Debestaande oplossingen zijn onvoldoende om deze grote problemen te kunnen oplossen.
In dit opzicht is deempirische werkelijkheid, waar de regen niet ophoudt als wij dat willen, de bus net vertrokken is en wij in het algemeen niet krijgen wat we wensen, maar een armzalige toestand. Hoeveel beter zouden wij het niet zelf kunnen verzinnen? Niet de minsten onder ons zijn deze bedrieglijke weg ingeslagen. Dichters, zoals Baudelaire, schilders (Gustave Moreau) en zelfs koningen (Ludwig II van Beieren - 'Ik wil een raadsel blijven, voor anderen en voor mijzelf') zochten bedroefd hetonmogelijke. Ze konden niet anders, aangezien debestaanbare wereld hen te zeer tegenstond.[1]
