Aanslag op het World Trade CenterAantal terroristische aanslagen 2000-2014 (top 10 van landen)Aantal doden door terrorisme in West-EuropaDoodsoorzaak versus media-aandacht in de VS. Het percentage media-aandacht voor terrorisme is veel groter dan het percentage doden veroorzaakt door terrorisme.
Terrorisme (van hetLatijnseterror, paniek) is het zonder wettige grond plegen van ernstiggeweld, of ernstigedreiging daarmee, met eenpolitiek of religieus doel. In de meeste opvattingen over wat terrorisme is, moet het om illegaal geweld gaan, doorgaans gekoppeld aan burgers als slachtoffers.
Er zijn veel definities in omloop die terrorisme vanuit verschillende perspectieven belichten.
Een oudere definitie komt uit de 24e druk van het Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal (1956): 'Het gedwee maken of demoraliseren van een regering of bevolking door daden van terreur'. Waarbij 'terreur' volgens hetzelfde handwoordenboek gelijkstaat aan 'schrikbewind'.
Van Dale XIV (2005) definieert terrorisme als:(het plegen van) gewelddaden (individuele of collectieve aanslagen, gijzelingen, verwoestingen) ter demoralisering van de bevolking om een politiek doel te bereiken.
In het NederlandseWetboek van Strafrecht geeft artikel 83 de definitie van eenterroristisch misdrijf waaronder wordt verstaan elk van de misdrijven die aldaar zijn opgenomen. Kenmerkend voor deze misdrijven is het “terroristisch oogmerk”. Dat oogmerk wordt in artikel 83a Sr gedefinieerd als “het oogmerk om de bevolking of een deel der bevolking van een land vrees aan te jagen dan wel een overheid of internationale organisatie te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden, dan wel de politieke, constitutionele, economische of sociale structuren van een land, of een internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen” Bij diverse misdrijven geldt in geval van een terroristisch oogmerk een hogere maximumstraf.
De NederlandseAlgemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) omschrijft terrorisme als:Terrorisme is het plegen van of dreigen met op mensenlevens gericht geweld, met als doel maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen of politieke besluitvorming te beïnvloeden. In de definitie van de AIVD staat dat het geweld op mensenlevens gericht moet zijn om terrorisme te kunnen onderscheiden van 'politiek gewelddadig activisme' waarbij het gebruikte geweld niet doelbewust tegen mensenlevens is gericht of nadrukkelijk incalculeert dat bij acties mensenlevens te betreuren zullen zijn. Dit is een onderscheid dat niet altijd wordt gemaakt.
DeNationaal coördinator terrorismebestrijding en veiligheid (NCTV) omschreef terrorisme als: "Terrorisme is het uit ideologische motieven dreigen met, voorbereiden of plegen van op mensen gericht ernstig geweld, dan wel daden gericht op het aanrichten van maatschappij-ontwrichtende zaakschade, met als doel maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen, de bevolking ernstige vrees aan te jagen of politieke besluitvorming te beïnvloeden." Anders dan de AIVD spreekt de NCTV dus van ideologische motieven en hoeft het geweld niet per se op mensenlevens gericht te zijn, 'maatschappij-ontwrichtende schade' is ook terrorisme, aldus de NCTV.[1]
Een commissie van deVerenigde Naties definieerde terrorisme als:"Het onrechtmatig en intentioneel veroorzaken van dood of lichamelijke verwondingen of ernstige schade aan eigendom wanneer het doel van het gedrag, door zijn aard of context, het intimideren van een bevolking is, of het dwingen van een overheid of een internationale organisatie om bepaalde handelingen te stellen of ervan af te zien." Problemen zijn evenwel gerezen over de toepasselijkheid van deze definitie op de militaire troepen van een Staat en op bevrijdingsbewegingen. Daarom is deze definitie niet door alle landen geaccepteerd en de onenigheid hierover draagt in hoge mate bij aan het feit dat er tot op heden geen antiterrorisme-verdrag is gesloten.
Aandeel dat bezorgd is over terrorisme versus het aandeel doden door terrorisme
Het doel is politieke veranderingen af te dwingen door middel van gewelddadige acties die het maatschappelijk leven ontwrichten. Deze kunnen bestaan uit het zaaien vanangst - soms met zeer gewelddadige acties - om zo politieke stabiliteit te ondergraven. Doelen kunnen onder andere zijn:
onafhankelijkheid van een volk op zijn grondgebied binnen eenstaat;
verzet tegen bestaande maatschappelijke en/of politieke en/ofreligieuze structuren;
handhaving van de macht van een bepaalde organisatie of ondergrondse beweging binnen een staat.
Anarchistisch terrorisme kwam meer voor tussen 1870 en dejaren twintig dan tegenwoordig. Een aantal staatshoofden werd vermoord, onder wie de president van FrankrijkMarie François Sadi Carnot (24 juni 1894), koningUmberto I van Italië (29 juli 1900) en de president van de Verenigde StatenWilliam McKinley (14 september 1901). De rechtvaardiging voor anarchistisch terrorisme was dat de daden anarchistische ideeën bekend zouden maken. Er zijn echter ook veel terroristen encriminelen die zichzelf "anarchist" noemen maar die weinig gemeen hebben met filosofische anarchisten. Tot de moderne anarchistische terroristen behoren onder andere de Duitse Revolutionaire Cellen en deCanadeseSquamish Five. Geen van beiden noemde zichzelf trouwens anarchistisch. Een aantal anarchisten neemt deel aan de meer gewelddadige delen van demonstraties, zoals deantiglobalisme-protesten vanaf dejaren negentig. Een groot gedeelte van de anarchistische beweging is echter tegen het gebruik van geweld en terrorisme, en pleit voorpacifisme.
Metmantelorganisaties (Engels:front organisations) worden organisaties bedoeld die financiën inzamelen voor een terroristische organisatie.
Al Barakaat, een groep die verantwoordelijk wordt gehouden voor financiering voorAl Qaida
Benevolence International Foundation, een liefdadigheidsinstelling die door deVS beschuldigd wordt van het steunen van terroristische activiteiten, waaronder die van Al Qaida
In de jaren 60 inFrankrijk pleegden tegenstanders van presidentCharles de Gaulle onder de naam OAS (Organisation de l'Armée Secrète) vele bomaanslagen, vooral inParijs, om afscheiding vanAlgerije te voorkomen, onder aanvoering van de Franse ex-generaalSalan. De OAS pleegde in anderhalf jaar ruim 1000 aanslagen en daarbij kwamen tussen de 3000 en 12.500 mensen om het leven. De OAS had haar historische wortels deels in deCagoule.
InZuid-Afrika is deBoeremag actief die volgens de regering wordt beschouwd als een rechts terreurnetwerk die verantwoordelijk was voor de aanslag inSoweto in2002.
Er bestaat ook terrorisme dat door eenlingen, die wel alslone wolf worden aangeduid, gepleegd wordt zonder dat daar een grotere organisatie achter staat.
Nog een bekende individuele terrorist isTheodore Kaczynski, bekend als deunabomber, die het voorzien had op wetenschappers die zich metkunstmatige intelligentie bezighielden. Hij was bang dat in de toekomst onvermijdelijk de mensheid uitgeroeid wordt door een bovenmenselijkeintelligentie als die eventueel door deze geleerden in het leven wordt geroepen. Zie voor dergelijk gedachtegoed verder bij detechnologische singulariteit.
In juli 2011 pleegde de NoorAnders Breivik in zijn landtwee aanslagen: eerst liet hij een autobom ontploffen bij een regeringsgebouw in Oslo, waarbij 8 doden vielen. Daarna begaf hij zich naar het eilandjeUtøya, waar hij 69 deelnemers aan een jeugdkamp van deNoorse Arbeiderspartij doodschoot.
Sommigeonafhankelijkheidsstrijders zijn ook als terroristisch aan te merken, en hun doel is meestal een eigen staat voor hun bevolkingsgroep te creëren. Ze trachten de overheersende macht te verslaan of te demoraliseren en aandacht te trekken voor hun "nationale bevrijding". Separatistisch terrorisme was in 2010 in de Europese Unie verantwoordelijk voor het merendeel van de terroristische aanslagen. Met name deETA was verantwoordelijk voor deze aanslagen.[5]
Zij verschillen van terroristen pur sang ofanarchistische terroristen doordat hun doel vaak niet gericht is op het omverwerpen van een systeem of samenleving, en vaak ook al gedurende langere tijd vruchteloos met legitieme middelen nagestreefd is. Niet zelden beantwoordt de staat waartegen dergelijke strijders zich verzetten hun acties met repressie of zelfs staatsterrorisme.
Voorbeelden met het gebied dat waar om gestreden werd of wordt:
Islamitisch georiënteerde organisaties zorgen wereldwijd voor veel terroristische aanslagen. Het National Counterterrorism Center (Verenigde Staten) zegt in haar jaarverslag NCTC Report on Terrorism 2011 dat ongeveer 70% van alle terroristische moorden van dat jaar wereldwijd wordt gepleegd door soennitische moslims.
Het rapport stelt:Soennitische extremisten zijn voor het derde achtereenvolgende jaar verantwoordelijk voor het grootste aantal terroristische aanslagen en ongelukken. Meer dan 5700 incidenten komen op rekening van Soennitische extremisten. Het gaat om 56% van het aantal aanvallen en 70% van het aantal doden.[6] Voorbeelden van islamitisch georiënteerde organisaties zijn:
Staatsterrorisme is een daad die wordt beschouwd als terreur en wordt uitgevoerd, gedoogd of gesteund door eenstaat. Zoals terrorisme in het algemeen, gaat het over moedwillige aanvallen op burgers, met als doel het bereiken van een politiek of religieus doel.
Zoals het gebruik van het woord 'terrorisme' al controversieel is, is het woord 'staatsterrorisme' nog controversiëler. Dit komt doordat de meeste staten eengeweldsmonopolie claimen. Een monopolie op deze claim is een vereiste voor effectief overheidsgezag. Staatsgezag, in de politicologische definitie, gaat ervan uit dat de geweldsuitoefening door de staat legitiem uitgeoefend wordt. Dit betekent voorzien van een wettelijke basis en proportioneel.Schieten op vreedzame demonstranten kan een legale basis hebben in wetten zoals het beschermen van de openbare orde of voorkoming van oproer. Echter, het gebruik van vuurwapens op ongewapende burgers is dan buitenproportioneel. Een waterkanon kan hetzelfde effect bereiken met minder geweld. Aangezien statelijk geweld een basis heeft in het recht van de staat, is staatsterrorisme een zeer moeilijk begrip.Gijzeling,kidnapping en `rendition` gaat over hetzelfde feitencomplex. Het een is strafbaar, het ander gebeurt op basis van staatsbevoegdheden.
Staatsterrorisme is een vorm van totalitarisme uitgeoefend door de staat.Met haar boek uit 1951,The Origins of Totalitarianism, gafHannah Arendt dit woord zijn hedendaagse betekenis. De voornaamste theorie van het totalitarisme werd echter die van C. J. Friedrich enZ. Brzezinski, die zes criteria voor totalitaire stelsels noemden:
de aanwezigheid van één staatsideologie, waarin het gehele volk dient te geloven;
eeneenpartijstaat, vooral indien geleid door één persoon;
België heeft, in samenwerking met deNAVO enCIA, in de jaren 50Operatie Gladio in het leven geroepen. Onderzoeken lopen jaren na de feiten nog steeds met vertraging.[9][10]
ToenLeopold II van Saksen-Coburg in de 19de eeuw staatshoofd was van de Kongo-Vrijstaat werd zijn bewind gekenmerkt doordwangarbeid,ontvoeringen,[11]martelen,verkrachtingen,onthoofdingen en het afhakken van handen.[12]Dit gebeurde echter voordat Congo een Belgische kolonie werd. Moorden en dwangarbeid kwamen ook voor in de Britse en Franse kolonies in Afrika.
In het BelgischStrafwetboek wordt 'een terroristisch misdrijf' uitgelegd als'misdrijven bepaald paragrafen 2 en 3 (o.a. gijzelneming, ontvoering, kapen van vliegtuigen)dat door zijn aard of context een land of een internationale organisatie ernstig kan schaden en opzettelijk gepleegd is (...)om een bevolking ernstige vrees aan te jagen of om de overheid of internationale organisatie (...) te dwingen tot het verrichten of het zich onthouden van een handeling, of om de politieke, constitutionele, economische of sociale basisstructuren van een land of internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen.'[13]
Soedan maakt zich sinds de jaren 60 en 70 schuldig aan georganiseerd terrorisme jegens dechristelijke enanimistische minderheden in het land die overwegend in de zuidelijke provincies wonen. Pas recentelijk is er aandacht ontstaan voor het staatsterrorisme van Soedan, doordat in demedia aandacht is besteed aan de terroristische engenocidaire bedreigingen tegen de zwart-Afrikaanse inwoners van de regioDarfoer door de Soedaneseoverheid moreel en financieel ondersteundeArabischemilities en rovers.
Cathy O'Brien werd reeds tientallen keren geïnterviewd en schreef over geheime (brainwash) operaties en tests op burgers in deVerenigde Staten.[14] Ze zou een van de vele miskende slachtoffers van staatsterrorisme zijn sinds deTweede Wereldoorlog.
Tijdens de periode na11 september zijn er tegen de VS bewijzen vanfoltering en andere mensonterende praktijken opgedoken. Duizenden onschuldigen werden zonder enige vorm van wettelijk proces opgesloten en mishandeld inAbu Ghraib enGuantanamo. Vele slachtoffers van deze praktijken konden na vele jaren opsluiting niet meer terugkeren naar hun thuisland.[15] Bij de opzet van geheime gevangenissen en het heimelijk verplaatsen van vermeende terroristen, werden deAmerikaanseveiligheidsdiensten bijgestaan door enkele Europese landen.[16]
Terrorisme is per definitie niet geld-gerelateerd, met dien verstande dat men zichzelf niet wil verrijken. Is dit wel het geval dan is het de bedoeling om het geld voor terroristische doeleinden te gebruiken.
De slachtoffers van terreuraanslagen zijn vaak burgers. Soms zijn het ook militairen die niet bij directe oorlogshandelingen betrokken zijn, bijvoorbeeld vredeshandhavers van deVN, maar het doelwit kan ook een politiek, economisch of religieus (machts)symbool zijn. Men zou dus kunnen stellen dat terrorisme een oorlogsvoering is, specifiek gericht op burgers of het ontwrichten van een maatschappij.
Een ‘terrorist’ wordt geassocieerd met misdaad en wordt daarmee als idealeoorlogspropaganda gebruikt. Ook wordt het wel gebruikt als scheldwoord voor een tegenstander. Maar wie de terrorist is, kan met de dag veranderen. Ook Nelson Mandela werd ooit zo genoemd.[17]
Terreuracties vinden meestal plaats in een situatie die door de plegers van de actie als oorlog wordt gezien. Een vaak gehanteerdcriterium bij dedefinitie is de mate waarbij door het geweld opzettelijkburgers worden geraakt. Maar het bewust in de as leggen van hele steden van de tegenstander tijdens de Tweede Wereldoorlog (Rotterdam,Coventry, Hamburg, Dresden, Tokio, Hiroshima, Nagasaki) toont aan dat ook deze definitie niet altijd uitsluitsel brengt. Hoewel hierbij tienduizenden burgers omkwamen, worden deze acties niet door iedereen als terrorisme zonder meer beschouwd.
Een probleem bij het gebruik van de term 'terrorisme' ontstaat vaak bijpolitieke vrijheidsstrijd. Het hangt ook af of het in oorlogstijd of vredestijd plaatsvindt en wie de definitie stelt. Acties tegen militaire bezetters in oorlogssituaties, zoals in deTweede Wereldoorlog gelden over het algemeen niet als terrorisme, -hoewel zij voldoen aan alle punten van de bovenstaande definities- maar als gerechtvaardigde verzetsdaden. Daarentegen beschouwden denazi's dit als terrorisme.
Terroristische daden worden meestal door niet-bestuurlijke organisaties gepleegd, hoewel deze organisaties soms wel van erkende staten steun ontvangen en bij het bereiken van hun doel soms zelf een staat gaan vormen. Daarnaast is er het probleem van 'staatsterrorisme': terreurdaden gepleegd door eenstaat.
Meningen over terrorisme kunnen in de tijd wisselen. Toen deTaliban geweld tegen de door deSovjet-Unie gesteunde regering vanAfghanistan pleegden, werd het vrijheidsstrijd genoemd; de Taliban werden toen met in de westerse pers aangeduid alsstudenten (hetgeen de letterlijke vertaling van het woordtaliban is). Toen de Taliban dezelfde methoden van geweld en onderdrukking van de bevolking tegen een door de Amerikanen gesteunde regering pleegden, werd het als terrorisme aangeduid.
VolgensNoam Chomsky noemen regeringen, en dan met name deVerenigde Staten, alleen terroristische daden die tegen dat land of zijn bondgenoten zijn gepleegd terrorisme, en wanneer een daad tegen een vijand van het betreffende land is gepleegd noemt men het "vrijheidsstrijders" of iets dergelijks. Een voorbeeld hiervan is deUÇK. De UÇK was eenguerrillaorganisatie die tegenServië opereerde en door dat land als terroristisch werd aangeduid. Maar omdat Servië een vijand was van het westen werden ze door westerse regeringen geen terroristen genoemd. Volgens Chomsky valt ookcontraterrorisme vaak onder de noemer terrorisme.
De Joods-Britse historicusWalter Laqueur beweert echter dat terrorisme een fenomeen is dat moet onderzocht met meer aandacht voor de psychopathologische geestestoestand van de terroristische zelfmoordenaar.
Deandersglobalistische theoreticiHardt enNegri zien terrorisme, en in het bijzonderzelfmoordterrorisme, als de logische reactie op de asymmetrische situatie inpostmoderne oorlogvoering. Met name 'de bezetting van Palestina' en het optreden van de Verenigde Staten in diverse delen van de wereld gaat gepaard met een zodanige technologische overmacht dat terreur het enige middel zou zijn om hiertegen te strijden. Terreur brengt de wereldwijde oorlog die volgens Hardt en Negri gaande is naar het westen toe, en herinnert de westerse bevolking eraan dat die oorlog überhaupt gaande is. De minimalisering van het aantal westerse slachtoffers die door technologie mogelijk gemaakt wordt maakt dat deze oorlog voor het westen anders virtueel zou blijven. De zelfmoordterrorist beschrijven Hardt en Negri als een soort spiegelbeeld (gory doppelgänger) van de hoogtechnologische Amerikaanse elitesoldaat (denk aan straaljagerpiloten), voor wie de oorlog een denkoperatie is geworden, een zaak van beeldschermen en tactische beslissingen waar steeds minder lichamelijk gevecht aan te pas komt. De zelfmoordterrorist daarentegen zet het enige wapen in dat hem tegen een dergelijke vijand ter beschikking staat: zijn eigen lichaam en leven.
De grootste terreurbeweging van Europa, deOAS (Organisation de l'Armée Secrète), poogde met bomaanslagen en moorden op ambtenaren en burgers in Algerije en Frankrijk en ook (mislukte) aanslagen op presidentCharles de Gaulle de afscheiding vanAlgerije tegen te gaan; zij werd opgezet door hoge Franse militairen onder generaalSalan; van februari 1961 tot zomer 1962 maakte zij tussen de 3000 en 12.500 dodelijke slachtoffers; er werden 3600 leden veroordeeld waarvan drie gefusilleerd (plus een sympathisant die een mislukte aanslag op De Gaulle pleegde).
Een voorbeeld van terrorisme zijn de acties van deRote Armee Fraktion in de jaren zeventig in Duitsland, gericht op de destabilisatie van de Duitse maatschappij.
Afscheidingsbewegingen als deETA in hetSpaanseBaskenland en deIRA inNoord-Ierland bedienden en bedienen zich regelmatig van grove terreuracties, meestal bomaanslagen.
In het Zuid-AmerikaanseColombia, wordt een deel van de bevolking door terreurdaden onder de duim gehouden van machtige drugskartels.
InIndonesië zijn het fundamentalistische moslimgroeperingen alsJemaah Islamiyah enLaskar Jihad die terreuracties uitvoeren met als doel van dit land een islamitische republiek te maken. De acties richten zich zowel tegen groepen christenen en christelijke kerken als tegen symbolen van het 'verdorven Westen', zoals een discotheek opBali.
Een voorbeeld van terrorisme door een staat zijn de Amerikaanse bemoeienissen inNicaragua in dejaren tachtig.
Tijdens het BritsMandaatgebied Palestina warenzionistisch-Joodse paramilitaire organisatiesHagana,Etsel enLechi, actief voor het afdwingen van de vestiging van, het behoud en/of expansie ten bate van een eigen staat in Palestina door onder meer angst te zaaien bij en verdrijving van Palestijnen, bom- en terreuraanslagen en moorden op tegenstanders van zionisme. Deze groepen werden in 1948 opgenomen in hetIsraëlische defensieleger. Leiders van deze organisaties, onder anderenMenachem Begin,David Ben Goerion,Itzhak Ben-Zvi, werden na 1948 premier of president vanIsraël.
Nelson Mandela werd ten tijde van deapartheid door deZuid-Afrikaanse regering als terrorist beschouwd, maar hij wordt sinds het einde van de apartheidspolitiek alom geroemd als voorvechter van gelijkheid. Degijzelingsacties doorMolukse ballingen en aanslagen door de Baskische onafhankelijkheidsbewegingETA worden doorgaans wel als terrorisme beschouwd. Als gevolg van hun verschillende kijk op de strijd om de macht inBaskenland beschuldigen de ETA en deSpaanse overheid elkaar van (staats-)terrorisme. Aanslagen gepleegd doorPalestijnse organisaties worden doorIsraël en westerse mogendheden als terreur beschouwd, maar veel Palestijnen zien ze als gerechtvaardigde verzetsacties tegen een bezettende mogendheid.[18]Extremistische moslims zien de aanslagen op het Amerikaanse leger in Irak ook als verzetsdaad.
Terreurgroepen kunnen gefinancierd worden door al dan niet legaal geldverkeer, onder meer door het smokkelen van cash of via internationaal betalingsverkeer zoalshawala, via malafidecharitatieve organisaties, of door witwaspraktijken. Meer en meer voeren zij ook rechtstreeks illegale handel zoalssmokkel vantabak en dergelijke, illegale handel in mineralen,mensensmokkel enprostitutie, waardoor het onderscheid tussen terreurgroepen engeorganiseerde misdaad vervaagt.[19] Enkele voorbeelden:
Colombia: de verzetsbewegingFARC raakte in de jarentachtig betrokken bij de illegale drugshandel.
Mozambique: rebellen van deAhlu Sunnah Wa-Jama dreven tijdens derebellie van 2020-2021 handel in de grondstoffen van de regio, zoals hardhout en robijnen. Deze smokkel stond in verbinding met netwerken elders in Oost-Afrika.[20]
Na deterroristische aanslagen op 11 september 2001 met 3000 dodelijke slachtoffers op één dag riep de Amerikaanse presidentGeorge W. Bush de zogenaamde en omstreden 'strijd tegen terrorisme' uit. DeVS kregen hiervoor enige steun van deNAVO, die de aanslagen beschouwde als een aanval op een van haar lidstaten. Een probleem in het oorlogsrecht is dat er feitelijk alleen de oorlog verklaard kan worden aan staten, en niet aan terroristische of andere groepen.
Kort hierna begon de VS deOorlog in Afghanistan, met hulp van enkele andere landen, met als doel deTaliban, die eerder steun van de VS kregen maar die nu onderdak gaven aan strijders vanAl Qaida, te verslaan (wat al eerder het Russische leger niet gelukt was). Deze oorlog duurt anno 2012 nog voort, met onder andere inzet van Nederlandse militairen. Sinds 2006 liep er een politiek debat of dit op aanvaardbare en legale gronden geschiedt. Dit debat heeft in februari 2010 geleid tot de val van het Nederlandse kabinet met als resultaat dat de Nederlandse militairen in de zomer van 2010 terugkeerden naar huis.
In maart2003 werd na omstreden beschuldigingen aan het adres vandictatorSaddam Hoessein deIrakoorlog gestart. Naast deze twee oorlogen werden ook diverse bestuurlijke maatregelen genomen. In de VS werd onder andere dePatriot Act ingevoerd dieprivacy aan banden legde, kwam er een nieuw ministerie, hetDepartment of Homeland Security, en werd opGuantánamo Bay een beruchtegevangenis gesticht voor terrorismeverdachten. Er bestaat grote twijfel of deze gevangenis legaal is.
In deEuropese Unie leidde de situatie ook tot strengere maatregelen en privacybeperkingen, maar niet in even ernstige mate als in de VS.
In september2006 verschenen enkele Belgische GICM-verdachten voor de correctionelerechtbank. Onder henAbdelkader Hakimi, die gezien wordt als een van de chefs van de GICM in Europa en die inMarokko reeds ter dood veroordeeld werd.Lahoussine El Haski en Abdelkader Hakimi werden veroordeeld tot 7 jaar effectieve celstraf voor leiderschap van een terroristische groepering. Een derde verdachte,Mustapha Lounani, werd veroordeeld tot 6 jaar celstraf.[33] Tien andere betrokkenen kregen lichtere straffen.
Op 24 mei 2014 vond eenschietpartij plaats in hetJoods Museum te Brussel. Hierbij kwamen vier mensen om. EenSyriëganger uit Frankrijk staat terecht voor de aanslag.[34]
In Nederland vielen sinds 1950 ongeveer 30 dodelijke slachtoffers bij 70 terroristische acties, bovendien stierven ongeveer 8 daders.
In dejaren zeventig bezetten deMolukkers een aantal openbare gebouwen en twee treinstellen. Zij doodden 9 slachtoffers en namen ongeveer 300 mensen in gijzeling, onder meer bij 2treinkapingen, een gijzeling van een basisschool en van het provinciehuis in Assen.
Ook deIRA en deETA hebben enkele dodelijke aanslagen in Nederland gepleegd.
Tussen 1984 en 1993 pleegdenRaRa-leden ongeveer 12 aanslagen (zonder doden).
Demoord op Theo van Gogh in 2004, gepleegd doorMohammed Bouyeri schuurt dicht tegen een terroristische daad aan. Deze extreem brute moord wordt net als bijPim Fortuyn gezien als een politieke moord.
DeHofstadgroep, een netwerk van 14 jonge, Nederlandse, extremistische moslims, is door de rechtbank bestempeld als een 'criminele organisatie met een terroristisch oogmerk'. Inhoger beroep stelde het hof echter dat er van een organisatie, en dus ook van een terroristische organisatie, geen sprake was.
Samir Azzouz is verdachte in dePiranhazaak, een zaak die in het najaar van 2006 werd behandeld door de rechtbank.
Op 16 en 17 juni 2009 vond in Den Haag de 5e Internationale Conferentie plaats van hetGlobal Initiative to Combat Nuclear Terrorism, waaraan door ruim 400 afgevaardigden uit 75 landen werd deelgenomen.
.png)
