Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Ray Wilkins

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ray Wilkins
Ray Wilkins
Persoonlijke informatie
Volledige naamRaymond Colin Wilkins
BijnaamButch
Geboortedatum14 september1956
GeboorteplaatsHillingdon,Groot-Brittannië
Overlijdensdatum4 april2018
OverlijdensplaatsTooting,Groot-Brittannië
Lengte173 cm
PositieMiddenvelder
Senioren
SeizoenClubW(G)
1973–1979
1979–1984
1984–1987
1987
1987–1989
1989–1994
1994
1994–1996
1996
1996–1997
1997
1997
Chelsea
Manchester United
AC Milan
Paris Saint-Germain
Glasgow Rangers
Queens Park Rangers
Crystal Palace
Queens Park Rangers
Wycombe Wanderers
Hibernian
Millwall
Leyton Orient
179 (30)
160 (7)
73 (2)
13 (0)
70 (2)
155 (8)
1 (0)
21 (0)
1 (0)
16 (0)
3 (0)
3 (0)
Interlands
1976–1986Vlag van Engeland Engeland84 (3)
Getrainde teams
1994–1996
1997–1998
2000
2004–2005
2009
2009–2010
2013–2014
2014–2015
2015
Queens Park Rangers
Fulham
Chelsea (interim)
Millwall (co-trainer)
Chelsea (interim)
Chelsea (assistent)
Fulham FC (assistent)
Jordanië
Aston Villa (assistent)
Portaal Portaalicoon  Voetbal

Raymond ("Ray") Colin WilkinsMBE (Hillingdon,14 september1956Tooting,4 april2018) was eenbetaald voetballer uitEngeland, die alsmiddenvelder speelde. Hij speelde clubvoetbal in onder meer Engeland, Schotland, Frankrijk en Italië.

Clubcarrière

[bewerken |brontekst bewerken]

De middenvelder, bijgenaamdButch, werd in 1974 als 18-jarige aanvoerder van Chelsea, de club waar hij sinds zijn jeugd speelde. Behalve voor de club uitLonden speelde hij ook onder meer voorManchester United enGlasgow Rangers,Paris Saint-Germain enQueens Park Rangers. Engelse voetbalfans herinneren Wilkins aan zijn boogballetje in de finale van de strijd om deFA Cup van1983, waarmee hij Manchester United naar de winst leidde.

In 1984 tekende hij samen met landgenootMark Hateley een contract bijAC Milan, waarmee zij de eerste Engelsen werden bij deRossoneri. Wilkins speelde er tot 1987 en was voorloper van het Nederlandse trioRuud Gullit,Marco van Basten enFrank Rijkaard.

Interlandcarrière

[bewerken |brontekst bewerken]

Wilkins speelde 84 keer voor de nationale ploeg vanEngeland, en scoorde drie keer in de periode 1976-1986. Hij maakte zijn debuut op28 mei1976 in de vriendschappelijke wedstrijd tegenItalië (3-2), tijdens een drielandentoernooi in deVerenigde Staten. Ook doelmanJoe Corrigan van Manchester City maakte in dat duel zijn debuut. Wilkins nam met Engeland deel aan hetEK voetbal 1980 en aan tweeWK-eindronden: in1982 en1986. Hij droeg tien keer de aanvoerdersband namens Engeland. Ook was hij in 1986 de eerste Engelsman die bij een WK-eindronde van het veld werd gestuurd. In het groepsduel metMarokko kreeg hij het aan de stok met de Paraguayaanse arbiterGabriel González. De scheidsrechter kreeg de bal vervolgens tegen zich aangegooid. Dat ging per ongeluk, zo stelde Wilkins na afloop. Befaamd is ook zijn treffer bij het EK van 1980 tegen de latere finalistBelgië. De 'meester van de boogbal' omzeilde daarbij de Belgische buitenspelval met een lobje en deed dat oog-in-oog met doelmanJean-Marie Pfaff nog eens dunnetjes over.

Interlanddoelpunten
#DatumLocatieWedstrijdGoal(s)ScoreUitslagWedstrijd
113 juni 1979WenenVlag van Oostenrijk OostenrijkEngeland Vlag van EngelandGoal 64'3 –34 –3Oefenduel
212 juni 1980TurijnVlag van België BelgiëEngeland Vlag van EngelandGoal 26'0 –11 –1EK-eindronde
323 februari 1982LondenVlag van Engeland EngelandNoord-Ierland Vlag van Noord-IerlandGoal 85'3 – 04 – 0Home Championship

Trainersloopbaan

[bewerken |brontekst bewerken]

Na zijn actieve loopbaan stapte hij het trainersvak in. Wilkins fungeerde tweemaal als interim-coach bijChelsea, de club waar hij zijn profcarrière begon in 1973. Van september 2014 tot februari 2015 was Wilkins bondscoach vanJordanië en nam hij met het land deel aan hetAziatisch kampioenschap 2015, waar het werd uitgeschakeld in de groepsfase. In juni 2015 werd Wilkins aangesteld bijAston Villa als assistent van trainerTim Sherwood. Daarna ging hij aan de slag als voetbalanalyticus bijSky Sports. Wilkins werd in 2013 opgenomen in de EngelseFootball Hall of Fame.

Overlijden

[bewerken |brontekst bewerken]

Op 30 maart 2018 werd hij thuis getroffen door een hartaanval, waarna hij in kritieke toestand in een ziekenhuis werd opgenomen.[1] Hij overleed enkele dagen later op 61-jarige leeftijd.[2] Er kwam meteen een herdenkingsplek.

Herdenkingsmuur bij stadion Stamford Bridge

.

Erelijst

[bewerken |brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Manchester United

1983
1983

Vlag van Schotland Glasgow Rangers

1989
1988

Zie ook

[bewerken |brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
Vlag van Engeland
Vlag van Engeland
EngelandEK 1980

1 Clemence ·2 Neal ·3 Sansom ·4 Thompson ·5 Watson ·6 Wilkins ·7 KeeganAanvoerder ·8 Coppell ·9 Johnson ·10 Brooking ·11 Woodcock ·12 Anderson ·13 Shilton ·14 Cherry ·15 Hughes ·16 Mills ·17 McDermott ·18 Kennedy ·19 Hoddle ·20 Mariner ·21 Birtles ·22 Corrigan ·Coach: Greenwood

Vlag van Engeland
Vlag van Engeland
EngelandWK 1982 (tweede ronde)

1 Clemence ·2 Anderson ·3 Brooking ·4 Butcher ·5 Coppell ·6 Foster ·7 KeeganAanvoerder ·8 Francis ·9 Hoddle ·10 McDermott ·11 Mariner ·12 Mills ·13 Corrigan ·14 Neal ·15 Rix ·16 Robson ·17 Sansom ·18 Thompson ·19 Wilkins ·20 Withe ·21 Woodcock ·22 Shilton ·Coach: Greenwood

Vlag van Engeland
Vlag van Engeland
Engels voetbalelftalWK 1986 (kwartfinalist)

1 Shilton ·2 G. M. Stevens ·3 Sansom ·4 Hoddle ·5 Martin ·6 Butcher ·7 Br. RobsonAanvoerder ·8 Wilkins ·9 Hateley ·10 Lineker ·11 Waddle ·12 Anderson ·13 Woods ·14 Fenwick ·15 G. A. Stevens ·16 Reid ·17 Steven ·18 Hodge ·19 Barnes ·20 Beardsley ·21 Dixon ·22 Bailey ·Coach: Bo. Robson

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ray_Wilkins&oldid=65178935"
Categorieën:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp