"Voor zijn poëtische composities, welke blijk geven van optimistisch idealisme, artistieke perfectie en een zeldzame combinatie van de kwaliteiten van hart en intellect."
Prudhomme groeide op in Parijs in eenrooms-katholiek gezin en deed aan het Lycée Bonaparte eerst eindexamen in natuurwetenschappen (baccalauréat scientifique) en daarna in literatuur en klassieke talen (baccalauréat de lettres). Na kort werkzaam geweest te zijn alsingenieur bij de vooruitstrevende firma Schneider inLe Creusot voltooide hij een rechtenstudie en werkte, weer kort, alsadvocaat in Parijs.
Aangezien hij al sinds vele jarengedichten schreef, bezon hij zich in het midden van zijn twintiger jaren over zijn geërfde vermogen en wijdde zich geheel aan deliteratuur en defilosofie, waarbij hij de wereld van detechniek en dewetenschap met die van de geest en de schoonheid probeerde te verbinden.
In het begin schreef Sully Prudhomme, zoals hij zich als auteur noemde, kunstig geciseleerde gedichten in de veeleer koele stijl van deParnassiens (verzameld gepubliceerd inStances et Poèmes, 1865;Les épreuves, 1866;Les écuries d'Augias enLes solitudes, beide 1869). Zijn deelname aan deFrans-Pruisische Oorlog in 1870/71 verwerkte hij inImpressions de la guerre (1872) enLa France (1874).
Hierna zwaaide hij om naar een "poésie personnelle", dat wil zeggen gedichten die formele elegantie met mooie beelden, gedachten en gevoelens bevallig verenigden en bij de lezers van die tijd evenzeer in de smaak vielen als de prettig leesbare filosofischeessays over allerlei thema's die hij wist te schrijven en in groten getale produceerde.
In 1881 werd hij als literator beloond met opname in deAcadémie française, in 1895 als morele autoriteit erkend met de benoeming totRidder in het FranseLegioen van Eer. Toen hem in 1901, als vrij onbekende schrijver, de eerste Nobelprijs voor de literatuur werd uitgereikt, was er heel wat tegenstand, onder meer omdat de grote Tolstoj daarmee miskend werd en Prudhomme een goede vriend was van de Zweedse commissievoorzitter van de Nobelprijs. Toch was Prudhomme kennelijk voldoende bekend en gewaardeerd in heel Europa om deze hoge onderscheiding waard te zijn.
