DeVrede van Amiens van27 maart1802 maakte een einde aan de oorlog tussen hetVerenigd Koninkrijk en deFranse republiek die begonnen was met de Franse oorlogsverklaring van1793.
Na eerdere pogingen om vrede te sluiten (bijvoorbeeld in 1797 in een conferentie teRijsel) slaagde de conferentie teAmiens wel. Van Britse zijde werd onderhandeld doorLord Cornwallis. De Franse delegatie werd geleid doorJoseph Bonaparte. Daarnaast namen er delegaties namens de Spaanse koning en hetBataafs Gemenebest - beide bondgenoten van de Franse Republiek - aan de onderhandelingen deel. De Spaanse delegatie stond onder leiding van donJosé Nicolás de Azara. HetBataafs Gemenebest hadRutger Jan Schimmelpenninck afgevaardigd. HetOttomaanse rijk (bondgenoot van het Verenigd Koninkrijk) trad op 13 mei 1802 tot het verdrag toe.
Het Bataafs Gemenebest raakteCeylon definitief kwijt, maar kreeg deKaap de Goede Hoop terug. Het Verenigd Koninkrijk gaf ook het streven naar het herstel van het stadhouderschap in Nederland officieel op onder de voorwaarde dat hetHuis Nassau schadeloosgesteld zou worden. De vrede hield niet lang stand. Na ruim een jaar verklaarden de Britten weer de oorlog aan Frankrijk. Een directe aanleiding voor de breuk was de Britse weigering omMalta te ontruimen. DeDerde Coalitieoorlog volgde in 1805.
De vrede zorgde voor een kortstondige heropleving van de handel, de landbouw en de visserij. Vanuit de Franse havens (ook de Vlaamse) kon weer ongestoord op volle zee gevist worden, wat leidde tot een scherpe stijging van het aantal vissersschepen en de hoeveelheid verhandelde vis.[1]
De tekst van het verdrag is te vinden in:
