Halleluja er ein språkleginterjeksjon. Opphavet erhebraisk (הַלְּלוּיָהּ) – avהַלְּלוּ (‘lovpris’) ogיָהּ (Jah) – altså «lovpris Jah». «Jah» heng saman med, og blir ofte oppfatta som ein stuttversjon, av namnet på den jødisk-kristne gudenJHVH. Det blir m.a. brukt som eit religiøst lada gledesrop av både jødar og kristne.
IDen katolske kyrkja blir ordet brukt i samband med lesinga avEvangeliet underOrdet si liturgi, ved at lesinga startar med eit trefaldig halleluja og eithallelujavers. Ifastetida bruker ein ikkje ordethalleluja, då det er eit gledesrop som ikkje passar for denne tida. Vedpåskevigilien tar ein igjen i bruk utropet, ofte på ein spesielt høgtideleg måte. Bakgrunnen for denne bruken avHalleuja er den tidlege kristne gudstenesta, sml. Op 19,1. 3-4. 6.
