RD-107 | ||
---|---|---|
![]() | ||
RD-107 Vostok.jpg | ||
Land van herkomst | Rusland | |
Datum | 1957[1] | |
Ontwerper | NPO Energomash | |
Fabrikant | NPO Energomash | |
Toepassing | Eerste trap (booster) | |
Status | In gebruik | |
Vloeibarebrandstofmotorbrandstofmotor | ||
Oxidator | Vloeibare zuurstof | |
Brandstof | Kerosine | |
Principe | Open verbrandingscyclus | |
Pomptype | Turbopomp | |
Configuratie | ||
Aantal branderkamers | 4 | |
Prestaties | ||
Stuwkracht (zn) | 814kN[1] | |
Stuwkracht (vac) | 1.000 kN[1] | |
Stuwkracht:gewicht (zn) | 69,7 : 1 | |
Stuwkracht:gewicht (vac) | 85,7 : 1 | |
Branderkamerdruk | 5.884kPa (58,84 bar)[1] | |
(SI) specifieke impuls (zn) | 256 s[1] | |
(SI) specifieke impuls (vac) | 313 s[1] | |
Brandtijd | 140 s[2] | |
Afmetingen | ||
Lengte | 2,86 m[1] | |
Diameter | 1,85 m[1] | |
Droog gewicht | 1.190 kg[1] |
DeRD-107 (Russisch: РД-107, Ракетный Двигатель-107,Raketnyj Dvigatel-107,Raketmotor-107) is een raketmotor die halverwege de jaren vijftig van de 20e eeuw inRusland doorNPO Energomash ontworpen is. Ze was oorspronkelijk ontwikkeld voor de intercontinentaleballistischeR-7-raket. Hieruit kwam eerst deVostok en later deSojoez raket familie voort. De RD-107 wordt in aangepaste vorm als RD-107A nog steeds gebruikt voor de vier "strap-on" eerste trap boosters van de Sojoez raket.
De RD-108 is vrijwel gelijk aan de RD-107 maar wordt gebruikt als tweede trapmotor. Net als de RD-107 wordt de RD-108 ook in aangepaste vorm als de RD-108A nog steeds gebruikt als tweede trapmotor, de "core stage" van de Sojoez-raket.[1]
De RD-107 heeft een enkeleturbopomp die zowel devloeibare zuurstof en dekerosine naar de vier verbrandingskamers pompt. De voorverbrander van de turbopomp maakt gebruik van eenopen verbrandingscyclus. De uitlaatgassen worden gedumpt en worden niet meer gebruikt voor de voortstuwing. Destraalbuizen worden gekoeld met behulp van kerosine[2]. De motor zelf maakt geen gebruik vanstuwstraalbesturing en is vast gemonteerd. De besturing van de raket wordt gedaan door zogenaamdevernier motoren. Dit zijn kleine straalbuizen die om een punt kunnen roteren. De RD-107 heeft er hiervan twee en de RD-108 vier.
De ontwerperValentin Gloesjko gebruikte voor de ontwikkeling van de RD-107 technologie van de in deTweede Wereldoorlog door de Sovjets buitgemaakteV2 raketten. Hij kwam er al snel achter dat deze zijn beperkingen had waardoor hij zelf begon te experimenteren met de vorm en de koeling van de verbrandingskamers[2]. Brander instabiliteit bij grote verbrandingskamers werden vermeden door vier "kleinere" verbrandingskamers (straalbuizen) te gebruiken[2]. Het principe van meerdere verbrandingskamers rond 1 (of meerdere) turbopompen werd later toegepast op onder andere deRD-170 enRD-180 raketmotoren.