Şehzade Mahmud Şehzade Mustafa Şehzade Murad Şehzade Mehmed Mihrimah Sultan Şehzade Abdullah Şehzade Bayezid Şehzade Cihangir Raziye Sultan Een onbekend zus
Murat III Şehzade Abdullah Şehzade Osman Şehzade Mustafa Şehzade Süleyman Şehzade Mehmed Şehzade Mahmud Şehzade Cihangir Gevherhan Sultan Esmehan Sultan Şah Sultan Fatma Sultan Ayşe Sultan Twee onbekende dochters
Selim II (Ottomaanse Turks: سليم ثانىSelīm-isānī,Turks:II.Selim); (Istanboel,28 mei1524 - aldaar,12 december1574) bijgenaamdSarı Selim ("Selim de Blonde"),[1] was de elfdesultan van hetOttomaanse Rijk en de negentigstekalief van 1566 tot zijn dood in 1574. Sultan Selim II was een zoon van sultanSüleyman en diens vrouwHürrem Sultan. Op 42-jarige leeftijd volgde hij de troon op en bleef sultan tot aan zijn dood. Als de zesde zoon, was Selim een onwaarschijnlijke kandidaat voor de troon, maar bij het overlijden van zijn vader waren zijn broers reeds gestorven. In zijn achtjarige heerschappij werden militaire successen geboekt onder aanvoerders alsAdmiraal Turgut. De regering bleef in handen van de machtigegrootvizierSokollu Mehmed Pasha. In Selims regeerperiode werden verschillende grote bouwwerken en renovaties verricht, waarvan deSelimiye-moskee inEdirne (ontworpen doorMimar Sinan) de belangrijkste was. Sultan Selim II werd begraven in deHagia Sophia. Hij begon de gewoonte van latere sultans niet mee te gaan opveldtochten.
Selims oudere broers Mehmed en Cihangir overleden voor hun vader Süleyman. Twee andere broers,Mustafa enBayezid, werden in opdracht van Süleyman ter dood gebracht. Om die reden was Selim de enige overgebleven kandidaat om Süleyman op te volgen toen deze in 1566 stierf.
In de regeerperiode van zijn vader Süleyman deed Selim ervaring op in het bestuur als gouverneur van verschillende provincies inAnatolië. Toen Selims vader overleed tijdens hetbeleg van Szigetvár inHongarije, bevond hij zich inKütahya. De troonsbestijging vond plaats in Istanboel.
Selim II was een zwakke sultan, zeker vergeleken met zijn succesvolle grootvaderSelim I en vader Süleyman. Hij interesseerde zich niet in staatszaken en trok zich terug in hetTopkapi-paleis. De regering was in handen van ervaren staatslieden als grootvizierSokollu Mehmed Pasha.Sokollu Mehmed Pasha was al 15 jaar grootvizier.Selim was de eerste sultan die zelf niet betrokken was bij militaire aangelegenheden en het bestuur overliet aan zijn ambtenaren. Hierdoor nam de macht van de sultan af en die van de ambtenaren enJanitsaren sterk toe, wat de positie van de sultan verzwakte. Hij stond de Janitsaren ook toe om te trouwen. Tijdens Selims regering koncorruptie geleidelijk aan zijn intrede doen. Het gevolg was een langzame achteruitgang van het bestuur en economische verzwakking. Onder Selims zoonMurat III zou de macht van de Janistaren tot problemen leiden.
Tijdens zijn regering voerde het Ottomaanse Rijk succesvol oorlog metkeizer Maximiliaan II, waarbijWalachije enMoldavië door Maximiliaan alsvazalstaten van de Turken erkend werden. Ook werd, minder succesvol, oorlog gevoerd metRusland. In 1569 mislukte een pogingAstrachan te veroveren. De Osmaanse vloot werd vernietigd in een storm op de Zwarte Zee. In 1570 werd de vrede tussen de sultan en de Russische tsaarIvan de Verschrikkelijke getekend.
In de Middellandse Zee werd de Osmaanse dominantie doorbroken door het verlies van deSlag bij Lepanto, waarbij de Osmaanse vloot vernietigd werd. DeSpanjaarden werden in 1574 uitTunesië verdreven.
Onder Selims opvolgers zouden de Ottomanen geleidelijk het initiatief tegen de Russen verliezen. De Slag bij Lepanto was de grootste klap voor het rijk. Hoewel grootvizierSokollu Mehmed Pasha de vloot snel liet herbouwen zou dit op de lange termijn het einde van de Osmaanse hegemonie ter zee betekenen. De kosten waren ook een grote klap voor de schatkist. Door de intrede van corruptie en verval zou het rijk technologisch langzaam achter komen te liggen op de Europeanen en Russen, wat de positie van het rijk verder verzwakte.
De Schotse historicus en schrijverLord Patrick Kinross verteld over Selim in zijn boekThe Ottoman Centuries The Rise and Fall of The Turkish Empire(1977) in het hoofdstukDe Zaden van het verval. Hij ziet de grote onkosten voor de herbouw van de vloot na de Slag bij Lepanto als het begin van het langzame verval voor het rijk. Kinross stelt ook dat Selims reputatie van dronkenschap duidelijk werd in zijn beslissing Cyprus aan te vallen in plaats van deMorisco Opstand inGranada te steunen en in hoe hij stierf.
