| Yisrael Katz ישראל כץ | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
| Algemeen | ||||
| Geboortedatum | 21 september 1955 | |||
| Geboorteplaats | Asjkelon | |||
| Functie | Knessetlid, minister inkabinet-Netanyahu VI | |||
| Partij | Likoed | |||
| Titulatuur | bachelor | |||
| Functies | ||||
| 1998-heden | LidKnesset | |||
| 2003-2006 | Minister van Landbouw en Landelijke Ontwikkeling | |||
| 2009-2015 | Minister van Vervoer, Nationale Infrastructuur en Wegveiligheid | |||
| 2015-2020 | Minister van Vervoer en Wegveiligheid | |||
| 2015-2020 | Minister van Inlichtingen en Atoomenergie | |||
| 2020-2024 | Minister van Buitenlandse Zaken | |||
| 2024-heden | Minister van Defensie | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Yisrael Katz (Hebreeuws: ישראל כץ) (Asjkelon, 21 september 1955) is een Israëlische politicus vanLikoed. Sinds 7 november 2024 is hij als opvolger vanYoav Gallant minister van Defensie in hetkabinet-Netanyahu VI.[1] Eerder was hij minister van Buitenlandse Zaken, Inlichtingen, Atoomenergie, Vervoer, Landbouw en Landelijke Ontwikkeling. Tijdens zijn verplichte militaire dienst bracht hij het tot kapitein bij deparatroepers. Hij behaalde een bachelor in deinternationale betrekkingen aan deHebreeuwse Universiteit van Jeruzalem en een master in depolitieke wetenschappen aan deBar-Ilanuniversiteit.
Yisrael Katz is getrouwd, heeft twee kinderen en is woonachtig inmosjavKfar Ahim.
In 1996 werd hij net niet verkozen in deKnesset maar kon twee jaar later in 1999 alsnog ter vervanging vanEhud Olmert in het parlement zitting nemen, een positie die hij nog steeds bekleedt. Van 2003 tot januari 2006 was hij minister van Landbouw en Landelijke Ontwikkeling in hetkabinet-Sharon II.
In januari 2004 kondigde hij een plan aan om substantieel het aantal kolonisten in deGolanhoogten te verhogen.[2] In dezelfde periode lobbyde hij, samen met deZionistische Wereldorganisatie, $32 miljoen dollar uit te trekken voor premies en subsidies voorIsraëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.[2]
In 2006 stapte Katz voortijdig uit de regering nadat vicepremier Olmert een tussentijds kabinet had gevormd bestaande uit leden vanKadima nadat premierAriel Sharon in coma was geraakt.
In 2007 adviseerde de politie Katz te vervolgen vanwege fraude en vertrouwensbreuk die te maken hadden met politieke benoemingen op het ministerie van Landbouw tijdens zijn ambtsperiode. Door de toenmalige procureur-generaal werd het onderzoek gesloten.[3]
Van 2009 tot 2013 was hij minister van Vervoer, Nationale Infrastructuur en Wegveiligheid in hetkabinet-Netanyahu II. In die functie besloot hij tot een transcriptie in het Hebreeuws van alle Engelse en Arabische namen op verkeersborden.[4] In februari 2010 werd hij er door hetHooggerechtshof van Israël op gewezen dat scheiding van seksen in openbare bussen, zoalsHaredi doen, onwettig is.[5] In juli 2011 legde Katz het besluit vast dat de staat buskaartjes binnen de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever subsidieerde waarmee deze goedkoper werden dan kaartjes voor ritten binnen deGroene Lijn. Dat zou de staatsuitgaven voor militaire en veiligheidsescorten voor niet-bewapende, particuliere voertuigen sterk reduceren.[6]Hij bleef tot 2015 op deze ministerspost in hetkabinet-Netanyahu III, en sinds 2015 in hetkabinet-Netanyahu IV (zonder de post Nationale Infrastructuur). Tevens was hij in dit kabinet minister van Inlichtingen en Atoomenergie.[7][8]
In maart 2016 diende hij bij deKnesset een wet in die de Israëlische regering in staat stelde families van terroristen te deporteren, wanneer zij van een daad hadden geweten, het hadden aangemoedigd of erbij hadden geholpen. Deze maatregel vond breed support bij de regerende coalitie.[9] Diezelfde maand beargumenteerde Katz dat Israël 'doelgerichte verwijdering van burgers' zou moeten toepassen op leiders van deBDS-beweging.[10]
In februari 2019 droeg Netanyahu zijn ministerspost van Buitenlandse Zaken, die hij sinds 2015 had, over aan Katz.[11]Diezelfde maand kwam Katz in opspraak na een publieke bewering dat"Poolse baby'santisemitisme opzuigen via de moedermelk". Uit protest besloot dePoolse regering niet deel te nemen aan hetVisegrad-overleg dat in Israël zou plaatsvinden, als gevolg waarvan het overleg werd afgezegd. Later voegde Katz toe dat volgens hem"veel Polen met denazi's hebben gecollaboreerd en hebben deelgenomen aan de vernietiging van Joden tijdens deHolocaust; antisemitisme is dePolen aangeboren, vóór de Holocaust, tijdens, en daarna". De Poolse regering heeft Katz' beweringen gekwalificeerd alsracistisch en historisch onjuist.[12]
Op 17 mei 2020 werd Katz minister van Financiën in de nieuweregering van Netanyahu.[13] In de daaropvolgende37e regering van Israël van 29 december 2022 werd hij minister van Infrastructuur, Energie en Waterstaat.
Direct na het begin van deOorlog in Gaza vanaf 2023, kondigde Israël een volledigeblokkade van deGazastrook af, verklarend dat elektriciteit, voedsel, brandstof en water afgesloten zouden worden. Direct na 7 oktober had Israël alle voorraden voor Gaza gestopt, inclusief voedsel en medicijnen, en had gebouwen en medische centra gebombardeerd, waarbij 700 mensen werden gedood en duizenden meer waren gewond.[14] Katz steunde de blokkade en vermeldde op X:"We will fight the terrorist organization Hamas and destroy it. All the civilian population inGaza is ordered to leave immediately. We will win. They will not receive a drop of water or a single battery until they leave the world."[15]
Sinds 7 november 2024 is Katz minister van Defensie nadat NetanyahuYoav Gallant ontslagen had.[16][17]
In januari 2025 besloot hij om deadministratieve detentie van kolonisten ongedaan te maken, en arrestaties en gerechtelijke onderzoeken van Joodse kolonisten, die verdacht worden van terroristisch geweld, af te schaffen. Legerfunctionarissen zeiden dat dat besluitextreemrechtse kolonisten zal aanmoedigen omPalestijnen aan te vallen.[18] Begin februari werd oud-generaalEyal Zamir door Netanyahu en Katz benoemd alsChef van de Israëlische Generale Staf in actieve dienst van hetIsraëlisch Defensieleger (IDF), ter vervanging vanHerzl Halevi.[19]
Bronnen
Noot
·
·
| Premier: | Benjamin Netanyahu |
| Ministers: | Gila Gamliel (innovatie, wetenschap en technologie) ·Moshe Arbel (binnenland) ·Nir Barkat (economie en industrie) ·Itamar Ben-Gvir (nationale veiligheid) ·Ya'akov Margi ((welvaart en sociale zaken) ·Uriel Busso (volksgezondheid) ·Amichai Chikli (diaspora en antisemitismebestrijding) ·Gideon Sa'ar (buitenland) ·Ron Dermer (strategie) ·Avi Dichter (landbouw en voedselzekerheid) ·Amihai Eliyahu (erfgoed) ·Yisrael Katz (defensie) ·May Golan (vrouwenemancipatie) ·Yitzhak Goldknopf (huisvesting, bouwen) ·Shlomo Karhi (communicatie) ·Eli Cohen (energie en infrastructuur) ·Yoav Kisch (onderwijs) ·Yariv Levin (justitie) ·Michael Malchiali (religie) ·Meir Porush (Jeruzalem en Joodse tradities) ·Miri Regev (vervoer en verkeersveiligheid ) ·Idit Silman (milieubescherming) ·Bezalel Smotrich (financiën) ·Ofir Sofer (integratie, alia) ·Orit Strook (nationale missies) ·Yitzhak Wasserlauf (ontwikkeling Negev en Galilea) ·Miki Zohar (cultuur en sport) |
| Onderministers: | Moshe Abutbul (landbouw, plattelandsontwikkeling) ·Uri Maklev (bureau premier, vervoer) ·Avi Maoz (nationale Joodse identiteit) ·Ya'akov Tessler (cultuur, sport) ·Michal Waldiger (financiën) |
· ·
