HetFIFAwereldkampioenschap voetbal 1950 was de vierde editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA.
Brazilië was dat jaargastheer van de eindronde, zoals vier jaar eerder, op 1 juli 1946, besloten tijdens eenFIFA-congres inLuxemburg. Aan de voorronden deden 25 landen mee, waaronder zeven debutanten.Turkije,India enSchotland trokken zich terug voor de eindronde. De loting voor het hoofdtoernooi vond plaats op 30 april 1950 inLonden. Het toernooi zelf begon op 24 juni en eindigde op 16 juli.
India was oorspronkelijk ingedeeld in groep C, maar trok zich terug vanwege financiële redenen. In groep D trokkenTurkije enSchotland zich terug vanwege respectievelijk financiële redenen en omdat Schotland alleen wou meedoen als ze groepshoofd werden in de kwalificatiegroep met de andere Britse landen. Schotland werd tweede achterEngeland. De FIFA vroeg Frankrijk en Portugal hun plaats in te nemen, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. Het gevolg was dat de groepen behoorlijk ongelijk verdeeld waren.
Het immenseMaracanã stadion inRio de Janeiro was net op tijd min of meer klaar voordat het WK begon.Brazilië begon aan zijn eerste wedstrijd tegenMexico en boekte een regelmatige 4-0 overwinning. Braziliëspeelde zijn tweede wedstrijd in São Paulo en om de toeschouwers tevreden te houden besloot de bondscoach veel spelers uit São Paulo op te stellen. Een misrekening, want Brazilië speelde gelijk tegen deZwitsers: 2-2. De beslissende wedstrijd tegenJoegoslavië moest gewonnen worden. Opnieuw in het Maracanã-stadion gebeurde er iets vreemd: de steraanvaller van Joegoslavië Mitić kreeg in de spelerstunnel een stuk beton van het nog steeds niet goed verbouwde stadion op zijn hoofd en moest verzorgd worden. De wedstrijd begon gewoon enAdemir scoorde voor Brazilië na drie minuten. Nadat Mitić het veld weer opkwam, kantelde de wedstrijd, maar Brazilië hield stand. Het werd uiteindelijk 2-0 door een goal vanZizinho en Brazilië haalde de finalepoule. 142.000 toeschouwers waren getuige, op dat moment een record.
DeEngelsen deden voor de eerste keer mee en werden gezien als de grote favoriet. Na een weinig overtuigende overwinning opChili (2-0) kreeg Engeland te maken met een zwakke tegenstander: deVerenigde Staten, een verzameling amateurs. Echter, team USA won dankzij een goal van de Haïtiaan Gaetjens.[1][2] De Engelsen moesten daarna winnen vanSpanje in het Maracanã stadion, maar hadden pech dat een geldig doelpunt werd afgekeurd. Toen de Spanjaarden in de tweede helft scoorden was het afgelopen met de Engelsen.
De doelpuntenmaker in de wedstrijd Engeland-Verenigde Staten Joe Gaetjens had niet eens een Amerikaans paspoort, maar mocht meedoen omdat hij goed speelde bij Brookhattan in the American League. Hij speelde alleen voor team USA op het WK in Brazilië en ging later weer terug naarHaïti, waar hij één interland speelde. In 1964 werd hij vermoord door het wredePapa Doc-regime, zijn lijk is nooit terug gevonden.[3] Desondanks is hij opgenomen in de National Soccer Hall of Fame vanwege deze unieke prestatie.
Ook de titelverdediger haalde de finale-poule niet.Italië had ernstig te lijden vanwege devliegtuigramp van Torino waarbij de vrijwel volledige selectie vanil grande Torino verongelukte. De Italiaans selectie ging dan ook met de boot naar Brazilië. Ze verloren meteen de cruciale wedstrijd van olympisch kampioenZweden: 3-2 en waren in feite na één wedstrijd al uitgeschakeld.
Voor opnieuw immense toeschouwersaantallen gingBrazilië de finalepoule voortvarend van start: 7-1 tegenZweden en 6-1 tegenSpanje. Het Maracanã ontplofte en volgens vooraanstaande journalisten was het niveau van zo'n hoog gehalte dat het eigenlijk niet eerlijk was, want dit niveau zou nooit meer te overtreffen zijn.Uruguay had aanzienlijk meer moeite met dezelfde tegenstanders: 2-2 tegen Spanje, 3-2 tegen Zweden. De laatste poulewedstrijd werd daardoor een finale waarbij Brazilië genoeg had aan een punt. Zweden werd derde na een zege op Spanje: 3-1.
↑Decennialang werd verondersteld dat India zich had teruggetrokken omdat de spelers door deFIFA verplicht waren voetbalschoenen te dragen en dat ze dat niet wilden. Financiële redenen en het hoger aanzien van deOlympische Spelen in de ogen van de Indiërs bleken echter de voornaamste redenen.[4]