De oorspronkelijke bewoners, deTaíno's noemden het eilandBorinquén wat 'Land van de dappere leider' betekent. ToenChristoffel Columbus het eiland in 1493 ontdekte noemde hij hetSan Juan Bautista, naarJohannes de Doper. De hoofdstad kreeg de naamCiudad de Puerto Rico dat 'Stad van de rijke haven' betekent. Na verloop van tijd gingen schippers het hele eiland Puerto Rico noemen. Om verwarring te voorkomen werd de hoofdstad steeds vakerPuerto Rico de Puerto Rico genoemd, en later[(sinds) wanneer?]San Juan.
Waarschijnlijk waren de eilanden al bewoond in het2e millennium v.Chr. Op het eilandVieques is in elk geval een skelet gevonden van2000 v.Chr. In de eeuwen die volgden migreerden verschillende volkeren vanuit Zuid-Amerika naar het eiland. Rond de10e eeuw waren deTaíno, een stam vanArowakken-Indianen, de dominante groep geworden. ToenChristoffel Columbus tijdens zijn tweede reis op 19 november 1493 voor het eerst op het eiland landde, leefden er tussen de 30.000 en 60.000 Taíno, verenigd onderAgüeybaná.
Na de komst van Columbus werd het eiland onderdeel van hetSpaanse Rijk en zou dat vier eeuwen blijven.Juan Ponce de León werd de eerste gouverneur. De ommuurde hoofdstad werd versterkt met hetKasteel San Felipe del Morro waardoor de stad onneembaar werd. Het eiland werd een belangrijk steunpunt voor de Spanjaarden voor de kolonisering van Amerika.
De hoofdstad werd in 1595 aangevallen doorFrancis Drake als onderdeel van deSpaans-Engelse Oorlog. De stad zou de aanval doorstaan. In 1625 werd de stad in het kader van deTachtigjarige Oorlog aangevallen door een Nederlandse vloot onder leiding vanBoudewijn Hendricksz. Deze keer werd de stad zwaar gebombardeerd, maar wist wederom stand te houden. In 1797 vielen de Britten het eiland weer binnen, nu onder leiding vanRalph Abercromby, maar ook zij trokken zich weer terug.
Intussen was een groot deel van de Taínobevolking overleden door ziektes die de Europeanen hadden meegebracht. Een deel van de overgebleven Taíno werden totslavernij gedwongen om opsuikerplantages te werken, ondanks dat dit volgens de koloniale wetgeving (deLeyes de Burgos) niet toegestaan was. Vanaf de 18e eeuw kwamen erkoffieplantages, maar na verloop van tijd bleken die minder rendabel. Ook kwamen ertabakplantages. In de 19e eeuw wisten steeds meer Spaanse koloniën zichzelf onafhankelijk te verklaren. Op Puerto Rico ontstonden gelijksoortige bewegingen, maar op één opstand na (deGrito de Lares van 1868) waren deze niet gewelddadig. In1897 kreeg het eiland zelfbestuur van Spanje.
In 1898, na deSpaans-Amerikaanse Oorlog en na de ratificatie van hetvredesverdrag, werd Puerto Rico ingenomen door de Verenigde Staten. Deze inname is nog steeds omstreden. Volgens sommigen was het een bevrijding; volgens anderen een bezetting. Een jaar later werd het eiland zwaar getroffen door een orkaan waar Amerikaanse bedrijven van profiteerden door boerderijen op te kopen en die samen te voegen tot grote efficiënte plantages. De Puerto Ricanen die hun zelfstandigheid konden bewaren, deden dat met grote schulden aan Amerikaanse banken. In 1900 werd deForaker Act aangenomen waardoor de Puerto Ricanen beperkt zelfbestuur en een parlement kregen. Dit parlement stemde in 1914 voor onafhankelijkheid, maar was hier volgens de Amerikanen niet toe bevoegd.
In dejaren twintig ging het economisch goed, door de stijgende prijzen van suiker en tabak. Dit had als resultaat dat er veel in infrastructuur geïnvesteerd werd. Ook begon het eiland toeristen te trekken. De voorspoed werd beëindigd door decrisis van de jaren 30. In 1937 vond een schietpartij tussen de politie en demonstranten plaats die bekend zou worden als dePonce massacre. In 1950 vond een gewapende opstand plaats waarbij o.a. het gerechtsgebouw en de gouverneurswoning (La Fortaleza) werd aangevallen. Na deTweede Wereldoorlog zijn er veel initiatieven geweest om de economie te verbeteren en industrie aan te trekken.
In 1918 was er aan de westkust een aardbeving entsunami. In 2017 raasde de orkaanMaria over het eiland. Drie jaar na de orkaan was nog steeds een deel van de schade niet verholpen.
Sinds 1967 zijn er vijf referenda gehouden over de status van het eiland. De opkomst is laag en de uitkomst is steevast, dat de bevolking aansluiting wil als 51e deelstaat van de Verenigde Staten. Deze houden echter de boot af en laten het bij de speciale status van Puerto Rico als geassocieerde staat.
Sinds 1917 zijn Puerto Ricanen onder deJones Act burgers van de Verenigde Staten. Ze zijn gerechtigd zonder visum overal in de Verenigde Staten te wonen, en omgekeerd mogen Amerikaanse staatsburgers naar Puerto Rico emigreren zondervisum. Maar Puerto Ricanen zijn niet vertegenwoordigd in hetAmerikaanse Congres en mogen niet stemmen voor deAmerikaanse president. Ze betalen geen federaleinkomstenbelasting. Puerto Rico heeft een gekozen functionaris, deResident Commissioner, die in het Congres plaatsneemt als gedelegeerde van Puerto Rico. Hij heeft spreekrecht in hetHuis van Afgevaardigden en mag zitting nemen in commissies, maar hij heeft geen stemrecht.
Op 3 juli 1950 stemde de Amerikaanse regering in metLaw 600 die Puerto Rico het recht geeft een eigengrondwet op te stellen.[5] De grondwet werd goedgekeurd door de meerderheid van de bevolking, en later door het Amerikaans Congres dat echter de uiteindelijkesoevereiniteit over Puerto Rico behield, hoewel Puerto Rico wel zelfbestuur kreeg. Onder deze grondwet is Puerto Rico eenvrijstaat(en: commonwealth), die is verbonden met de Verenigde Staten.
Puerto Rico heeft drie belangrijke politieke partijen, die ieder hun eigen politieke doelen nastreven voor de toekomstige status van het eiland.
DePartido Popular Democrático (PPD, Nederlands:Democratische Volkspartij) wil de huidige structuur behouden, waarbij Puerto Rico een vrijstaat is die geassocieerd is met de Verenigde Staten.
DePartido Nuevo Progresista (PNP, Nederlands:Nieuwe Progressieve Partij) is er voorstander van om Puerto Rico een volwaardige staat van de Verenigde Staten te maken.
Lange tijd was er weinig aandrang om destatus quo te veranderen. In 2012 vond eenvolksraadpleging plaats waarbij de meerderheid van de Puerto Ricanen te kennen gaf de status te willen veranderen, echter met slechts een opkomst van rond de 25 procent. Hierop diende het parlement van Puerto Rico een officieel verzoek in om toe te treden als 51estaat van de Verenigde Staten. Dit ligt binnen de VS wel gevoelig aangezien Puerto Rico dan de eerste Spaanstalige staat zou worden.[6] Maar ook op Puerto Rico ligt toetreding gevoelig.
De Puerto Ricaansearchipel bestaat uit het hoofdeilandPuerto Rico en diverse kleinere eilanden, waaronderVieques,Culebra, enMona. Het hoofdeiland meet 170 kilometer bij 60 kilometer en is hetop twee na grootste eiland van de Verenigde Staten. Puerto Rico heeft eenbevolking van ongeveer 4 miljoen waarvan er 430.000 in de hoofdstadSan Juan wonen dat tevens de grootste stad is. DeCordillera Central is een bergketen die van oost naar west door het eiland loopt. Het hoogste punt is deCerro de Punta (1338 meter). Het laagste punt ligt op zeeniveau.
Puerto Rico ligt in detropen. In het noorden en in de bergen heerst eentropisch regenwoudklimaat, in het zuiden hetmoessonklimaat. De seizoenen verschillen niet sterk van elkaar en de gemiddelde temperatuur is het hele jaar door 27 °C. Het zuiden is warmer dan het noorden en de temperatuur in de bergen is lager dan het gemiddelde.
Puerto Rico heeft 78 gemeenten (municipios; enkelvoud:municipio) waaronderSan Juan,Ponce,Mayagüez,Caguas, enHumacao. In deagglomeratie die bestaat uit San Juan,Bayamón,Carolina, enGuaynabo wonen ruim 1,6 miljoen mensen. Elke gemeente heeft eenburgemeester, en eengemeenteraad die voor een periode van vier jaar wordt gekozen. Anders dan Amerikaanse staten is Puerto Rico niet verdeeld incounties ofdistricten. De oudste gemeente, San Juan, werd gesticht in1517. De eeuwen erna volgden de andere 77. De gemeenteFlorida is de jongste gemeente; deze werd gesticht in1971.
De economische omstandigheden in Puerto Rico zijn sinds deGrote Depressie aanzienlijk vooruit gegaan dankzij buitenlandse investeringen in kapitaalintensieve industrie zoals petrochemische industrie,geneesmiddelenindustrie entechnologie. De lokale industrie, die tot 2006 profiteerde van speciale belastingmaatregelen van de Amerikaanse overheid (geen federale belastingen voor de activiteiten van Amerikaanse bedrijven op het eiland) moet nu concurreren met industrie in armere landen waar geen Amerikaanse wetgeving voor minimumlonen bestaat. Sinds 2006 is de economie met 14% gekrompen ten opzichte van tien jaar geleden.[7] Daar komt bij dat Puerto Rico het grootste deel van haar voedsel moet importeren en het eiland geen natuurlijke rijkdommen heeft. Veel Puerto Ricanen trekken naar het vasteland van de VS om daar werk te vinden en velen kiezen voor een baan in hetAmerikaanse leger.
Toerisme is een groeiende inkomstenbron. Puerto Rico heeft mooie stranden, met name op de omliggende eilanden, en een aantal beschermde natuurgebieden. San Juan is een stop voor velecruiseschepen en een van de stranden vanIsabela in het noordwesten is een geliefdesurflocatie. Liefhebbers vanornithologie (of vogelkunde) kunnen er de zeldzamePuertoricaanse amazone (Amazona vittata) zoeken in het regenwoud van El Yunque. 239 plantensoorten, 16 vogelsoorten en 39 soortenreptielen,kikkers ensalamanders komen alleen op Puerto Rico voor. Toeristen kunnen het beschermdekoraalrif van de Puertoricaanse eilandenCulebra enVieques bewonderen door tesnorkelen enduiken.
Op 30 juni 2015 werd bekend dat Puerto Rico niet in staat was om de schulden terug te betalen.[8] De gouverneurAlejandro Garcia Padilla, heeft een herstructurering van de schuld gevraagd. De bijzondere status van Puerto Rico maakt een oplossing van het schuldenprobleem er niet eenvoudiger op. Het eiland is geen onafhankelijke staat en kan bijvoorbeeld niet bij hetInternationaal Monetair Fonds (IMF) aankloppen.[8] Maar het is ook geen district of gemeente van de VS, zodat het de bescherming tegenfaillissement ontbeert die bijvoorbeeld berooidDetroit inriep.[8] In januari 2016 was de schuldenlast opgelopen tot ruim 67 miljard euro, ofwel 71% van hetbruto binnenlands product.[9] De overheidsobligaties van het eiland hebben geen herstructureringsclausule waardoor minderheidscrediteuren niet verplicht kunnen worden om mee te werken.[10] Op 1 augustus 2015 verzuimde Puerto Rico 58 miljoen dollar aan aflossing en rente te betalen op een obligatielening.[11] De regering komt daarmee in conflict met de schuldeisers en wil ze aan de tafel krijgen om over de schulden te praten.
De bevolking van Puerto Rico is ontstaan uit groepen van voornamelijk Spanjaarden, Taíno-indianen, enAfrikaanseslaven. In vijf eeuwen is er een harmonieus mengsel van Spaanse, Taíno en Afrikaanse tradities ontstaan, maar de cultuur van de Spaanse kolonisten is altijd overheersend geweest.
Van de Europese bevolking stammen de meesten uit families van de kolonisten die voornamelijk afkomstig waren uitZuid-Spanje en deCanarische Eilanden. Aanvankelijk kwamen huwelijken tussen de Spanjaarden en de Taíno-indianen voor, maar de inheemse bevolking werd al snel uitgeroeid.[bron?] Tegenwoordig zijn de Taíno uitgestorven, maar hun bijdrage aan de cultuur van het eiland is nog terug te vinden in de plaatselijke gerechten, de kunst, en de plaatsnamen. Toen de oorspronkelijke bevolking was uitgeroeid, werden veel Afrikaanse slaven op het eiland geïmporteerd, en tegenwoordig zijn er veel Puerto Ricanen met een zichtbaar Afrikaans uiterlijk.
Mitochondriaal DNA-onderzoek op Puerto Rico toont aan dat Taino DNA terug te vinden is bij 61 procent van de bevolking.[12]
Later arriveerden immigranten uitCorsica,Italië, enFrankrijk op het eiland, en veel Spaanse loyalisten uit voormalige Spaanse koloniën in Zuid-Amerika. Andere kolonisten komen uitIerland,Duitsland, en recent, uitCuba en uit deDominicaanse Republiek, maar zij maken minder dan 2% van de bevolking uit.[bron?] Volgens de volkstelling van2000 beschouwt 96% van de bevolking zich als afkomstig uit Puerto Rico, zodat de maatschappij tamelijk homogeen lijkt.
De belangrijkste taal op Puerto Rico isSpaans. Naar schatting spreekt minder dan een kwart van de bevolking goed genoegEngels om het, naast het Spaans, alsvoertaal te kunnen gebruiken. Engels wordt op school onderwezen als tweede taal.
Van de bevolking is 85%rooms-katholiek (volkstelling van 2000).
In het zuidwestelijk gedeelte van Puerto Rico bevindt zich deBaai van Vuur (Bay of Fire), gekenmerkt door een opvallende vorm vanbioluminescentie, teweeggebracht doordinoflagellaten in het water van de baai.[13]
El Velorio, door deimpressionistische schilderFrancisco Oller.De kathedraal van San Juan. een voorbeeld van koloniale architectuur en de oudste kathedraal van de Verenigde Staten.
De cultuur van Puerto Rico wijkt sterk af van de rest van de Verenigde Staten en is het product van de diverse etnische groepen die op het eiland leven. Dit is ook terug te zien in de culinaire cultuur van het eiland. Onder andere degumboachtige soepasopao en decocktailpina colada zijn bekende gerechten.
Puerto Rico kent sinds 1912 haar eigen filmindustrie. Daarnaast is het voor vele Amerikaanse films als decor gebruikt. Voor Amerikaanse bedrijven was het lange tijd niet toegestaan om inCuba te filmen waardoor Puerto Rico een passend alternatief vormde.
Demascotte van Puerto Rico is deCoqui, een kleineboomkikker met de Latijnse naamEleutherodactylus.Het geluid van deze kikkers wordt door de inwoners van Puerto Rico als kenmerk van het eiland beschouwd.
↑Dit is hetzelfde probleem datArgentinië heeft met een paar crediteuren die de volledige afbetaling kunnen afdwingen met de volledige steun van het Amerikaanse rechtssysteem.
.svg)
.jpg)
