Wolfgang Hilbig (Meuselwitz,31 augustus1941 -Berlijn,2 juni2007) was eenDuitse schrijver en dichter.
Hilbig woonde en werkte jarenlang in deDDR, waar hij inOost-Berlijn en inLeipzig woonde. In deze periode was hij aanvankelijk in verscheidene technische banen werkzaam, onder meer alsstoker. In 1979 besloot hij zich geheel toe te leggen op het schrijven, in eerste instantie van gedichten. Uitgebracht werk in deBondsrepubliek deed hem een paar weken invoorarrest belanden en leverde hem eengeldboete op omdat hij zich hiermee aan eendeviezenmisdrijf zou hebben schuldig gemaakt. In 1985 wist hij eenuitreisvisum te bemachtigen en verkaste naar West-Duitsland. Sinds het begin van dejaren negentig woonde hij weer inBerlijn.
In 1989debuteerde Hilbig met zijn eersteroman,Eine Übertragung, die lovende kritieken ontving. In 1993 kwamIch uit, een roman waarin vanuit het perspectief van een informant van deStasi de laatste periode van de DDR wordt beschreven en waarmee hij de meeste bekendheid verwierf. Daarna verschenen nog een aantal andere werken, waaronderDas Provisorium (2000) datautobiografisch is getint. Centraal in zijn boeken staat het dubbelleven als arbeider en schrijver in de DDR en de zoektocht naar individualiteit.
Hij ontving tijdens zijn leven een heel scala aan prijzen, waaronder op het laatst - in 2002 - ook de gerenommeerdeGeorg-Büchner-Preis, de hoogsteliteratuurprijs van Duitsland.
Wolfgang Hilbig overleed op 65-jarige leeftijd aankanker[1].