Estisk fonologi er lydsystemet ellerfonologien iestisk.
Estisk har ni vokalar:
Fremre Bakrei ü ue ö õ oä a
Vokalsystemet er det same som t.d. finsk eller tysk, men i tillegg har estisk ein bakre, urunda vokal õ (med tungestillinga tilo og leppestillinga tile). Vokalane kan vere lange eller korte, og dei kan danne diftongar.
Estisk har 17konsonantfonem, som alle kan vere kort eller lang.
| bilabial | labio- dental | alveolar | alveolar palatalisert | post- alveolar | palatal | velar | uvular | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Plosivar | p | t | tʲ | k | ||||
| Nasalar | m | n | nʲ | |||||
| Vibrantar | r | |||||||
| Frikativar | fv | s | sʲ | ʃ | h | |||
| Approksimantar | j | |||||||
| Laterale | l | lʲ |
Kjelde:SAMPA for estisk
Konsonantanen, t, s, l harpalataliserte versjonar. Dei palataliserte konsonantane opptrer framfori ellerj, evt. der det har ståtti ellerj tidlegare. Eit døme erpalk 'bjelke' (finsk palkki) vs.palk 'lønn' (finsk palkka) med palatalisertl, i-en står i genitivformapalgi .
Trykklette stavingar kan innehalde berre korte vokalar, og berre vokalanea, e, i, u og (i namn og lånord) o. Vokalaneä, ö, ü opptrer ikkje i trykklette stavingar, og estisk har, til skilnad frå finsk, ikkjevokalharmoni (jf. estisk/finskhäda/hätä «naud»,söövad/syövät «dei et»,töötu/työtön «arbeidslaus»). (det finst vokalharmoni i sørestisk).
Kvantitetssystemet er meir komplisert enn i finsk; I staden for eit system med korte og lange lydar er det her mogleg å identifisere tre lengdegradar. Dei lange lydane (eller stavingane) kan vere halvlange eller overlange. Overlang staving kan historisk sett bli sett på som kompensatorisk forlenging, slike stavingar opptrer ofte i tilfelle der stavingstalet i ordet er redusert. Overlengd blir ikkje markert i ortografien (bortsett frå lukkelydar, der halvlang blir skrive med einskild konsonant og overlang med dobbel), i språkvitskaplege framstillingar blir det ofte brukt grav aksent (`). Ordetmetsa, som er genitiv avmets («skog») blir uttalt kortare ennillativformametsa (`metsa) «inn i skogen», illativforma var opphavleg trestava*metsähän.
Skilnadene mellom estisk og finsk fonologi er systematiske; finsk representerer som regel eit eldre språksteg, mens i estisk har trykklette vokalar eller heile stavingar falle bort, jf. estisk-finske par sommetsmetsä («skog»),teravterävä («kvass»),tütredtyttäret («døtrer»),laevaslaivassa («på båten»).
Estisk har, på same måten som dei flestesamiske ogaustersjøfinske språk,stadieveksling. Stadieveksling oppfører seg i prinsipp på same måten i alle desse språka, og opptrer i grove trekk i dei same delane av grammatikken i alle språka.
 | Ikkje omsett: Denne artikkelen er ikkje ferdig omsett frå estisk enno. Hjelp oss gjerne med å gjera omsetjinga ferdig! |
Trykket i estisk fell på første stavinga. Til skilnad frå finsk er denne regelen ikkje absolutt: I visse lånord fell trykket på stavingar lenger ut i ordet.