Royal Sporting Club Anderlecht (of simpelwegRSC Anderlecht) is eenBelgischevoetbalclub uitBrussel, meer bepaald uit de Brusselse gemeenteAnderlecht. De club werd opgericht op 27 mei 1908 en is bij deVoetbalbond aangesloten met stamnummer 35.
De ploeg heeft paars-wit als clubkleuren en speelt zijn thuiswedstrijden in hetLotto Park waar er plaats is voor 22.500 toeschouwers.
Het won ook vijf Europese bekers: twee keer deEuropacup II, twee keer deUEFA Super Cup en een keer deUEFA Cup. Het is hiermee, samen met KV Mechelen, een van de twee Belgische clubs die een of meer Europese titels wisten te behalen. RSC Anderlecht is ook een van de stichtende leden van de ECA (European Club Association).
Sinds 28 maart 2018 isMarc Coucke eigenaar van de club, hij nam de fakkel over vanRoger Vanden Stock. Coucke was sinds 28 maart ook voorzitter van de club, maar gaf op 28 mei 2020 die positie door aanWouter Vandenhaute. RSC Anderlecht is sinds 2010 een naamloze vennootschap.
1908 - 1935: Van de oprichting tot de definitieve promotie naar de Eerste Klasse
Oprichting
In mei 1908 dook het plan om inAnderlecht een voetbalclub op te richten voor het eerst op.Charles Roos, Henri Roos, Maurice Kelchtermans, Anatole De Cuyper, Camille De Cuyper, Antoine Suys, Emile Suys, Emile Dietens, Pierre Dietens, Michel Hames, Leopold Hames, Albert Van Roye, Paul Arnold, Paul Trion, Edgard Debock, Jean Schneider, Gaston Versé en Guillaume Vandenhoof bespraken het idee in café Concordia. De aanleiding voor de oprichting van een nieuwe club was de zege vanLéopold Football Club, een club uit de buurgemeenteUkkel, tegen het EngelseQueens Park Rangers.
Enkele weken nadien, op 27 mei 1908, werd 'Sporting Club Anderlechtois' opgericht. Vervolgens verzamelden de Anderlechtse jongeren geld in om een bal en truitjes te kunnen kopen. Het inschrijvingsgeld bedroeg in die dagen 3,00BEF per trimester. Het eerste veld werd gekozen door mede-oprichter Charles Roos en bevond zich in de wijkScheut. Roos werd ook verkozen tot eerste voorzitter, terwijl Michel Hames de eerste secretaris van de club werd.
De clubkleuren werden paars en wit, want dat waren de kleuren van de bloemen die de koets vanKoning Elisabeth, die toen aan de gemeente een bezoek bracht, sierden. De eerste outfits bestonden uit een witte broek en een paars-witte trui.
Stamnummer 35
Enkele dagen na de oprichting van de club begon Anderlecht aan zijn eerste wedstrijden. Het ging om louter vriendschappelijke wedstrijden tegen andere clubs uit de regio. Het succes van die wedstrijden zette het bestuur er een jaar later toe aan om de club aan te sluiten bij deUnion Belge des Sociétés de Sports Athlétiques (UBSSA), een Belgische sportbond die later opsplitste in onder meer deKoninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB). Anderlecht sloot zich op 8 april 1909 aan bij de bond en kreeg stamnummer 35.
De club ging van start in 3e Gewestelijke Brabant, eenprovinciale reeks. In geen tijd groeide het aantal spelers van Anderlecht. Heel wat voetballers vanUnion Sint-Gillis stapten in die periode over naar Anderlecht, dat ook een eerste jeugdploeg oprichtte. De groei van de club werd verder gestimuleerd doorEmile Versé, vader van mede-oprichter Gaston Versé. Hij investeerde in de begindagen 10.000 BEF en liet de club verhuizen naar het voetbalterrein in de Verheydenstraat (die nu de Demosthenesstraat heet). De prijs van een toegangskaart varieerde toen tussen 10 en 12,5 cent. Een thuiswedstrijd werd bijgewoond door ±2500 supporters. Op 9 september 1909 speelde Anderlecht zijn eerste officiële wedstrijd. Het verloor toen met 1-0 van Merlo. Anderlecht eindigde dat seizoen als derde in de competitie, maar mocht wegens goede prestaties toch promoveren van de voetbalbond. In 1911 werd Charles Roos als voorzitter opgevolgd doorTheo Verbeeck.
Nationale reeksen
In 1913 maakte Anderlecht, na een succesvolle eindronde, de overstap naar de nationale reeksen. De club promoveerde naar deEerste Afdeling, de huidige Tweede Klasse. Het eerste seizoen in de Eerste Afdeling sloot Anderlecht af als vierde én met winst. Voor het eerst hield de club na afloop van een seizoen geld over. De winst bedroeg 709,47 BEF.
Een jaar later brak deEerste Wereldoorlog uit en werden meer dan dertig leden van de club opgeroepen om mee te strijden. Vijftien spelers verloren tijdens de oorlog het leven. Er vond geen officiële competitie plaats tijdens de oorlog, maar er werd wel een noodcompetitie georganiseerd. Daarin werd Anderlecht tweede. Pas in 1919 werd er opnieuw een officiële competitie in het leven geroepen. Anderlecht vertoefde net als voor de oorlog nog steeds in de Eerste Afdeling, maar was wel van terrein veranderd. Voortaan werkte de club zijn wedstrijden af in het Meirpark (dat later veranderde in hetAstridpark). De verandering van locatie werd gesteund door het gemeentebestuur, dat 7.000 BEF investeerde in een nieuw stadion. HetEmile Verséstadion werd genoemd naar de vroegere geldschieter van de club.
In 1921 dwong Anderlecht voor het eerst de promotie naar deEre Afdeling af. Ondanks de aanwezigheid van goaltjesdiefFerdinand "Cassis" Adams en de talentrijke doelmanJean Caudron kon Anderlecht het niet langer dan twee seizoenen volhouden op het hoogste niveau. De club zakte in 1923 terug naar de Eerste Afdeling, waar het meteen weer kampioen speelde. Anderlecht was in die dagen een liftploeg die voortdurend afwisselde tussen de Ere en Eerste Afdeling. Enkele spelers werden toen ook voor de eerste keer geselecteerd voor de nationale ploeg vanBelgië.
Exact tien jaar na de eerste promotie degradeerde Anderlecht opnieuw terug naar de Eerste Afdeling. Deze keer duurde het verblijf in de op een na hoogste voetbaldivisie van het land vier jaar. Anderlecht sloot het seizoen 1934/35 af als kampioen en promoveerde zo voor de laatste keer naar de Ere Afdeling. Gewezen toppers als Cassis Adams en Caudron waren niet meer van de partij, zij hadden plaatsgemaakt voor nieuwe spelers alsArnould Deraeymaeker,Constant Vanden Stock enAlbert Mettens.
1935 - 1945
Aansluiting bij de top in België
Onder het goedkeurend oog van voorzitterTheo Verbeeck kon Anderlecht zich goed handhaven in de Ere Afdeling.
Het Sporting Club Anderlecht embleem vanaf 1933. In 1959 zal het geïntegreerd worden in een nieuw embleem.
De club veranderde van een staartploeg in een stevige middenmoter onder impuls van de Ierse coach Ernest Smith. Begin jaren 40 zocht Anderlecht zelfs aansluiting bij de top, die toen bestond uit Antwerpse clubs alsAntwerp,Lierse,Beerschot en Brusselse clubs als Union enDaring Club de Bruxelles. De ommekeer kwam er in 1942 met de transfer vanJef Mermans. Anderlecht plukte de aanvaller voor een recordbedrag van 100.000 BEF weg bijTubantia Borgerhout. Het was een transfer die de club zich niet beklaagde. Mermans werd de topschutter van de ploeg en loodste Anderlecht in 1944 naar de tweede plaats achter toenmalig landskampioen Antwerp.
Trainer Smith keerde na het uitbreken van deTweede Wereldoorlog terug naar zijn geboorteland. Bovendien werd in het seizoen 1944/45, net als in 1939/40, de competitie onderbroken. Door de oorlog kon er niet in normale omstandigheden gevoetbald worden. Sportief gezien een jammere zaak voor paars-wit, want de club stond aan de leiding toen de competitie in 1945 werd afgelast.
1945 - 1960
Eerste landstitels
Beelden van de vriendschappelijke wedstrijd tussenPSV - Anderlecht (april 1958). De wedstrijd werd georganiseerd om de stadionverlichting van PSV in te huldigen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de Belgische competitie opnieuw opgestart. Anderlecht veroverde de derde plaats en werd een jaar later voor de eerste keer in de geschiedenis van de club landskampioen. Paars-wit sloot het seizoen 1946/47 bovendien af met 112 gescoorde doelpunten, een absoluut record. Het team rekende in die dagen op sterkhouders als Mermans, die dat jaar ook voor het eerst topschutter werd in de Belgische competitie, doelmanHenri Meert en aanvallerHippolyte Van den Bosch, en werd geleid door de onbekende Franse trainer Georges Périno. De Fransman werd later opgevolgd door Smith, die na de oorlog was teruggekeerd naar België. Hij veroverde met Anderlecht een tweede en derde landstitel, maar moest dan plaatsmaken voor de Engelse trainerBill Gormlie, die toen ook bondscoach van België was.
Gormlie vond in 1950 de weg naar het Astridpark, een jaar voor voorzitter Theo Verbeeck overleed en werd opgevolgd doorAlbert Roosens. De jaren 50 werden al snel een succesvolle periode voor de club. Vanaf 1954 won paars-wit drie keer op rij de titel. Verbeeck vormde Anderlecht om tot een Belgische topclub. Hij verbouwde het stadion en liet een grote lichtinstallatie plaatsen. De eerste stadionverlichting werd in 1954 ingehuldigd in een galawedstrijd tegen het ArgentijnseRacing Club Buenos Aires. Paars-wit speelde in die dagen ook voor het eerst in het buitenland. Anderlecht werkte oefenwedstrijden af in deSovjet-Unie enCongo.
De titel van 1955 leverde Anderlecht een plaats op in de allereersteEuropacup I. De Europese tegenstanders bleken echter te hoog gegrepen. Het HongaarseVörös Lobogó SE schakelde Anderlecht meteen uit met zware cijfers. Een jaar later ging paars-wit zelfs met 10-0 de boot in tegenManchester United. In eigen land kreegJef Jurion in 1957 deGouden Schoen, hoewel Anderlecht ook daar steeds meer concurrentie kreeg.Standard de Liège stak in 1958 de kop op en veroverde zijn eerste titel. Het was het begin van een toen nog prille rivaliteit tussen beide clubs. Een jaar later loodste Gormlie de club naar een nieuwe titel, hetgeen het bestuur niet belette om hem enkele maanden later aan de deur te zetten. Hulptrainer Arnould Deraeymaeker sprong voor het eerst in als interim-coach en liet de 16-jarigePaul Van Himst debuteren.
1960 - 1970
Europese subtopper
OrigineelRSC Anderlecht truitje in hetNational Football Museum in Manchester
Zoals Gormlie de jaren 50 had gedomineerd, zo beïnvloedde de Corsicaanse trainerPierre Sinibaldi het volgende decennium. Sinibaldi werd in 1960 aangenomen als coach en liet meteen merken dat hij een strateeg was. Hij introduceerde het 4-2-4-systeem waarmeeBrazilië twee jaar eerderwereldkampioen was geworden. Het aanvallende spel werd gedragen door talentrijke spelers als Van Himst,Jef Jurion,Wilfried Puis,Martin Lippens enJacques Stockman en later ookJan Mulder. Zij veroverden in vijf seizoenen vier keer de titel. In 1965 won Anderlecht bovendien ook voor het eerst deBeker van België.
De Europese campagne van Anderlecht was het grootste verschil tussen Sinibaldi en Gormlie. Anderlecht, dat in de jaren 50 nooit verder dan de eerste ronde van de Europacup I was geraakt, schakelde in 1962 het groteReal Madrid uit na onder meer een prachtig afstandsschot van Jurion, die later dan ook de bijnaamMister Europe kreeg. Anderlecht sneuvelde dat jaar uiteindelijk pas in de kwartfinale tegen het SchotseDundee FC. Een resultaat dat Anderlecht twee jaar later nog eens overdeed. Real Madrid nam toen wraak voor de uitschakeling van 1962.
Anderlecht in 1967 voor een vriendschappelijk duel tegenAjax ter nagedachtenis van de één jaar eerder overledenLaurent Verbiest, De opbrengst van het duel ging naar de weduwe van Laurent
Anderlecht had een ijzersterke thuisreputatie, maar kon op verplaatsing bijna nooit winnen van Europese tegenstanders. In 1966 werd Sinibaldi vervangen door toenmalig Beerschot-trainerAndrás Béres. Hij trok de lijn door en veroverde met Anderlecht een vierde titel op rij. De club benaderde zo het record van Union Sint-Gillis. Het volgende seizoen werd hij echter ontslagen en vervangen door hulptrainer Deraeymaeker. Hij werd eveneens kampioen met Anderlecht en brak zo het meer dan 60 jaar oude record van Union.
Eerste Europese finale RSC Anderlecht
In 1968 haalde Anderlecht de RoemeenNorberto Höfling aan boord. Paars-wit zette hem na enkele maanden aan de deur en haalde Pierre Sinibaldi, de architect van het Anderlecht van de jaren 60, terug naar hetEmile Verséstadion.
Sinibaldi kon in de competitie zijn grote successen niet meer evenaren. De club werd in eigen land voorbijgestreefd door Standard, dat onder leiding van middenvelderWilfried Van Moer drie keer op rij de titel veroverde. In Europa slaagde hij er nochtans wel in om te schitteren. Sinibaldi loodste Anderlecht in deJaarbeursstedenbeker van het seizoen 1969/70 voorbijInternazionale enNewcastle United. De ploeg van Sinibaldi haalde zelfs voor het eerst een Europese finale, die toen nog over twee wedstrijden verdeeld werd. Anderlecht won thuis overtuigend met 3-1 vanArsenal, maar ging in Engeland met 3-0 onderuit.
Een jaar na de verloren finale nam oud-spelerConstant Vanden Stock de functie van voorzitter over van Albert Roosens. Vanden Stock was op dat ogenblik de eigenaar van brouwerijBelle-Vue. Hij had in het voetbalmilieu ervaring opgedaan als selectieheer van de nationale ploeg en als bestuurder van Club Brugge. Hij was vastbesloten om van Anderlecht een Europese topclub te maken. Hij nam de Nederlandse aanvallerRob Rensenbrink vanuit Brugge mee en zette Sinibaldi aan de deur. Vanden Stock wilde afstappen van het inmiddels achterhaalde 4-2-4-systeem, maar dat zag de Corsicaan niet zitten.
Daarom werd de ambitieuze DuitserGeorg Kessler als zijn vervanger aangetrokken. Kessler was de gewezen bondscoach vanOranje en stond erom bekend erg gedisciplineerd te zijn. Kessler zou later, tussen half 1978 en half 1982 coach zijn van het toen zo succesvolle AZ'67 uit Alkmaar. Hij matte de ploeg van Anderlecht op trainingen regelmatig af, maar veroverde in zijn eerste seizoen 1971/72 wel de Dubbel.Jan Mulder vond de aanpak maar niets en verhuisde in juni 1972 naarAjax. Toen ook andere spelers de methodes van de Duitser in vraag begonnen te stellen, werd Kessler ontslagen.
De club veranderde onder Constant Vanden Stock volledig. Bijna alle spelers die in de jaren 60 tot de top behoorden, waren zo goed als verdwenen. Enkel Paul Van Himst bleef ook begin jaren 70 in Anderlecht. Het nieuwe team bestond in die periode uit heel wat jonge spelers als Rensenbrink,Gilbert Van Binst,Ludo Coeck,Hugo Broos enFrançois Van der Elst.
Europese top
Midden jaren 70 ging RSC Anderlecht op zoek naar de aansluiting bij de Europese top.Urbain Braems werd met Anderlecht kampioen in 1974 en bereikte een jaar later de kwartfinale van de Europacup I. Dat resultaat verdween volledig in de schaduw van wat zijn excentrieke opvolger, de NederlanderHans Croon, een seizoen later presteerde. De erg bijgelovige Croon loodste Anderlecht in deFinale van Europacup II in 1976 voor het eerst sinds 1970. Een zenuwachtig Anderlecht kwam in de finale 0-1 achter tegenWest Ham United, maar won uiteindelijk na twee doelpunten van zowel Rensenbrink als Van der Elst met 4-2.
De eerste Europese trofee was een feit, maar toch was Anderlecht de Nederlandse coach liever kwijt dan rijk. Croon vertrok en werd vervangen doorRaymond Goethals, die Vanden Stock nog kende van bij de nationale ploeg. Goethals zette met Anderlecht alles op Europa. De club moest in die dagen in de nationale competitie zijn meerdere erkennen in het Club Brugge van succescoachErnst Happel, maar kon zich in Europa wel meten met de besten. Anderlecht won op 30 augustus 1976 deUEFA Super Cup door thuis met 4-1 te winnen van hetBayern München vanFranz Beckenbauer enKarl-Heinz Rummenigge. Het bereikte later dat seizoen ook opnieuw de finale van de Europacup II. Maar ditmaal moest paars-wit het onderspit delven tegen hetHamburger SV vanManfred Kaltz,Felix Magath enArno Steffenhagen.
Club-icoonPaul Van Himst speelde van 1959 tot 1974 voor Anderlecht. Later werd hij ook coach van paars-wit.
De inbreng van Nederlanders alsRob Rensenbrink,Arie Haan,Jan Ruiter enPeter Ressel. Haan was op het veld een natuurlijke leider, terwijlRensenbrink, die in 1976 de Gouden Schoen in ontvangst mocht nemen, met zijn flitsen een wedstrijd kon bepalen. De twee loodsten Anderlecht in 1978 naar een derdeEuropese finale op rij. RSC Anderlecht stond in hetParc des Princes tegenover het OostenrijkseAustria Wien, datHerbert Prohaska enFelix Gasselich in de ploeg had, en won met maar liefst 4-0. Enkele maanden later mocht paars-wit opnieuw opdraven in deUEFA Super Cup 1978.Liverpool FC, dat enkele maanden voordien in de finale van de Europacup I Club Brugge had uitgeschakeld, ging in Anderlecht met 3-1 onderuit en kon in eigen huis de schade niet herstellen. Anderlecht veroverde zo zijn vierde Europese trofee in drie jaar tijd.
Vanaf 1980 bouwde de club aan een nieuwe ploeg die het succes van de jaren 70 moest evenaren. Om te beginnen haalde Constant Vanden StockRWDM-managerMichel Verschueren naar het Astridpark. Verschueren, die in de jaren 60 nog als conditietrainer bij Anderlecht had gewerkt, zorgde voor meer professionalisme binnen de club. Onder zijn impuls werd het Emile Verséstadion begin jaren 80 gerenoveerd en uitgebreid. HetConstant Vanden Stockstadion, zoals het voortaan heette, beschikte over business seats en loges en was gebaseerd op moderne, Amerikaanse stadions. Een unicum op het Europese vasteland. Het deels vernieuwde stadion werd ingehuldigd met een galamatch tegen hetFC Barcelona vanDiego Maradona.
Op sportief vlak haalde AnderlechtTomislav Ivić aan boord. DeKroaat was een meester-tacticus en hield er niet van als spelers niet in het gareel liepen. Hij zag hoe Rensenbrink, Van Binst, Van der Elst enNico de Bree, spelers die symbool stonden voor de successen van de jaren 70, andere oorden opzochten. Het was een aderlating die Verschueren opving door de komst van liberoMorten Olsen,Henrik Andersen enJuan Lozano. Paars-wit werd in zijn eerste seizoen onder Ivić meteen kampioen en mocht een jaar later voor het eerst sinds 1975 nog eens deelnemen aan de Europacup I.
Laatste Europese trofee
Onder leiding van Ivić kon Anderlecht in 1982 doorstoten tot de halve finale van de Europacup I. Daarin verloor het nipt vanAston Villa, de latere winnaar van Europacup I. Het was een van de grootste sportieve ontgoochelingen van Constant Vanden Stock. In eigen land ging de landstitel dat seizoen naar Standard, waar oud-trainer Raymond Goethals en oud-speler Arie Haan toen het mooie weer maakten. Het bestuur haalde vervolgens het spitsenduo van de nationale ploeg en een reeks Scandinavische talenten naar het Constant Vanden Stockstadion:Erwin Vandenbergh,Alex Czerniatynski,Kenneth Brylle,Arnór Guðjohnsen,Frank Arnesen enPer Frimann. Maar ook na hun komst raakte Anderlecht niet voorbij Standard. De club ontsloeg Ivić en stelde Paul Van Himst als zijn opvolger aan. Clubicoon Van Himst gaf de spelersgroep meer ruimte en vrijheid en dat leverde meteen resultaat op. Terwijl Standard met de titel ging lopen, plaatste Anderlecht zich voor de finale van de UEFA Cup. Anderlecht haalde het in twee wedstrijden tegen het PortugeseBenfica, onder meer dankzij een doelpunt van de genialeJuan Lozano.
Van Himst, die als speler nooit een Europese trofee had veroverd, leek als coach op weg om er twee op rij in de wacht te slepen. Een jaar na de zege tegen Benfica stond Anderlecht opnieuw in de finale van de UEFA Cup. Anderlecht had in de halve finale Nottingham Forest uitgeschakeld (de terugwedstrijd bleek later omgekocht te zijn door Constant Vanden Stock in deomkoopzaak Anderlecht-Nottingham Forest) en stond een ronde later tegenover het eveneens EngelseTottenham Hotspur. Van Himst zag een tweede UEFA Cup uiteindelijk na strafschoppen aan zijn neus voorbijgaan. In het seizoen 1985/1986 bereikte Anderlecht opnieuw de halve finale van de Europacup I. Paars-wit verloor de terugwedstrijd in en tegenSteaua Boekarest waardoor het een droomfinale tegenFC Barcelona misliep
Eind jaren 80 kende het Belgische voetbal een terugval. Het omkoopschandaal Standard-Waterschei had heel wat zwartgeldcircuits aan het licht gebracht. Verscheidene clubs, waaronder Anderlecht, verkeerden in die periode dan ook in financiële moeilijkheden. Bovendien had paars-wit enkele jaren eerder nog zwaar geïnvesteerd in een nieuw stadion. Heel wat belangrijke spelers werden voor grote bedragen verkocht, met een sportieve terugval als gevolg.
Trainer Arie Haan vroeg in 1987 na het vertrek van Juan Lozano, Frank Vercauteren enEnzo Scifo begrijpelijk om grote versterking. Maar het bestuur ging niet in op zijn vraag. Haan werd aan de deur gezet en vervangen door de onervarenGeorges Leekens, die het team ook niet op de rails kreeg. De ploeg bestond toen uit onder anderenGeorges Grün,Stephen Keshi,Adri van Tiggelen en de nog jongeLuc Nilis. Terwijl Anderlecht zijn draai moeilijk vond, moest het de concurrentie aangaan met het opkomendeKV Mechelen van toenmalig voorzitterJohn Cordier. KV Mechelen won in die periode de titel, de Beker van België, de Europacup II en de UEFA Super Cup. Daar kon zelfs de terugkeer van Raymond Goethals eind jaren 80 niets aan veranderen. Ook de belangrijke investeringen in de verdere renovatie van het stadion zorgden mee voor de sportieve terugval.
Opvallend transferbeleid
Een aantal talentvolle spelers werden aangetrokken of heropgevist (Milan Jankovic,Luis Oliveira enCharly Musonda), maar voorzitter Vanden Stock duldde het succes van KV Mechelen niet langer. Hij tastte diep in de geldbuidel en ging de concurrentie aan met Cordier, de rijke mecenas van Mechelen. Ook de nieuwe inkomsten uit de verhuur van de nieuwe loges en business-seats zorgden voor een financiële boost ten opzichte van de concurrentie. Constant Vanden Stock kochtMarc Degryse voor 90 miljoen BEF (zo'n €2,25 miljoen)[1] bij Club Brugge,Danny Boffin bij FC Luik,Marc Van Der Linden bijAntwerp FC,Michel De Wolf bij KV Kortrijk, en haalde bij KV Mechelen de Nederlandse trainerAad de Mos weg.
Aad de Mos behaalde als coach van Anderlecht in 1990 de finale vanEuropacup II. Het is tot heden de laatste Europese finale uit de geschiedenis van de club.
Later maakten spelers alsBruno Versavel,Marc Emmers enPhilippe Albert dezelfde overstap. Anderlecht zou opnieuw de macht grijpen. De Mos leidde Anderlecht in 1990 opnieuw naar de finale van de UEFA Cup nadat het eerder onder meer Dinamo Boekarest en het FC Barcelona van trainerJohan Cruijff had uitgeschakeld. In de finale verloor het na verlengingen met 2-0 van het ItaliaanseSampdoria. Een jaar later speelde paars-wit kampioen, maar werd het reeds duidelijk dat de dagen van De Mos bij Anderlecht geteld waren. Een seizoen na de titelviering mocht hij vertrekken en werd hij opgevolgd doorLuka Peruzović
Het behalen van de UEFA Cup-finale in 1990 betekende niet alleen het einde van de jaren 80, maar ook het einde van een periode waarin Anderlecht zich kon meten met de Europese top. Enkele maanden na het opstappen van De Mos en het vroegtijdig ontslag vanLuka Peruzović namJohan Boskamp het roer over. Hij veroverde met Anderlecht meteen de titel, en won een jaar later voor het eerst sinds 1974 nog eens de Dubbel. Het paars-wit van Boskamp, dat bestond uit namen alsMarc Degryse,Luc Nilis,Pär Zetterberg,Celestine Babayaro,John Bosman,Bruno Versavel,Philippe Albert enFilip De Wilde, domineerde de Belgische competitie met aanvallend voetbal, maar eindigde laatste in de 2de editie van deUEFA Champions League na o.a. twee gelijke spelen tegen het groteAC Milan, een thuisoverwinning tegenFC Porto en een zeer pijnlijk verlies in en tegenWerder Bremen na 0-3 te hebben voorgestaan. Een Europese halve-finale zat er dus niet in. Na drie titels op rij en het vertrek van een aantal sterkhouders hield "Bossie" het in 1995 voor bekeken.
1995 - 2018
Na het vertrek van trainer Boskamp en de klasbakken Nilis, Degryse en Albert begon Anderlecht aan een nieuw tijdperk. De Duitse trainerHerbert Neumann werd aangenomen, maar dat bleek geen verstandige keuze. De Duitser raakte met de club niet door de voorrondes van de Champions League en werd in augustus 1995 al ontslagen. De toen 74-jarige Goethals keerde nog een laatste keer terug om Anderlecht tijdelijk uit de nood te helpen. Na een week haalde Vanden Stock vervolgens Boskamp terug. De Nederlander bleef uiteindelijk tot 1997 bij paars-wit. Hij kon het succes van de jaren voordien niet meer evenaren, maar het was wel zijn verdienste dat enkele getalenteerde jongeren onder hem zijn doorgebroken.Nordin Jbari,Alin Stoica,Walter Baseggio enAzubike Oliseh zijn de bekendste voorbeelden.De sportieve malaise ging gepaard met een verandering in de bestuurskamer. Constant Vanden Stock zette een stap opzij en gaf het voorzitterschap door aan zijn zoonRoger Vanden Stock. De kersverse voorzitter kreeg het meteen hard te verduren. In 1997, een jaar na zijn aanstelling, kwam immers een omkoopschandaal uit de jaren 80 aan het licht. Anderlecht had in 1984 een scheidsrechter 1 miljoen BEF geleend. Het ging om scheidsrechter Emilio Guruceta Muro, de Spanjaard die in 1984 de halve finale van de UEFA Cup tussen Anderlecht en Nottingham Forest had geleid. De afpersers Jean Elst en René Van Aeken waren dit te weten gekomen en hadden Constant Vanden Stock jaren gechanteerd. In tegenstelling tot zijn vader weigerde opvolger Roger Vanden Stock zwijggeld te betalen, waarna het schandaal aan het licht kwam. HoofdsponsorGenerale Bank dreigde af te haken en er volgde een heleboel rechtszaken. Van deUEFA mocht Anderlecht één jaar niet deelnemen aan een Europees toernooi, een straf die later ongedaan werd gemaakt wegens procedurefouten en verjaring door het TASHof van Arbitrage voor Sport.
Uit het dal
De crisis in de bestuurskamer zorgde ervoor dat Anderlecht op sportief vlak een dieptepunt kende. De club wisselde voortdurend van trainer. Oud-spelerRené Vandereycken werd als coach aangesteld, maar diens tactische aanpak bleek niet de goede te zijn. Anderlecht begon het seizoen met een pijnlijke 0-2 nederlaag in de derby tegen RWDM. Vandereycken mocht na enkele maanden zijn koffers pakken en werd in afwachting van een nieuwe coach vervangen door hulptrainerJean Dockx. Uiteindelijk haalde de club Arie Haan terug, maar ook de Nederlander kon niet voor een ommekeer zorgen. Hij werd een seizoen later aan de deur gezet, op een ogenblik dat Anderlecht op de allerlaatste plaats stond in de competitie.
De club besloot in september 1998 om opnieuw de ingetogen Jean Dockx als vervanger aan te duiden. Hij kreeg Frank Vercauteren als zijn assistent. Het trainersduo loodste Anderlecht van de laatste naar de derde plaats en dwong zo in extremis nog een Europees ticket af. Hoogtepunt was de 0-6 zege tegen Standard, op drie speeldagen van het einde. Na afloop werd Dockx benoemd tot technisch directeur, een functie die hij vervulde tot zijn overlijden in 2002.
De Anthuenisjaren
In de zomer van 1999 haalde AnderlechtAimé Anthuenis naar het Constant Vanden Stockstadion. Antheunis had net de titel gewonnen metKRC Genk, een prestatie die niet onopgemerkt was gebleven. Hij moest nu met Anderlecht hetzelfde doen. De spelersgroep werd enorm afgeslankt, en er waren amper nieuwkomers. Toch creëerde hij in geen tijd een sterk team, met op het middenveld Walter Baseggio, Pär Zetterberg, Enzo Scifo enAlin Stoica, in de aanval het opvallende duoJan Koller enTomasz Radzinski, en in de verdediging de ervarenLorenzo Staelens. Het pakte in 2000 de titel met acht punten voorsprong op Club Brugge.
Anthuenis deed een seizoen later zelfs nog beter, ondanks het vertrek van Scifo, Zetterberg en Staelens (die laatste wel pas tijdens het seizoen, na verschillende doelpunten te hebben gemaakt). De nieuwkomers op het middenveld warenYves Vanderhaeghe enBesnik Hasi. In de competitie stond er geen maat op Anderlecht, de club werd voor de tweede keer op rij overtuigend kampioen. Maar het opvallendste resultaat kwam uit de Champions League. Anderlecht schakelde in de voorrondesFC Porto uit, en versloeg in de eerste groepsfase van het toernooiManchester United,PSV enDinamo Kiev. In de tweede groepsfase schoot Anderlecht net tekort, hoewel het thuis won vanReal Madrid enLazio Roma.
Na de succesvolle Europese campagne trokken heel wat spelers naar het buitenland. Anthuenis kon met een vernieuwd elftal geen derde titel op rij winnen en ruilde zijn functie als coach in 2002 in voor die van bondscoach.
Nieuw tijdperk
Oud-spelerHugo Broos werd in 2002 de nieuwe trainer. In zijn eerste seizoen werd Anderlecht nog vicekampioen, een jaar later veroverde het zijn 27e landstitel. Broos combineerde de ervarenheid van de teruggekeerde Zetterberg,Yves Vanderhaeghe enGlen De Boeck met de jeugdigheid van spelers alsOlivier Deschacht,Vincent Kompany,Anthony Vanden Borre enJonathan Legear. Er vond in die periode een duidelijke verjonging en vernieuwing plaats binnen de club. In 2003 tradHerman Van Holsbeeck in de voetsporen van zijn voorganger Michel Verschueren.
Nicolas Pareja was een van de vele Argentijnse spelers die vanaf 2006 naar Anderlecht verhuisden.
De club zette Broos begin 2005 aan de deur. Frank Vercauteren volgde hem op en greep met Anderlecht net naast de titel. Uitstel, zo bleek later, want paars-wit werd de twee volgende jaren telkens kampioen. De ploeg werd versterkt met een aantal gerichte aankopen. Spelers alsNicolás Pareja,Mbark Boussoufa,Ahmed Hassan enJelle Van Damme vervoegden de recordkampioen. De club, die vanaf dan steeds vaker een beroep begon te doen op Argentijnse spelers, leek klaar om een 30e landstitel te veroveren. Maar Vercauteren werd in de loop van het seizoen ontslagen, hetgeen voor een breuk zorgde tussen hem en de club. Zijn assistentAriël Jacobs, met wie hij geen goede band had, nam zijn taken over.
Rivaliteit met Standard
Vincent Kompany speelde bij de jeugd van Anderlecht en brak op 17-jarige leeftijd door in het eerste elftal.
Onder Jacobs eindigde Anderlecht in 2007/08, het seizoen van het 100-jarig bestaan van de club, net achterStandard Luik. Dat zorgde zoals altijd voor de nodigerivaliteit tussen beide clubs. Dit alles bereikte een jaar later een eerste, dramatisch dieptepunt. Anderlecht eindigde na de reguliere competitie op de eerste plaats, met evenveel punten als Standard. De twee clubs speelden twee geladen testwedstrijden die ontsierd werden door zware overtredingen. Standard won een tweede titel op rij dankzij onder anderen oud-AnderlechtspelerDieumerci Mbokani, maar Anderlecht behield toch het vertrouwen in Jacobs. In de tweede testwedstrijd mocht de piepjongeRomelu Lukaku na 65 minuten debuteren op het hoogste niveau.Een jaar later stonden de twee clubs in de competitie opnieuw tegenover elkaar. In die wedstrijd brak rechtsachterMarcin Wasilewski zijn been na een trap vanAxel Witsel, die nadien geschorst werd. De beenbreuk stond symbool voor de extreme rivaliteit tussen Standard en Anderlecht, dat het seizoen uiteindelijk afsloot met een 30e landstitel.
De rivaliteit werd echter nog groter toen Anderlecht in het seizoen 2011/12 oud-Standardspeler Milan Jovanovic naar het Astridpark lokte en Dieumerci Mbokani ging terughalen bijAS Monaco. De ploeg vanAriël Jacobs werd dat jaar voor de 31ste keer landskampioen. De cyclus vanAriël Jacobs was voorbij en zijn contract werd niet verlengd.
Jonge trainers & Jonge 'Ketjes'
RSC Anderlecht gaf in het seizoen 2012/13 de kans aan de nog jonge Nederlandse trainerJohn van den Brom. Zijn eerste belangrijke wapenfeit was de kwalificatie voor de groepsfase van deUEFA Champions League 2012/13, waarin het 5 punten in zijn poule behaalde. RSC Anderlecht eindigde de play-offs als eerste en werd voor de 32ste keer landskampioen. De nog jongeDennis Praet, de SenegaleesCheikhou Kouyaté,Guillaume Gillet enLucas Biglia maakten deel uit van de kampioenenploeg.
Het daaropvolgende seizoen verliep veel moeizamer voor John van den Brom. De ploeg eindigde laatste van zijn poule in de groepsfase van deUEFA Champions League met slechts 1 punt. Anderlecht eindigde als 3de in de reguliere competitie vooraleer het aan de play-offs moest beginnen. John van den Brom was toen al vervangen door zijn assistentBesnik Hasi. In de play-offs realiseerde Anderlecht een quasi foutloos parcours waardoor RSC Anderlecht nog als eerste eindigde in de play-offs 1 en zich dus voor de 33ste keer tot landskampioen mocht kronen.Chancel Mbemba,Aleksandar Mitrović,Massimo Bruno en de 16-jarigeYouri Tielemans waren de nieuwe namen die dat seizoen doorbraken.De seizoenen 2014/15 & 2015/16 waren sportief geen hoogvliegers. In het seizoen 2016/17 werd er opnieuw gekozen voor een jonge trainer. De ZwitserRené Weiler werd aangesteld als nieuwe trainer. Hij kwam over van het DuitseFC Nürnberg. Onder impuls van de eigen jeugdspelersLeander Dendoncker en Youri Tielemans en de topscorerŁukasz Teodorczyk eindigde Anderlecht als eerste in de reguliere competitie. In deUEFA Europa League 2016/17 bereikte het de kwartfinales en werd het nipt uitgeschakeld door hetManchester United vanJosé Mourinho. Enkele weken later mocht RSC Anderlecht zijn 34ste landstitel vieren op het veld vanRoyale Sporting du Pays de Charleroi. Op 18 september 2017 is Weiler gestopt als trainer bij de club.[2]
Als opvolger van de Zwitser werd geopteerd voorHein Vanhaezebrouck, die tot voor kort de oefenmeester vanAA Gent was. De laatste wintertransferperiode onderHerman Van Holsbeeck enRoger Vanden Stock liep door onder andere de overnameperikkelen niet van een leien dakje.
2018 - heden
Overname Marc Coucke & terugkeer Kompany
Op 20 december 2017 werd bekendgemaakt dat ondernemer en miljardairMarc Coucke RSC Anderlecht zal overnemen. Hij zal vanaf 28 maart 2018 voorzitter en hoofdaandeelhouder zijn. Coucke bezit samen metJoris Ide zo'n 74% van de aandelen. De overige 26% blijven bij een aantal van de vorige aandeelhouders.
Om alles volgens het bondsreglement te laten verlopen moest hij eerst zijn participatie inKV Oostende verkopen. Op vrijdag 9 februari 2018 werd bekend dat de verzekeraar Peter Callant de kustploeg overneemt.Marc Coucke behoudt echter een belang van 9% van de aandelen. Hierdoor kan de overname zonder problemen afgerond worden.[3]
Midden 2019 zorgde Coucke voor een stunt van formaat metVincent Kompany binnen te halen als speler-trainer.[4] De combinatie van die twee functies bleek niet ideaal waaropFrank Vercauteren werd aangetrokken als hoofdtrainer. Na een zoveelste langdurige blessure stopte Kompany in augustus 2020 als speler en werd hoofdtrainer van Anderlecht nadat Vercauteren werd ontslagen.[5]
Op 14 januari 2020 kondigdeMarc Coucke een nieuwe verandering aan binnen het bestuur van Anderlecht.Karel Van Eetvelt werd voorgesteld als nieuwe CEO die de dagelijkse leiding ging overnemen.Wouter Vandenhaute ging als adviseur van de club aan de slag. Ten slotte werd de Raad van Bestuur versterkt doorPatrick Lefevere die samen met Brussels burgemeesterPhilippe Close als onafhankelijk bestuurder gingen functioneren.[6] Van Eetvelt en Vandenhaute ontwikkelden samen een herstelplan, werkten aan de interne structuur en zetten ook een nieuw sportief kader neer. In februari 2020 haalde Anderlecht bij KAA Gent sportief manager Peter Verbeke weg om de scouting en rekrutering van spelers in goede banen te leiden als "Head of Sports" in samenwerking met Michael Verschueren die "CFOSports" werd.[7] Echter een aantal maanden later vertrok Verschueren uit het management en werd weer bestuurder in de club. Verbeke kreeg dan de volledige verantwoordelijkheid over de sportieve cel als sportief directeur.
Op 28 mei 2020 werd bekend datWouter Vandenhaute de nieuwe voorzitter zou worden.Marc Coucke bleef echter hoofdaandeelhouder en eigenaar van de club. Het duurde nog tot januari 2021 eer Vandenhaute officieel voorzitter werd omdat hij eerst nog zijn aandelen in spelersagenschap "Let's Play" moest verkopen wegens belangenconflicten.Jos Donvil nam op 1 april 2021 de fakkel over van Van Eetvelt als CEO.[8] Eind oktober 2021 nam Donvil reeds ontslag wegens de stroeve samenwerking met Vandenhaute en Verbeke.[9]
Eind april 2021 kwam de aandeelhouders tot een akkoord om een kapitaalsverhoging uit te voeren.[10] Eind december 2021 werd een hertekend plan van die kapitaalinjectie uitgevoerd. Coucke schold 51 miljoen euro schuld van de club aan hemzelf kwijt via een omzetting van 18 miljoen euro schuld in kapitaal. En de resterende 33 miljoen euro kreeg een uitstel van terugbetaling. Deze actie maakte RSC Anderlecht bijna schuldenvrij met enkel een banklening van minder dan 10 miljoen euro dat nog op de balans stond. Daarnaast kreeg de club 42 miljoen euro vers geld. 24 miljoen euro kwam van RSCA-voorzitter Wouter Vandenhaute en Geert Duyck via hun vennootschap Mauvavie (letterlijk: Paars voor het leven). De resterende 18 miljoen werden ingebracht door Coucke en zijn zakenpartner Joris Ide (11 miljoen euro), Steven Buyse (de CEO van het BrusselseCVC-kantoor, 5 miljoen euro) en CVC-vennoot Michaël Lavrysen (2 miljoen euro). B-aandeelhouders Michael Verschueren en Johan Beerlandt verkochten hun aandelen aan Coucke. In het dagelijks bestuur werd sportief directeur Peter Verbeke gepromoveerd tot CEO.[11]
Vertrek Kompany - begin tijdperk Riemer
Voor het voetbalseizoen van2022-23 maakte Anderlecht en Kompany in onderling overleg een einde aan de samenwerking. Kompany verkaste naarBurnley FC en werd vervangen doorFelice Mazzù die overkwam vanUnion Sint-Gillis, dat het seizoen ervoor knap de tweede plaats had behaald als promovendus. Veel supporters hadden vragen bij het vertrek van Kompany, die het seizoen ervoor de derde plaats had behaald en de finale van de beker van België. De trainerswissel was uiteindelijk geen succes en Anderlecht stond eind oktober met 16 punten op een historische twaalfde plaats in het klassement. Supporters maakten in de uitmatch tegen hun rivaal Standard Luik hun ongenoegen kenbaar. Tijdens minuut 56 stond Anderlecht op een 3-1-achterstand toen 'supporters' vuurpijlen op het veld begonnen te gooien, waardoor de match stil werd gelegd. Niet veel later werd er een poging gedaan de match te hervatten, maar tevergeefs floot scheidsrechterVan Driessche de match tot een einde omdat er opnieuw vuurpijlen op het veld werden gegooid. Op 24 oktober 2022, de dag nadien, sprak voorzitter Vandehoute de pers toe en liet hij weten dat Mazzu ontslagen was.Robin Veldman, die actief was als coach bijRSCA Futures, nam de fakkel over als tijdelijke interim-coach.
Mede door de slechte resultaten en het lang uitblijven van Peter Verbeke door een virale infectie, was Anderlecht ook actief in het management. Zo werd er midden november 2022 een nieuwe sportief directeur voorgesteld, namelijk de DeenJesper Fredberg die overkwam vanViborg FF. Twee weken later op 1 december 2022 stelde Anderlecht hun nieuwe coach voor, DeenBrian Riemer kwam over vanBrentford FC waar hij assistent-coach was onder begeleiding vanThomas Frank. Veldman bleef aan boord bij de aanstelling van Riemer en kreeg de positie van assistent-coach.
Januari 2023 bleef een woelige maand voor Anderlecht. Eind december werden ze uit de beker geschakeld door competitieleider Genk en midden januari stonden ze op de twaalfde plaats. Ook waren er volop geruchten over jeugdtalenten die de club zouden verlaten, Duranville, Stassin en Sadiki werden volop gelinkt aan clubs in het buitenland. Er was de nodige commotie rond Kindermans die al jaren de trouwe gediende was voor de jeugd op Neerpede die de club zou verlaten door het niet te verlengen van zijn contract. Dit zorgde allemaal voor meer wrevel tussen de supporters en er was een hevige groep die Vandenhaute niet meer als voorzitter van de club wilde hebben. Uiteindelijk zette Vandenhaute midden januari door de druk van de supporters toch een positie opzij en werd hij 'niet uitvoerend voorzitter' van de club, Kenneth Bornauw en Jesper Fredberg namen zijn rol over.
Anderlecht stelde niet veel later zijn eerste transfer voor de DeenAnders Dreyer tekende bij de club voor 4 seizoenen, dit was tevens ook de eerste transfer onder leiding van Fredberg. Drie dagen nadien deedAnouar Ait El Hadj de omgekeerde richting en verliet de club voor Genk. Ook een van de opkomende talentenJulien Duranville werd verkocht voor 8,5 miljoen euro aanBorussia Dortmund, aan de inkomende zijnde deed Anderlecht nog één transfer. De AlgerijnIslam Slimani kwam transfervrij over en tekende tot eind het seizoen voor de club.
Na het sluiten van de winter transferperiode 2023 ging het voor Anderlecht geleidelijk aan in stijgende lijn. Midden maart stonden ze op een negende plaats en hadden ze ook maar 1 keer verloren. Op het Europese toneel deed de club opnieuw aanzien aan, het verloor de heenwedstrijd tegen het BulgaarsePFK Loedogorets maar won de terugwedstrijd en ging uiteindelijk door na de verlengingen in de penaltyreeks. Anderlecht lootte in de volgende ronde het geduchte SpaanseVillarreal CF. In het Lotto Park kwamen ze niet verder dan een 1-1 maar in Spanje wonnen ze knap de wedstrijd met 0-1, een goal van Slimani. Daarmee plaatsten ze zich voor de kwartfinales van de Conference League.
In die kwartfinales kwam Anderlecht uit tegen het NederlandseAZ Alkmaar. Thuis wonen ze de wedstrijd met 2-0 maar uit verloren ze met 2-0 om uiteindelijk uitgeschakeld te worden in verlengingen met penalty's. Iets later verloren ze ook de laatste wedstrijden tegen Genk en Mechelen waardoor Anderlecht op een 11e plaats eindigde in de competitie. Zo deed de club voor het eerst niet mee aan de play-offs en was dit het laagste resultaat sinds 1937.
Tijdperk Riemer 2022 – 2024
Anders Dreyer spelend voor Anderlecht in 2024.
Door de elfde plaats in de reguliere competitie het jaar daarvoor speelde Anderlecht het seizoen 2023/24 opnieuw geen Europees voetbal. Toch wist de club in de transferperiode van de zomer enkele subtoppers met naam te overtuigen. Onder meerThorgan Hazard,Kasper Schmeichel,Thomas Delaney enKasper Dolberg werden binnengehaald, al dan niet op huurbasis.
Het seizoen van Anderlecht begon goed, maar niet met overtuigend voetbal. De wedstrijden werden wel gewonnen, maar niet met de grote glans, ook werd er terug niet gewonnen tegen 'grotere' clubs in de competitie. Ondanks de betere positie in het klassement dan vorig jaar, werd het voetbal dat Riemer bracht door een deel van de fans in twijfel getrokken. De wedstrijden in de eerste helft van het seizoen waren zeer wisselvallig waardoor de club nood had aan een referentie match.
In de tweede seizoenshelft bleef het spel gelijk, maar de punten kwamen wel binnen. Daardoor draaide de club mee aan de top van het klassement en wist deze zich ook vlot te plaatsen voor de champions play-offs, iets waar de club de vorige jaren meer moeite mee had. Ook werd er na een lange reeks niet meer verloren tegen Union en werd er, met een statement gewonnen op het veld van Club Brugge.
Anderlecht startte de play-offs aan op een tweede plaats. Net zoals in de reguliere competitie werden de goeie matchen terug overklast met een slechte. Maar ondanks deze resultaten blijft de club meedraaien bovenaan en had het zelfs een waterkans op de landstitel. Uiteindelijk eindigde Anderlecht op een 3e plaats, waardoor ze ook opnieuw Europees voetbal hadden afgedwongen. Ditmaal mochten ze zich klaarstomen voor de Europa League, dit was al geleden van seizoen 2018/19.
Riemer werd in september 2024 ontslagen. Dit na tegenvallende resultaten in de competitie. Voormalig voetballerDavid Hubert werd door de club aangesteld als interim-coach.[12] Net voor de play-offs werd ook Hubert ontslagen; voormalig speler en kampioenenmakerBesnik Hasi werd de nieuwe coach.
De club speelt zijn thuiswedstrijden in hetLotto Park. Oorspronkelijk had het stadion een capaciteit van 40.000 zitplaatsen en staanplaatsen, maar door de jaren heen werd dit aantal om veiligheidsredenen teruggebracht tot 22.500 zitplaatsen.[13] Anderlecht wilde circa 2013 de capaciteit optrekken tot ca. 30.000 toeschouwers,[14] de renovatiekosten zouden rond de 40 miljoen euro bedragen.[15] Eigenlijk gokte Anderlecht hiermee op twee paarden. De stadBrussel stelde zich toen namelijk kandidaat als gaststad voor hetEuropees kampioenschap voetbal 2020. Mocht België zich niet uit de organisatie teruggetrokken hebben, en indien Brussel dit toen gehaald zou hebben, bestond het plan een nieuw stadion op te trekken van zo'n 60.000 plaatsen, waar RSC Anderlecht dan waarschijnlijk ook in zou gespeeld hebben mits het betalen van een marktconforme huurprijs.
In de wijkNeerpede bevinden zich een oefencomplex en deRSCA Belfius Academy. Dit complex opende zijn deuren aan de start van het seizoen 2011-2012. Op 25 juni 2019 werd aangekondigd dat de jeugdacademie teNeerpede vanaf dan de naam 'RSCA Belfius Academy' zou krijgen[16]. Alle trainingen worden hier afgewerkt en ook spelen de jeugdploegen hier hun wedstrijden. Het oefencomplex geldt als een van de meest moderne jeugdcomplexen van Europa.[17]
Sponsors
RSC Anderlecht begon zonder shirtsponsor. Pas vanaf 1973 verscheen er reclame op de shirts. De sponsor was toenBelle-Vue, de brouwerij van toenmalig voorzitterConstant Vanden Stock. In 1981 werd de Generale Bank de hoofdsponsor van Anderlecht. In 2000 werd de Generale Bank een onderdeel vanFortis, dat vanaf dan de nieuwe shirtsponsor werd. Door de economische crisis van de eerste jaren van de 21ste eeuw veranderde Fortis inBNP Paribas Fortis. Vanaf de winter van 2014 werd Proximus naastBNP Paribas Fortis de nieuwe hoofdsponsor van Anderlecht. Na het seizoen 2019-2020 stopte zowel BNP Paribas Fortis als Proximus als sponsor.
Anderlecht won een van de twee Brabantse reeksen en plaatste zich na provinciale en nationale eindronden en tweede plaats met 4 punten in finale nationale eindronde naTSV Lyra
¹Eind jaren 90 wasEnzo Scifo aanvoerder in afwezigheid van Zetterberg. ²Tijdens het seizoen 2003-2004 wasWalter Baseggio aanvoerder bij afwezigheid van de geblesseerde De Boeck. ³De Boeck stopte in februari 2005 met voetballen. Zetterberg werd vanaf dan de nieuwe aanvoerder. ⁴Begin 2011/12 speelde Deschacht zijn aanvoerdersband enkele weken kwijt aanLucas Biglia. Toen hij de band terugkreeg, nam een deel van de supporters hem op de korrel, waarna hij besloot om de band vrijwillig af te staan aan Biglia.
¹DoordatDaniel Zitka langdurig geblesseerd was enSilvio Proto uitgeleend was, werdDavy Schollen eerste doelman tijdens het seizoen 2008/09. ²Filip De Wilde werd in 1994 en 2000 verkozen totBeste Doelman. Zitka won de trofee in 2007 en Proto behaalde deze prijs in 2012 en in 2013.
ZieRSCA Futsal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Voor het seizoen 2022/23 nam RSC Anderlecht het teamFP Halle-Gooik over, dat meerdere keren had deelgenomen aan deUEFA Futsal Champions League en uitkwam in de eerste divisie. Het team speelt in Roosdaal, in het Belleheide Center, een nieuwe arena met een capaciteit van 1.200 toeschouwers.
RSC Anderlecht zal een locatie hosten voor de hoofdronde van deUEFA Futsal Champions League 2022/23. Na te zijn doorgegaan in de hoofdronde, slaagden ze erin om in de eliteronde van de UEFA Futsal Champions League de winnaar van het vorige jaar,FC Barcelona, te verslaan vanwege een beter doelsaldo. En nu staan ze in de halve finales van de UEFA Champions League tegenSporting Lissabon.
Anderlecht - La Chasse Aux Titres door Frank Baudoncq in 1977, Gamma Sport, 176 p. (Frans)ISBN 2801600997
Anderlecht - Geschiedenis van een Grote Club door Eugene Steppe in 1977, Het Volk, 174 p.ISBN 9062066224
Koning Anderlecht door Eddy Soetaert in 1987, Reinaert, 128 p.ISBN 9063341016
Royal Sporting Club Anderlecht 1908-1983 75 Jaar Voetbal door Herman Pauwels, Frank Baudoncq, Albert Durenne & Jacques Levebvre in 1992, Gamma Sport, 154 p.
Constant vanden Stock - Een Leven, Twee Carrières door Hugo Camps & Philippe Majersdorf in 1993, Kritak, 155 p.ISBN 9789060054536
De Goden van Anderlecht door Frank Buyse & Henry Guldemont in 1995,Roularta, 156 p.ISBN 9054662239
Anderlecht in Europa : van Old Trafford tot San Siro door Rudy Nuyens in 1999, Globe, 304 p.ISBN 9053121439
Mister Michel: De Zilveren Vos van Anderlecht door Stefan van Loock in 2004, Van Halewyck, 310 p.ISBN 9789056175436
Le Dictionnaire du RSC Anderlecht. Un Club de Légende, 557 Joueurs ( 2 Volumes) door Marcel Gallez & Johan Serkijn in 2008, Magnad , 486 p. (Frans))ISBN 9782960072334
100 jaar Anderlecht door Stefan van Loock in 2008, Van Halewyck, 336 p.ISBN 9789056178635
Circus voetbal-Straffe verhalen uit de glorietijd van het Belgisch voetbal doorGilbert van Binst in 2009, Sport Voetbalmagazine, 303 p.ISBN 9789086792252
Elke Dag een Wonder: Leven achter de Schermen van Paars-Wit door David Steegen in 2018, Borgerhoff & Lamberigts, 319 p.ISBN 9789089318527
RSC Anderlecht: 110 jaar voetbaltraditie door Sam van Clemen in 2019, Aspekt B.V., 360 p.ISBN 9789463384889
Eeuwige 25 van Anderlecht: van Mermans tot Kompany door Raf Willems in 2019, Willems Uitgevers, 100 p.ISBN 9789492419651
Gang of Brussels: L'histoire vraie de hooligans d'Anderlecht, entre foot et banditisme door Louis Dabir and Barthelemy Gaillard in 2020, Cherche Midi, 100 p. ((Frans))ISBN 9782749161624
↑"Kampioenschap" wedstrijden inEerste klasse A, incl. play-offwedstrijden
Noten
↑Het aantal seizoenen, incl. de seizoenen waarin een speler eventueel halverwege werd aangetrokken of getransfereerd.
↑Een speler kan deel hebben uitgemaakt van het team tijdens een van de winnende seizoenen, maar heeft geen medaille ontvangen omdat er te weinig wedstrijden zijn gespeeld.
.svg)
.jpg)
_en_R%2c_Bestanddeelnr_929-8642.jpg)
.jpg)
.svg)
.jpg)
