Thomas Hutchins (ca.1742 -7 juli1790), was eenBritsearts ennatuurvorser.
Hutchins was vanaf 1766 in dienst bij de koloniaal-CanadeseHudson's Bay Company. Hij werkte er als bedrijfsarts in defactorij inManitoba tot 1773 en daarna als hoofd vanFort Albany in het noordoosten vanOntario. Naast zijn werk als arts, deed Hutchins onderzoek naar eetbare lokale gewassen die een rol konden spelen bij het voorkomen vanscheurbuik. Ook bestudeerde hij de plaatselijkefauna en diversenatuurkundige verschijnselen.
In 1768/69 verbleef deastronoomWilliam Wales enige tijd in de factorij in Manitoba. Hij was er in opdracht van deRoyal Society, de Britse Academie van Wetenschappen, om waarnemingen te verrichten van devenusovergang. Wales liet instrumenten en instructies achter bij Hutchins, om ermeteorologisch onderzoek mee te doen. Op verzoek van de Royal Society bestudeerde hij in 1775/76 ook demagnetische declinatie, een zijdelingse afwijking van dekompasnaald.
In 1775 verrichtte Hutchins experimenten met hetstollen vankwik, waarbij hij vaststelde waarom eerdere proefnemingen waren mislukt: op het moment van stollen verandert het volume van deze stof plotseling. Nadat hem verbeterde instrumenten waren gestuurd, stelde hij het smeltpunt van kwik op -39° F (-39,4° C). Voor dit werk werd hem in 1783 deCopley Medal, dewetenschapsprijs van deRoyal Society, verleend.[1] Hutchins deelde de onderscheiding dat jaar metJohn Goodricke.
In 1782 keerde Hutchins naarEngeland terug en werkte er inLonden tot aan zijn dood voor deHudson's Bay Company.
Dekleine Canadese gans is naar Hutchins vernoemd:Branta hutchinsii.
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikelThomas Hutchins (naturalist) op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie debewerkingsgeschiedenis aldaar.