Diatomear som denne er mellom dei vanlegaste formene for planteplankton
Planteplankton ellerfytoplankton erplanktonorganismar medfotosyntese. Desse er som regel for små til å bli sett med det blotte auga, iallefall individuelt. Dersom det er mykje planteplankton i vatnet kan ein likevel sjå dei som eit grønt skjer i vatnet. Dette kjem avklorofyll icellene deira eller av pigment i såkallafycobiliprotein.
Planteplankton får energien sin fråfotosyntese, ein prosess som krev lys. Difor lever dei i den såkallaeufotiske sona; det solopplyste overflatelaget ihavet,fjorden,innsjøen e.l. Opp til 90 % av oksygenet i atmosfæra kjem frå fotosyntetiserande planteplankton. I tillegg til dette er planteplankton det grunnleggjande elementet i så godt som alle marinenæringskjeder.
I tillegg til lys treng planteplanktonet ymse næringsstoff for å kunne veksa. Dette er hovudsakleg makronæringsstoff somnitrat,fosfat ogsilikat, men ògjarn er viktig. Særleg iSørishavet er det lite jarn i omløp, noko som gjer at mengda planteplankton der er lita. Nokre forskarar meiner ein bør gjødsla slike potensielle algefelt med jarn som eit mottiltak motCO2-utslepp.
Ordet planteplankton vert nytta om allefoto-autotrofe mikroorganismar i akvatiske næringsnett. Dette omfattar mange ulike grupper - i motsetnad til på landjorda, kor dei fleste autotrofar erplantar, omfattar planteplankton bådealger,protistar,bakterier ogarkebakterier. Me kjenner til om lag 5000 artar marint planteplankton.
Målt i tal på individ er dei viktigaste gruppene planteplanktondiatomear,cyanobakterier ogdinoflagellatar, sjølv om det òg eksisterer mange andre grupperalger. Ei gruppe,coccolithophoridane, er delvis ansvarleg for store utslepp avdimetyl-sulfid (DMS) i atmosfæra. DMS vert omdanna til sulfat, som igjen trekkjer til seg vassmolekyl og dannar skyer.
