| Դեմոկրատական Հայաստանի Հանրապետություն | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| ||||||
| Kaart | ||||||
 | ||||||
| Eerste Republiek Armenië in 1918-1920 | ||||||
| Algemene gegevens | ||||||
| Hoofdstad | Jerevan | |||||
| Bevolking | 1.300.000(1919) | |||||
| Talen | Armeens | |||||
| Volkslied | Mer Hayrenik | |||||
| Munteenheid | Armeense roebel (рубль) | |||||
Dedemocratische republiek Armenië (ArmeensԴեմոկրատական Հայաստանի Հանրապետութիւն,Demokratakan Hayastani Hanrapetowt‘iwn) was de eerste Armeenserepubliek en bestond van1918 tot1922.
Als gevolg van deEerste Wereldoorlog ontstond er een aantal onafhankelijke staten in gebieden die daarvoor tot hetDuitse Keizerrijk, hetOttomaanse Rijk of hetRussische Rijk hadden behoord. Rondom de op17 november1917 uitgeroepenRussische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek ontstonden enkele nieuwe staten, te wetenFinland,Estland,Georgië,Armenië,Azerbeidzjan,Boechara enXiva (de laatste twee liggen in het huidigeOezbekistan); anderen - zoalsLitouwen,Polen,Wit-Rusland enOekraïne - hebben zelf hun onafhankelijkheid verklaard. In deKaukasus ontstond op 22 april 1918 deTranskaukasische Democratische Federatieve Republiek.
Op28 mei1918 verklaarde de democratische republiek Armenië zich onafhankelijk en werd in het begin geregeerd door deDasjnak-partij, die qua gedachtegoed een sterke overeenkomst vertoonde met de Russischemensjewieken. De eersteminister-president wasHovhannes Kadzaznoeni (30 mei1918 -28 mei1919). Zijn opvolger was Aleksander Chatisjan (28 mei1919 -5 mei1920), die op zijn beurt weer werd opgevolgd doorHamo Ohandzanjan (5 mei -25 november1920) enSimon Vratsjan.
De nieuwe democratische republiek Armenië werd permanent aan bedreigingen blootgesteld. In het begin werden ze bedreigd door de troepen van de nieuweTurkse tegenregering vanMustafa Kemal, die vanuit het westen naar de hoofdstadJerevan trokken (deTurks-Armeense Oorlog). Honderdduizenden Armeniërs vluchtten toen vanuit Turkije naar de nieuwe Armeense republiek. Hierdoor ontstond er een groot vluchtelingenprobleem. Ook waren er voortdurend conflicten over gebieden die overwegend door Armeniërs werden bewoond, maar waar buurlanden ook aanspraak op maakten. Voorbeelden hiervan zijn de conflicten metAzerbeidzjan omNagorno-Karabach (nu deel van Azerbeidzjan), metIran omZangezoer (Sjoenik, nu deel van Armenië) en conflicten met deDemocratische Republiek Georgië om de provincieLori (nu deel van Armenië). Al deze problemen leidden tot een economische crisis methyperinflatie. De Armeense regering was hier niet tegen opgewassen.
Op29 november1920 grepen Armeensebolsjewieken in een staatsgreep de macht, en riepen op2 december 1920 deArmeense Socialistische Sovjetrepubliek uit. De toenmalige minister-president Wratzjan zag zich genoodzaakt af te treden, waarna een nieuwe bolsjewistische regering werd ingesteld. Op6 december trok hetRode Leger het land binnen, ter ondersteuning van de nieuwe regering. Op dit moment was Armenië een formeel onafhankelijke staat, die bilaterale betrekkingen onderhield met de internationaal geïsoleerdeRussische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek (RSFSR). De RSFSR sloot op30 september1921 met de Armeense sovjetrepubliek een bondgenootschap, die de soevereiniteit van de republiek nog verder beperkte.
Op12 maart1922 werd de Armeense sovjetrepubliek een deel van de opgerichteTranskaukasische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek (TSFSR, die tevens deGeorgische- enAzerbeidzjaanse sovjetrepublieken omvatte. De Europese landen beschouwden de formele onafhankelijkheid echter niet meer als reëel. Een klein deel van het grondgebied werd met hetVerdrag van Kars aanTurkije toegewezen. In 1921 werd een deel van het grondgebied deRepubliek Bergachtig Armenië. Met de oprichting van deSovjet-Unie op30 december1922 werd desoevereiniteit definitief beëindigd.
.svg)
