• Geluid: umlaut    (hulp,bestand)
• IPA:/ ˈumlɑut / (2 lettergrepen);/ˈumlʌʊt/

• um·laut

• In de betekenis van ‘vocaalwijziging o.i.v. een klinker in de volgende lettergreep’ voor het eerst aangetroffen in 1846.^[1]
• Leenwoord uit DuitsUmlaut, gevormd door Friedrich Gottlieb Klopstock (1724-1803) uitum ‘om, anders’ enLaut ‘klank, geluid’.^[2]

de umlaut m

1. (taalkunde) eentrema dat in onder andere het Duits gebruikt wordt om aan te geven dat een klinker om grammaticale redenen een andere klank gekregen heeft

   • Je was een paarumlautjes vergeten in je Duitse proefwerk. 

2. (taalkunde) een vorm van klinkerharmonie waarbij een klinker in de ene lettergreep veranderd wordt door een klinker in de volgende

   • Door toevoeging van het achtervoegsel-ti aan „lang” is in het Nederlands het woord „lengte” ontstaan, omdat dei-klinker van-ti eenumlaut van dea-klinker teweeggebracht heeft. 

• Het woordumlaut staat in deWoordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• Inonderzoek uit 2013 van hetCentrum voor Leesonderzoek werd "umlaut" herkend door:

• ZieWikipedia voor meer informatie.