Super Chief
De Super Chief, in warbonnet kleurstelling, tijdens het bijtanken inAlbuquerque in maart 1943
Land(en)	Verenigde Staten
Eerste rit	12 mei 1936
Laatste rit	18 mei 1974
Opvolger	Southwest Limited
Spoorwegmaatschappij(en)
Voormalige	Atchison, Topeka and Santa Fe Railway
Treindienst
Frequentie	Dagelijks
Startpunt	Chicago
Eindpunt	Los Angeles
Lijn	Santa Fe
Afstand	3577 km
Technische gegevens
Spoorwijdte	1435 mm
Portaal    Verkeer & Vervoer

DeSuper Chief was een reizigerstrein in deVerenigde Staten die uitgebaat werd door deAtchison, Topeka and Santa Fe Railway (Santa Fe). De trein verbondChicago in de staatIllinois metLos Angeles inCalifornië via de Santa Fe trail. Onderweg reed de trein door de statenIowa,Missouri,Kansas,Colorado,New Mexico enArizona.

In de Verenigde Staten onderhielden verschillende spoorwegmaatschappijen transcontinentale verbindingen waarbij ze concurreerden op snelheid en comfort om klanten te winnen. Begin jaren 30 van de twintigste eeuw werd zowel in Europa als in Amerika gekeken naar het stroomlijnen van materieel om, door een verminderde luchtweerstand, hogere snelheden te kunnen bereiken. In de Verenigde Staten ontwikkelden de treinfabrikantenPullman Standard enBudd ieder eenstreamliner dieseltreinstel voor respectievelijk deUnion Pacific en de Burlington Route.Budd had een procedé ontwikkeld voor het klinken vanroestvast staal en bereikte daarmee ook een aanzienlijke gewichtsreductie. Santa Fe zag deze ontwikkeling bij haar concurrenten en was enthousiast over dePioneer Zephyr, de gelede trein van Burlington Route. Santa Fe had echter wel bezwaar tegen treinstellen omdat die niet snel aan de vraag kunnen worden aangepast. Budd werd gevraagd om een prototype voor een los rijtuig te leveren van geklonken roestvast staal. Dit werd het bagagerijtuig nr 3070 dat in 1936 werd geleverd. Daarna werd éénstam bestaande uit negen rijtuigen besteld voor een nieuwe trein die de naamSuper Chief kreeg als verwijzing naar de bestaande treinThe Chief en de verbeteringen ten opzichte van ouder materieel. Als teken van modernisering werd ook gekozen voor dieseltractie in plaats van stoom. Hiervoor werden in augustus 1935 twee 'Boxcab'-locomotieven geleverd door General Motors. De Super Chief was daarmee de eerste getrokken langeafstandstrein met dieseltractie.

De reizigersdienst begon op 12 mei 1936 met het vertrek uit Dearborn station in Chicago. De trein bestond, in afwachting van de aflevering van de streamliners, geheel uit eerste klas rijtuigen vanThe Chief. In mei 1937 waren de streamliners beschikbaar en werd deSuper Chief daarmee gereden. De "lichtgewicht" Super Chief deed 36 uur en 49 minuten over de rit en haalde daarmee een gemiddelde snelheid van 97 km/u. Met één stam kon slechts eenmaal per week per richting worden gereden en Santa Fe bestelde dan ook 104 rijtuigen bij Budd om een dagelijkse dienst te kunnen verzorgen. De frequentie van één trein per dag per richting werd echter pas in 1948 bereikt. In de jaren 40 en 50 van de twintigste eeuw werd zelfs een coast-to-coastdienst aangeboden waarmee de reizigers ten oosten van Chicago via deBaltimore and Ohio Railroad verder reden naarWashington D.C. en via deNew York Central ofPennsylvania Railroad verder reden naarNew York. Door teruglopende reizigers aantallen werd de trein in de jaren 60 van de twintigste eeuw gecombineerd metEl Capitan, de tweede klas trein op dezelfde route. Na 35 jaar kwam een einde aan de particuliere exploitatie van deSuper Chief en gingen de personentreinen over naar Amtrak. Wegens kwaliteitsverlies verbood Santa Fe in 1973 het gebruik van de naam en wijzigde Amtrak de naam van de trein in Southwest Limited.

DeSuper Chief' werd getrokken door twee "boxcab" locomotieven die doorGeneral Motors (GM) speciaal voor deze trein waren ontwikkeld. GM paste voor deze E(xpress) units het modulaire concept toe dat later bij de grote series voor een verkoopsucces zorgde. Deze twee locomotieven waren allesbehalve gestroomlijnd en al in juni 1937 volgde de E1 nr 2A en 2B, die wel een gestroomlijnde bovenbouw kregen en in de beroemde warbonnet kleurstelling werden geschilderd. GM ontwikkelde het idee van A en B units verder en het werd voor lange tijd de standaard voor dieseltractie in de Verenigde Staten. De trein startte met rijtuigen die uit het wagenpark vanThe Chief kwamen. In 1937 was de eerste stam door Budd geleverd en werd de trein hiermee gereden. De rijtuigen werden genoemd naar Indianen dorpen. De treinsamenstelling was : 1 postrijtuig, 1 bagagerijtuig, 2 slaaprijtuigenIsleta enLaguna, 1 cocktail loungeAcoma, 1 restauratierijtuigCochiti, 2 slaaprijtuigenOraibi enTaos en 1 slaap/sluitrijtuigNavajo. Omdat de levering van verdere roestvaststalen rijtuigen langer duurde dan verwacht leende Santa Fe in februari 1938 opnieuw een stam bijThe Chief. In juli 1938 werd deze stam vervangen door twee lichtgewicht treinstellen gebouwd door Pullman-standard. Deze maakten tot 1946 elk één retourrit per week. De getrokkenSuper Chief werd in 1942 verlengd van 9 tot 12 rijtuigen per trein. In 1947 werd het aantal rijtuigen weer teruggebracht tot 11 per trein. In 1951 werd het wagenpark vernieuwd en introduceerde Santa Fe het uitzichtsrijtuig, de "Pleasure Dome", in deSuper Chief. De treinsamenstelling werd toen: 1 bagagerijtuig, 1 postrijtuig, 1 restauratierijtuig, 1 pleasure dome lounge, 1 personeels/lounge rijtuig, 6 tot 8 slaaprijtuigen en 1 sluitrijtuig.

• 10/6 10 roomettes en 6 slaapplaatsen
• 4-4-2 4 slaapkamers, 4 couchettes en 2 zitkamers

• Treindienst in de Verenigde Staten
• Openbaar vervoer in Californië
• Verkeer en vervoer in Chicago
• Verkeer en vervoer in Illinois
• Verkeer en vervoer in Iowa
• Verkeer en vervoer in Missouri
• Verkeer en vervoer in Kansas
• Verkeer en vervoer in Colorado
• Verkeer en vervoer in New Mexico
• Verkeer en vervoer in Arizona
• Verkeer en vervoer in Los Angeles