Robert Groslot (Mechelen,9 juni1951) is eenBelgischepianist,dirigent,componist,graficus encineast.
Robert Groslot studeerdepiano aanKoninklijk Conservatorium inAntwerpen. In 1974 won hij de Alessandro Casagrande pianowedstrijd (Terni,Italië), en in 1978 werd hij laureaat van deKoningin Elisabethwedstrijd voor piano.[1][2] Na deze onderscheidingen ondernam hij verschillende concertreizen en was hij actief op het vlak vankamermuziek. Hij speelde jarenlang samen met klarinettistWalter Boeykens, met wie hij verschillende opnames maakte op het label Harmonia Mundi. Andere kamermuziekpartners waarmee hij werken op cd heeft opgenomen zijn cellistRoel Dieltiens en pianistDaniel Blumenthal.[3][4]Van bij aanvang van zijn carrière geeft hij ook pianolessen, aanvankelijk aan hetLemmensinstituut in Leuven, nadien aan hetKoninklijk Conservatorium Antwerpen en tevens een tijdlang aan hetUtrechts Conservatorium. Aan hetKoninklijk Conservatorium inAntwerpen, waar hij van 1996 tot 2001 ook artistiek directeur was, doceerde hij behalve piano ookkamermuziek.
Enkele jaren na de Elisabethwedstrijd richt Groslot zich ook opdirigeren. Sinds 1986 dirigeert hij ook het Nieuw-Vlaams Symfonie-orkest.[5] In 1991 richt hij dan het symfonisch orkestIl Novecento op. Met dit orkest treedt hij vanaf 1991 op tijdens deNight of the Proms in diverse landen inEuropa.[6]
Vanaf 2001 ontwikkelt hij zich ook als grafisch kunstenaar en maakt een reeks tableaus, die hijComputer Designed Paintings noemt. Dit leidt uiteindelijk tot een project met film, de logische consequentie het samenvoegen van beelden met zijn eerste en leidende passie, de muziek. In 2005-2006 realiseerde hij zijn eerste filmprojectThe Great Globe, met beelden gemaakt op een eerder gecomponeerd orkestwerk met dezelfde naam. De film ging in maart 2006 in première indeSingel,Antwerpen, met live symfonisch orkest. Datzelfde jaar wordt de film ook opgepikt in het buitenland en vertoond in hetDolby Theatre inLos Angeles tijdens HDFest.[7]In 2008 volgt een tweede multimediaal project,Si le Monde..., waarbij Groslot zich inspireerde op een bekende uitspraak van de Franse schrijverAlbert Camus uit zijn boekLe mythe de Sisyphe. Hij vertrekt opnieuw van een reeds afgewerkte muzikale compositie voor symfonisch orkest, sopraan-solo en vrouwenkoor en bedenkt hierop beelden. Hiervoor combineert hij een in 3D ontworpen virtueel gebouw, dansers en natuurbeelden tot een eigenzinnig geheel. Het totaalproject breidt hij nog uit met zes sculpturen, elf digitale litho's, twintig tableaus en een kunstboek.[8] Groslot laat in het boek ook andere filosofen en andere kunstenaars reflecteren op het citaat van Camus, waaronderEtienne Vermeersch enWim Henderickx.[9]
Vanaf 2009 is Robert Groslot zeer sterk gericht op het componeren, naast zijn dirigentschap van Il Novecento. Op vier jaar tijd ontstaan 16 concerto's en een groot aantal kamermuziekwerken.Terugkerende inspiratiebronnen zijn deEngelse literatuur (William Butler Yeats,James Joyce,T.S. Eliot), de natuur en de seizoenen.