De Zitouna-moskeeStandbeeld vanIbn Khaldun op het Onafhankelijkheidsplein
Tunis (Arabisch: تونسToenoes ofToenis, is dehoofdstad en grootste stad vanTunesië. Ze ligt in het noorden van het land aan de baai van Tunis, onderdeel van deMiddellandse Zee. Tunis is eenuniversiteitsstad. De stad zonder omliggende agglomeratie telde 728.453 inwoners in 2004. Volgens de volkstelling van 2014 was dit aantal gegroeid tot 1.056.247.
In het tweede millennium voor Christus ontstond hier eenBerberse plaats genaamd Tunes. In de loop van de eeuwen zou ze een onderdeel worden van deCarthagen en later vanNumidië. Gedurende de oudheid zou deze vestiging altijd in de schaduw blijven staan van het nabijgelegen Carthago.[bron?]
Met de komst van deArabische legers in de7e eeuw, kreeg de stad enige mate van betekenis als havenstad. In de11e eeuw wist ze als een van de weinige Tunesische steden, te ontsnappen aan de vernietigingen door deBanu Hilal. Van de 10e tot de 16e eeuw werd de stad geregeerd door een opeenvolging vanBerberse dynastieën: deZiriden, deHammadiden, deAlmohaden en deHafsiden. Onder deze laatste twee, zou de stad uitgroeien tot een van de grootste en rijkste van de Islamitische wereld. Tot de 16e eeuw zou ze de hoofdstad zijn van het koninkrijk van deHafsiden. Net als de rest van Tunesië, werd de stad in de16e eeuw veroverd door deOttomanen. Karel V neemt de stad in 1535 in samen met de Brusselse adel. Op 25 mei vertrekt hij uitBarcelona met een vloot met 30.000 man en 400 vaartuigen. Veteranen van de AmerikaanseConquista en de fine fleur van de Nederlandse adel vergezellen hem:Hernan Cortés, de hertog van Alva, Hendrik van Nassau,Lamoraal van Egmond … Niet zoveel later arriveren in Brussel de eerste anjers. Ze worden aangeplant in dewarande, hetEgmont- en Nassaupaleis.
Tunis heeft zowel een deel dat heel westers aandoet inarchitectuur, als een oud stadsdeel, dat vaak demedina genoemd wordt.[2] Sinds 1979 staat demedina van Tunis op deUNESCO-werelderfgoedlijst.[3] In desoeks zijn vele ambachten vertegenwoordigd, zoals zadelmakers, parfumeurs, tapijthandelaren, koperslagers, juwelenhandelaren, pottenbakkers. Kenmerkend is een oriëntaals handelsleven met specifieke geuren, kreten en een breed palet van kleuren. Daar bovenuit steekt de 44 meter hogeminaret van de Zitouna-moskee die uit de8e eeuw stamt. Tegenover hetDar Hoessein-paleis, dat het Nationaal Erfgoedinstituut huisvest, staan de El Ksar-moskee en dekasba. Niet alle moskeeën zijn toegankelijk voor niet-moslims. De Moorse stijlelementen zijn overheersend.
Het Victorieplein (Place de la Victoire) met de voormalige stadspoortBab el Bhar (Porte de France) ligt op de grens tussen de oude stad (medina) en de nieuwe stad. De nieuwe stad werd in de 19e eeuw door de Fransen gecreëerd. De straten vormen een regelmatig patroon en de architectuur van de gebouwen oogt Europees. De hoofdas van de nieuwe stad is de meer dan 1,5 km lange Avenue Habib Bourguiba, met winkels, cafés en hotels. De Franse ambassade, het standbeeld vanIbn Ghaldoun en deKathedraal van Sint-Vincent-de-Paul bevinden zich aan het begin van deze laan.
Op zo'n vier kilometer ten westen van het centrum, nabij het Belvedere-park, ligt hetBardomuseum. In deharem van het voormaligeBardo-paleis is een museum waar in 30 zalen een verzameling van onder andereRomeinsemozaïeken, modellen van ruïnes, Fenicische vondsten, en Romeinse sarcofagen is bijeengebracht.
Direct buiten Tunis liggen de restanten van het oudeCarthago. Hier bevinden zich de resten vanthermen, graven, eenamfitheater en eenaquaduct. De afgravingen liggen dicht bij zee. De warme bronnen vanAntoninus Pius getuigen van de vroegere Romeinse aanwezigheid hier. Er bevindt zich ook een museum.
Tunis wordt bediend door een netwerk van openbaar vervoer, waaronder bussen, een bovengrondsemétro léger, evenals een regionale sneltramverbinding (deTGM) die het stadscentrum verbindt met de noordelijke buitenwijken. Treinen vertrekken vanafStation Tunis.
De snelweg A1 verbindt Tunis metSfax in het zuiden en de A3 metOued Zarga in het zuidwesten; terwijl de A4 de verbinding is metBizerte.
Binnen de gemeentegrenzen van Tunis woonden in 2014 iets meer dan een miljoen mensen. In het grootstedelijk gebied, de agglomeratie Tunis, zijn dat er meer dan twee miljoen. Plaatsen in de agglomeratie met meer dan 30.000 inwoners zijn in de volgende tabel weergegeven:
