Zegellak is eenharsachtig materiaal, dat met name gebruikt wordt voor het vervaardigen vanlakzegels, die dienen als waarborg voor de echtheid van eenbrief of voor het verzegelen van brieven en pakketten.
Zegellak bestaat uit een mengsel vanschellak enterpentijn en eventueel nog enkele andere chemicaliën.Krijt enzinkwit worden toegevoegd ter voorkoming van een al te snel uitharden. Kleuren worden verkregen door bijvoorbeeldcinnaber,loodmenie, rodeijzeroxide ofchromaatgeel toe te voegen.
Zegellak is in de tweede helft van de 16e eeuw door de Portugezen vanuit Oost-Indië naar Europa meegebracht en werd daarom ook wel Spaanse was genoemd. Vóór die tijd werdenzegels namelijk meestal vervaardigd vanwas.[1]
Ook na het in gebruik komen van zegellak, bleef was gebruikt worden voor zegels van groot formaat, zoals degrootzegels van vorsten. De taaiere was is daarvoor beter geschikt, dan de vrij breekbare zegellak. In het dagelijkse gebruik werden echter meer en meer zegels van lak gebruikt, zodat men tegenwoordig vaak allezegels, ook als ze van was zijn, foutief lakzegels noemt.
Zegellak heeft meestal de vorm van een staafje, dat men boven een kaars kan laten smelten, of het staafje heeft zelf eenpit, waarmee het als een kaars kan worden aangestoken. De smeltende druppels laat men dan op de brief vallen, totdat een voldoende grote druppel is ontstaan om daar het zegelstempel of dezegelring in te drukken. De lak hardt daarna snel volledig uit.
De term zegellak wordt ook gebruikt voor een lak die in de machinebouw-industrie op schroefkoppen wordt aangebracht als waarborg tegen manipulatie. De lak breekt namelijk wanneer de schroef eruit wordt gedraaid.