Vanaf de politiereorganisatie van1993 tot de vorming van denationale politie op 1 januari 2013 bestond de Nederlandse politie uit 25regiokorpsen, die ieder een geografische regio bestreken, ondersteund door het (26e)Korps landelijke politiediensten (KLPD), dat de landelijke politietaken organiseerde. Elke regio was opgedeeld indistricten.Deburgemeester van een van de gemeenten binnen een regio (doorgaans de grootste gemeente) was dekorpsbeheerder. Samen met dekorpschef van het betreffende regiokorps en dehoofdofficier van justitie vormde hij of zij de regionaledriehoek, of de beheersdriehoek, zoals in dePolitiewet genoemd. Vanaf 2013 zijn de 25 regiokorpsen vervangen door 10regionale eenheden.

Het kabinet-Rutte heeft in december 2010 besloten de indeling van de politieregio's gelijk te maken aan die van de nieuwejustitiële arrondissementen.^[1] De definitieve nieuwe kaart is op 14 december 2010 bekendgemaakt. Officieel is er één politieregio (één korps) met 10 gebieden, zoals op de kaart aangegeven. Naast de 10 gebieden is er ook een ondersteunende landelijke eenheid, voorheenKLPD genaamd, waarin gespecialiseerde eenheden zijn ondergebracht zoals de politieluchtvaartdienst.

Deminister van Justitie en Veiligheid is verantwoordelijk voor de Nederlandse politie als geheel.

In de eerste kolom van de tabel staan alle nieuwe regionale eenheden,^[2] in de tweede kolom staat welke regio's (de voormalige regiokorpsen) bij elkaar zijn gevoegd voor de nieuwe politieregio's.

• Nederlandse politie
• Regionale eenheden van de Nationale Politie
• Lijst van rangen bij de Nederlandse politie

• Politieregio in Nederland