| Strijdbijeenkomst | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam (taalvarianten) | ||||||||||
| Vereenvoudigd | 批斗大会 | |||||||||
| Pinyin | pīdòu dàhuì | |||||||||
| ||||||||||
| Strijdbijeenkomst | ||||
|---|---|---|---|---|
| Naam (taalvarianten) | ||||
| Vereenvoudigd | 批判斗争大会 | |||
| Pinyin | pīpàn dòuzhēng dàhuì | |||
| ||||
Eenstrijdbijeenkomst ofvechtbijeenkomst was een methode van deCommunistische Partij van China in de tijd vanMao Zedong om de publieke opinie te vormen en politieke rivalen ofklassenvijanden te vernederen, te vervolgen en/of uit te schakelen.
In dejaren 50 begonnen de landhervormingen en spoorde de regering vanMao Zedong arme landloze Chinese boeren aan om met dodelijk geweld land van grootgrondbezitters in te nemen. Landeigenaren werden betiteld als deuitbuitende klasse (bōxuē jiējí). Strijdbijeenkomsten werden ook toegepast gedurende deCampagne voor de onderdrukking van contrarevolutionairen en deDrie-anti en Vijf-anti-campagne.
Tijdens deCulturele Revolutie vanaf middenjaren 60 werden talrijke strijdbijeenkomsten uitgevoerd door deRode Gardes, waardoor miljoenen Chinezen het leven lieten tijdens de sessies zelf of erna in gevangenissen.
In bepaalde grootschalige sessies gingen onschuldige mensen voorop in een parade, waarna ze gewelddadig en woest door het publiek werden afgeranseld en in veel gevallen vervolgens werden geëxecuteerd door een vuurpeloton. In sommige gevallen werden tot 100.000 burgers gedwongen een strijdbijeenkomst bij te wonen.
Miljoenen Chinezen lieten het leven tijdens strijdbijeenkomsten. Vaak werden ze betiteld als kapitalistische verrader, contrarevolutionair, rennende hond van de imperialistischekleinburgerij en dergelijke.
Ook vielen anderen ten prooi aan de strijdbijeenkomsten, zoalsklassenvijanden en rivalen binnen de partij. Slechts enkele voorbeelden van bekende revolutionairen die strijdbijeenkomsten ondergingen zijnLiu Shaoqi,Deng Xiaoping,Zhu De enPeng Dehuai.
De Tibetaansetiendepänchen lama onderging een thamzing-bijeenkomst van vijftig dagen nadat hij de kritischepetitie van 70.000 tekens had overhandigd. Ook buitenlanders kregen te maken met de strijdbijeenkomsten, zoals de Engelse radiotechnicusRobert Webster Ford die voor deregering van historisch Tibet had gewerkt.
Na de dood van Mao Zedong en het aantreden vanDeng Xiaoping in 1978 kwam er een verbod op de strijdbijeenkomsten en verschillende andere gewelddadige campagnes die waren ontwikkeld tijdens het bewind van Mao.