Tarbes is de historische hoofdstad vanBigorre en een bisschopsstad. Het is de geboorteplaats van maarschalkFerdinand Foch en heeft een lange militaire traditie.[2]
Tarbes is ontstaan als een nederzetting van deAquitaanse stam der Bigerri, op de zoutweg over dePyreneeën. In de vijfde eeuw wasCivitas Tarba Ubi Castrum Bigorra een belangrijke stad inNovempopulania. Al in de vroege zesde eeuw ontstond het bisdom Bigorre, met Tarbes als bisschopszetel. Tijdens de invallen van de Noormannen werd de stad verwoest. Tarbes was ook de hoofdstad van het graafschapBigorre, dat van de negende eeuw tot de vijftiende eeuw een kleine vazalstaat van het hertogdomAquitanië was. De graaf van Bigorre bouwde er in de twaalfde eeuw zijn kasteel en vestigde er ook een rechtbank. Tarbes kwam op het einde van de veertiende eeuw in handen van de Engelsen. De stad bestond uit zes verschillende ommuurde wijken en werd bestuurd door consuls.
DeHugenotenoorlogen woedden hevig in en rond Tarbes. Pas aan het begin van de zeventiende eeuw werd de stad opgenomen in hetkoninkrijk Frankrijk. De stad herstelde zich langzaam om een sterke economische en demografische groei te kennen in de achttiende eeuw. Door irrigatie werd de landbouwproductie verhoogd. De kanalen op deAdour dreven watermolens aan. De stadsmuren die deze groei in de weg stonden werden gesloopt.
Het bisdom Bigorre verdween na deFranse Revolutie en werd niet heropgericht door hetConcordaat van 1801. Pas tijdens deRestauratie kwam er opnieuw een bisdom Tarbes, dat overeenstemde met de grenzen van het departement Hautes-Pyrénées.[3] Tarbes werd een belangrijk administratief centrum als prefectuur van Hautes-Pyrénées. In 1806 werd doorNapoleon in Tarbes de nationalestoeterij (Haras de Tarbes) gesticht, met als doel zijn legers van voldoende paarden te voorzien. Hier werd in de loop van de negentiende eeuw hetanglo-arabisch paard gefokt. Op zijn hoogtepunt op het einde van de negentiende eeuw had de stoeterij 150 fokhengsten.[4] Tarbes werd ook een garnizoenstad; in 1825 werd een cavaleriekazerne geopend. Met de komst van de spoorweg (1857) en een arsenaal waar munitie werd geproduceerd, begon de opkomst van de industrie in Tarbes.[5]
De oppervlakte van Tarbes bedroeg op 1 januari 2022 15,33 vierkante kilometer; debevolkingsdichtheid was toen 2.904,7 inwoners per km². De onderstaande kaart toont de ligging van Tarbes met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Kathedraal Notre-Dame-de-la-Sède. Het grootste deel van de kathedraal is twaalfde-eeuws enromaans. Deneoklassieke westgevel werd gebouwd in de achttiende eeuw.
Jardin Massey, negentiende-eeuwse tuin aangelegd door botanicusPlacide Massey, met daarin het Musée Massey en de ruïnes van het klooster van de voormalige abdij van Saint-Sever-de-Rustan
Tarbes heeft een militaire traditie. In 1870 werd het arsenaal opgericht, waar munitie voor kanonnen werd gemaakt. Rond dit voormalige arsenaal is allerlei industrie gekomen. Tarbes heeft ook legerkazernes. Anno 2024 waren twee regimenten in Tarbes gelegerd: 35ème Régiment d'Artillerie Parachutiste en 1er Régiment des Hussards Parachutistes.[2]
Te Tarbes bevindt zich een experimenteel centrum voor het ontmantelen van afgedankte civiele en militaire vliegtuigen, dat deel uitmaakt van de FranseAerospace Valley-cluster.
In Tarbes zijn verschillende instellingen voor voortgezet onderwijs, waaronder de École Nationale d'Ingénieurs en de École Supérieure d’Art des Pyrénées Pau Tarbes. Er is ook een universitaire campus van de Université Pau Pays de l'Adour.[2]
Tarbes was 15 keer etappeplaats in de wielerkoersRonde van Frankrijk. De laatste ritwinnaar in Tarbes in de FransmanPierrick Fédrigo in 2009. WielrennerFabio Casartelli overleed in het ziekenhuis van Tarbes, nadat hij tijdens een touretappe hard was gevallen in de afdaling van deCol de Portet-d'Aspet.
_1.jpg)
_(01).jpg)
