Ulfert ("Ulf") Kirsten (Riesa,4 december1965) is een voormaligDuitsprofvoetballer. Tevens is hij de eerste speler die 100 interlands speelde voor twee nationale voetbalelftallen. Tegenwoordig isder Schwatte trainer bij het tweede team vanBayer Leverkusen dat uitkomt in deRegionalliga West. Daarnaast heeft hij een eigen stichting („Ulf Kirsten-Stiftung“) die zich bezighoudt met de jeugdspelers bij zijn oude clubDynamo Dresden.
Kirsten begon zijn carrière in zijn geboortestadRiesa, hij startte bij BSG Chemie Riesa (1972–1978) en vertrok later naarBSG Stahl Riesa (1978–1979). Vanaf 1979 speelde hij in de jeugdelftallen van zijn eerste profclubDynamo Dresden, dit was een van de meest succesvolle clubs in deDDR-Oberliga. In het seizoen 1983/84 brak hij uiteindelijk door tot het eerste elftal, vanaf dat moment was hij niet meer weg te denken uit het team van deSchwarz-Gelben. In 154 wedstrijden voor de Oost-Duitsers, scoorde hij 57 doelpunten. In Europees verband maakte hij 8 doelpunten in 21 wedstrijden. Het grootste internationale succes, was het bereiken van de halve finale van deUEFA Cup in het seizoen 1988/89. De finale werd maar op een haar na gemist, bijVfB Stuttgart werd het 0-1 nadat er in Dresden met 1-1 gelijk was gespeeld. Kirsten kende met Dynamo echter wel veel nationale successen, in de seizoenen 1988/89 en 1989/90 kroonde de club zich tot kampioen van de DDR-Oberliga. Daarnaast won hij in 1984 en 1985 deFDGB-Pokal ten koste van aartsrivaalBFC Dynamo Berlin en in 1990 ten koste vanEintracht Schwerin. In zijn laatste seizoen bij Dresden werd hij ook verkozen totVoetballer van het Jaar in de DDR.
Als een van de eerste spelers, maakte Kirsten na deDuitse hereniging, de overgang naar deBundesliga. Daar ontwikkelde hij zich bijBayer Leverkusen tot een van de beste Duitse aanvallers van de jaren 90 . Dit was behoorlijk uitzonderlijk vanwege zijn bijzondere lichaamsbouw: Kirsten was enkel 1,72 m lang maar woog wel 81 kilogram. Als gevolg daarvan had hij een ongewoon laagzwaartepunt wat ervoor zorgde dat hij de bal goed kon beschermen ten opzichte van veel grotere verdedigers. Ook was hij erg wendbaar in de kleine ruimte, zijn speelstijl werd wel vergeleken met die vanGerd Müller. Ondanks zijn geringe lengte had hij een sterk ontwikkeld kopvermogen.
In de 350 competitiewedstrijden die Kirsten speelde voor Leverkusen kwam hij tot 182 doelpunten. Daarnaast scoorde hij in Europees verband nog 32 doelpunten in 54 wedstrijden. Ondanks alle doelpunten werd hij nooit kampioen met de arbeidersclub uit hetRuhrgebied, vaak eindigde de club als tweede achter de landskampioenenBayern München enBorussia Dortmund. Wel bezorgde Kirsten de club in 1993 deDFB-Pokal, in de 77e minuut scoorde hij het enige doelpunt in de finale tegen de amateurs vanHertha BSC.
Ook de droom van Europees succes ging niet in vervulling, in het seizoen1991/92 eindigde de club zowel in de competitie als in de DFB-Pokal, als tweede. In deChampions League werd hetzelfde resultaat gehaald, in de finale opHampden Park werd er met 2-1 verloren vanReal Madrid. Voor de zoveelste keer was Kirsten, die in de 65e minuut was ingevallen,second best.
Naast zijn uitverkiezing totBeste Voetballer van de DDR, werd Kirsten nog drie keer topscorer in de Bundesliga, in het seizoen1992/93 met 20 doelpunten, in het seizoen1996/97 met 22 doelpunten en in het seizoen1997/98 opnieuw met 22 doelpunten. Door zijn productiviteit staat hij op de vijfde plaats van de meest succesvolle doelpuntenmakers van de Bundesliga aller tijden.
Kirsten speelde exact 100 interlandwedstrijden, 49 voor deDDR en 51 voorDuitsland. In totaal maakte hij 34 doelpunten. Hij speelde zijn eerste interlandwedstrijden met het U-19 elftal van de DDR, zijn debuut maakte hij op 19-jarige leeftijd tegenDenemarken. Deze wedstrijd inKopenhagen, gespeeld op8 mei1985, werd met 1-4 verloren. Voor hetWK voetbal 1986, hetEK voetbal 1988 en hetWK voetbal 1990 wist de DDR zich niet te kwalificeren. Daarom speelde de spits pas op latere leeftijd zijn grote toernooien. Op13 mei1990 speelde Kirsten zijn laatste interland voor de DDR, de wedstrijd in hetMaracanã tegenBrazilië werd met 3-3 gelijk gespeeld.
Op 14 oktober 1992 speelde hij vervolgens zijn eerste interland voor hetDuitse elftal. Tijdens hetWK voetbal 1994 en hetWK voetbal 1998 behoorde hij tot de selectie van bondscoachBerti Vogts, tijdens hetEK voetbal 1992 en hetEK voetbal 1996 echter niet. Zodoende liep hij in 1996 de Europese titel mis, die het Duitse team inEngeland won. In 2000 werd hij vervolgens door bondscoachErich Ribbeck weer bij de selectie gehaald voor hetEK voetbal inNederland enBelgië. Op dit toernooi speelde hij zijn laatste interland, dit was tijdens de verloren groepswedstrijd tegenPortugal op 20 juni 2000.
Buiten het veld was Kirsten vooral bekend door zijn hevige baardgroei, dit leverde hem een sponsorcontract met Braun op voor elektrische scheerapparaten.
Een bekend citaat van Kirsten is:"Wenn bei einem Auswärtsspiel keiner ruft: „Kirsten, du Arschloch“, dann weiß ich genau, dass ich schlecht bin." (Wanneer tijdens een uitwedstrijd niemand tegen mij schreeuwt: „Kirsten, je bent een klootzak“, dan weet ik zeker dat ik slecht heb gespeeld).
Ulf Kirsten is verantwoordelijk voor de bijnaam „Zecke“ (teek) van de Duitse profvoetballerAndreas Neuendorf. Toen Neuendorf terugkwam van een doktersbezoek vanwege een ontstoken tekenbeet, riep Kirsten tegen hem:„Na da is sie ja wieder die Zecke!“ (Nou, daar heb je de teek weer!)