«Tinn» omdirigerer hit. For kommunen i Telemark, sjåTinn kommune.
|
| Generelle eigenskapar |
|---|
Namn,kjemisk symbol,
atomnummer | Tinn, Sn, 50 |
| Kjemisk serie | Metall |
| Gruppe,periode,blokk | 14,5,p |
| Tettleik,hardleik | 7310kg/m3, 1,5(ikkjeSI) |
| Utsjånad | Sølvgrått
 |
| Atomeigenskapar |
|---|
| Atommasse | 118,710u(ikkjeSI) |
| Atomradius (berekna) | 145 (145)pm |
| Kovalent radius | 141 pm |
| Ioneradius | 69 pm (ladning: +4) |
| van der Waals radius | 217 pm |
| Elektronkonfigurasjon | [Kr]4d105s25p2 |
| Elektron perenerginivå | 2, 8, 18, 18, 4 |
| Oksidasjonstrinn (oksid) | +2,+4 (amfotært) |
| Krystallstruktur | Tetragonal |
| Fysiske eigenskapar |
|---|
| Tilstandsform | Fast stoff |
| Smeltepunkt | 505,08 K (231,93°C) |
| Kokepunkt | 2875 K (2602°C) |
| Molart volum | 16,29cm3/mol |
| Fordampingsvarme | 295,8kJ/mol |
| Smeltevarme | 7,029 kJ/mol |
| Damptrykk | 5,78×10−21Pa ved 505 K |
| Ljodfart | 2500m/s ved 20 °C |
| Diverse eigenskapar |
|---|
| Elektronegativitet | 1,96 (Paulings skala) |
| Spesifikk varmekapasitet | 228J/(kg·K) |
| Elektrisk konduktivitet | 9,17MS/m |
| Termisk konduktivitet | 66,6W/(m·K) |
| Ioniseringspotensial | 708,6 kJ/mol
1411,8 kJ/mol
2943,0 kJ/mol
3930,3 kJ/mol
7456 kJ/mol |
| Mest stabile isotopar |
|---|
Iso-
top | Naturleg
førekomst | Halverings-
tid (ikkje SI) | NM | NE MeV
(ikkje SI) | NP |
|---|
| | 112Sn | 0,97% | (stabilt) | | 114Sn | 0,65% | (stabilt) | | 115Sn | 0,34% | (stabilt) | | 116Sn | 14,54% | (stabilt) | | 117Sn | 7,68% | (stabilt) | | 118Sn | 24,23% | (stabilt) | | 119Sn | 8,59% | (stabilt) | | 120Sn | 32,59% | (stabilt) | | 121Sn | (kunstig) | 55år | β− | 0,394 | 121Sb | | 121mSn | (kunstig) | (?) | γ | 0,006 | 121Sn | | 122Sn | 4,63% | (stabilt) | | 124Sn | 5,79% | (stabilt) | | 126Sn | (kunstig) | ~10 000 år | β− | 0,380 | 126Sb |
|
| SI-einingar ogSTP er brukt unntatt der det er avmerkt |
|---|
Tinn er eitmetall igruppe 14 idet periodiske systemet. Tinn finst i toallotrope former. Ved lågetemperaturar kan tinn i den vanlege metalliske forma gå over til den andre forma. Dette fenomenet er kjend somtinnpest.
Metallisk tinn er ikkjegiftig. Det kan derimotorganisketinnsambindingar vera.
Det finst lite tinn påjorda. På oversikter over dei vanlegaste grunnstoffa ijordskorpa, kjem tinn langt ned på lista, bak vanlegare(!) stoff sompraseodym,samarium,gadolinium ogdysprosium. Likevel er ikkje tinn noko dyrt metall. Dette skuldast at det er lett å utvinna det vesle tinnet som finst, frå naturlege førekomstar avtinnstein.
I utsjånad, hardheit og tettleik er tinn ganske liktsølv, og blir brukt til drikkebeger, matfat, spisebestikk og liknande anten åleine eller som ei kjerne av tinn med eit lag sølv utanpå – såkallasølvplett.
Bronse er eilegering av tinn ogkopar.
