.jpg)
Eenvredegerecht is in sommige landen, waaronderBelgië, een rechtbank voorgezeten door eenvrederechter: een alleen zetelende magistraat die relatief snel oordeelt in kleine zaken, die dicht bij de burger staan. De vrederechter is de gemakkelijkst toegankelijkerechter en van oudsher het feitelijke gezicht van de rechtspraak bij de burger in landen waar hetrechtsstelsel op de FranseCode Napoléon is gebaseerd.
Het vredegerecht en de vrederechter in deze betekenis komen alleen nog voor in België,Luxemburg enZwitserland. InFrankrijk zelf is de vrederechter in 1958 afgeschaft. OokNederland en delen vanDuitsland enItalië waar de Code Napoléon tijdens de Franse bezetting begin negentiende eeuw was ingevoerd, kenden korte of langere tijd het instituut van de vrederechter. Dit gold onder andere decennialang in de Duitse gebieden ter linkerzijde (westelijk) van deRijn. In Nederland werden vrederechter en vredegerecht in 1838 vervangen door dekantonrechter en hetkantongerecht.
Het werkgebied van een vredegerecht komt traditioneel (dat wil zeggen in Frankrijk en sommige landen waar het systeem werd overgenomen) overeen met eenkanton; dit verschilt echter per land. In Luxemburg zijn er maar drie vredegerechten terwijl het land in twaalf kantons is verdeeld; in België maakt men tegenwoordig onderscheid inkieskantons engerechtelijke kantons.
In de Duitse deelstaatBaden-Württemberg waren er van 1949 tot 1960 eveneens vredegerechten.
Veel landen met een rechtstelsel gebaseerd opcommon law kennen functionarissen met de naamJustice of the Peace. Hoewel dit letterlijk hetzelfde betekent als 'vrederechter', is dit een fundamenteel verschillend instituut. De rechtbank die het dichtste aansluit bij het begrip 'vredegerecht' is hetsmall claims court.
Devrederechtspraak in Nederland tijdens deDuitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog was gericht op het aanpakken van politieke tegenstanders van de bezetter en van deNSB. Ook dit staat los van de oorspronkelijke functie van de vrederechter.