Omleiringa var ei av dei blodigaste og hardaste i historia og vart til slutt vunne av riddarane. Omleiringa vart ei av dei mest kjende hendingane på 1500-talet.Voltaire overdreiv nok likevel då han sa «Ingenting er meir kjend enn omleiringa av Malta», men det snudde utan tvil oppfatninga til europearane om at osmanarane var uslåelege og markerte ein ny fase i den spanske dominansen iMiddelhavet.[1] Ein bør ikkje sjå på omleiringa isolert sett. Det var heller eit klimaks i ein stadig større konflikt mellom Spania og Det osmanske riket om kontroll over Middelhavet, ein strid som mellom anna førte til at den tyrkiske korsarenTurgut Reis gjekk til åtak på Malta i 1551 ogslaget ved Djerba der den spanske armadaen vart slått av tyrkarane.
Den20. mai 1565 gjekkSüleyman den store i land på Malta med ein styrke på 28000 osmanske soldatar i tillegg til troppar fråAlger ogTripoli.Francisco Balbi di Correggio førte journal over omleiringa og skriv at den samla styrken til tyrkarane bestod av 48000 mann. Maltesarordenen sin styrke bestod av knapt 8000 soldatar, der om lag 500 var riddarar. Dei øvrige troppane bestod hovudsakleg av ein milits frå den lokale folkesetnaden.
Dei tyrkiske troppane gjekk i land vedMarsaxlokk den 18. mai og tok raskt kontroll over landsbygda. Dei maltesiske innbyggjarane søkte då tilflukt i riddarane sine festningar.
Tyrkarane innleidde omleiringa av forta og ville raskt sikra ei hamn for armadaen sin. For å nå dette målet innsåg Süleyman at den beste strategien ville vere å gå til åtak på det minste fortet først, Fort St. Elmo, sidan dette kontrollerte inngangen til dei maltesiske hamnene. Bombardementet mot Fort St. Elmo starta den26. mai. Garnisonen der klarte med hjelp av forsterkingar frå dei andre forta å halde stand mot tyrkarane i under ein månad før dei til slutt måtte gje tapt for tyrkarane. Med tapet av Fort St. Elmos den23. juni hadde tyrkarane alt mista opp mot 8000 mann. Heile den maltesiske garnisonen på Fort St. Elmo på om lag 1500 mann omkom.
Tyrkarane retta så neste offensiv mot Fort St. Michael og byenBirgu (som var den maltesiske hovudstaden på denne tida). Trass i kraftige åtak på begge forta i byen klarte ikkje tyrkarane å ta nokon av dei. Ved eitt tilfelle klarte dei likevel å kome seg inn i Fort St. Michael, men vart raskt drive ut igjen.
5. juli kom det forsterkingar til maltesarane fråSicilia. Det var berre snakk om ein mindre styrke på 700 mann og han fekk derfor namnetPiccolo Soccorso. Den7. september kom det derimot ein ny styrke på heile 10000 mann frå Sicilia og fire dagar seinare, den 11. september fann tyrkarane det for godt å forlate øya.
Balbi rapporterte at osmanarane sine tap må minst ha vore på 25000 mann, kanskje så mange som 35000. Maltesarordenen mista derimot berre 2500 mann, men opp mot 7000 sivile mista livet.
.svg)
