòts e losmoros.
Un pont, de sèt arcadas e de87 mètres de long[103], situat a Tavira, es d'epòca roman; permet de traversar lo riusset Gilão. Èra sus una via anat deMértola a Faro[104]. D'autres ponts romans existisson dins la region coma Silves o a Faro.
La dominacion musulmana daissèt derèstes dins lo territòri, subretot dins l'arquitectura e lo patrinòni. Des castèls e muralhas foguèron bastits pels Moros: los castèls d'Aljezur, al sègle X, conquerits pels cretians al sègle XIII e dePaderne bastit al sègle XII e conquerit pels crestians en1280[105]. Locastèl de Silves foguèt bastit al sègle XI pels arabs almoravids; es una construccion d'aquela epòca fòrt plan conservada dins la region. Dins la vila de Lagos i a un castèl, tanben d'epòca araba, que las muralhas foguèron agrandidas al sègle XVI. Èran estrategicas al sègle XV e XVI.
LaCruz de Portugal es un calvari bastit entre la fin del sègle XV e lo debut del XVI, es d'estil gotic amd d'elementsmanuelin. Es situat dins la vila de Silves, donat pel reiManuel Ièr quand visitèt la vila en1499.[106].
Dins la region i a malhum de musèus e de sits museologics ligats al passat cultural[108]. Dins la vila de Faro i a un musèu sinagòga; los musèus de la marina, de l'arqueologia e d'etnografia. A Lagos i a lo musèuRegional e a Silves los musèus de l'arqueologia e delsiure[109]. Dins la region i a tanben d'autres musèus secondaris sus l'art, lo vin o los fruchs secs[110].
La gastronomia algarviena rebat las influéncias eissida de l'istòria, amb la preséncia dels Romans e delsMoros.
De l'Arroz de Lingueirão deFaro, a lassardinas grasilhadas dePortimão passant pel plat sucratDão Rodrigos deLagos, existís una granda varietat de plats.
La gastronomia de la region es dominada pels coquilhum e poissons de tota mena. Los fruchs, secs e frescs, son fòrça utilizats en pastissariá e dins los dessèrts. Las figas e amètlas son de fruches tradicionals utilizats en pastissariá e dins de liquors[111],[112].
-JM.jpg)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.jpg)
