Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Primera División 1938 (Uruguay)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Primera División
Vlag van Uruguay
LandUruguay
BondAUF
CompetitiePrimera División
Seizoensdetails
Seizoen1938
KampioenCA Peñarol
Topscorer(s)Atilio García(Club Nacional de Football)
Aantal clubs11
GedegradeerdGeen
Algemeen
Opgericht1900
Websiteauf.org.uy
Navigatie
Vorige  Volgende
Portaal Portaalicoon  Voetbal

Hetseizoen 1938 van dePrimera División was het 35e seizoen van de hoogsteUruguayaanse voetbalcompetitie.

Teams

[bewerken |brontekst bewerken]

Er namen elf ploegen deel aan de Primera División tijdens het seizoen 1938. Negen ploegen wisten zich vorig seizoen te handhaven enLiverpool FC promoveerde vanuit deDivisional Intermedia nadat zeRacing Club de Montevideo versloegen in promotie/degradatiewedstrijden. Racing mocht ondanks het verlies toch in de Primera División blijven; er degradeerde uiteindelijk dus niemand.

Primera División 1938 (Uruguay)
Montevideo
Montevideo
Alle teams in dePrimera División 1938 waren afkomstig uit Montevideo.
ClubStadStadionVorig seizoen
Bella VistaCA Bella VistaMontevideoParque José Nasazzi088e
Central FCMontevideoEstadio Parque Palermo066e
CA DefensorMontevideoParque Rodó1010e
Liverpool FCMontevideoEstadio Belvedere11 1e (Int.)
Montevideo Wanderers FCMontevideoEstadio Parque Alfredo Víctor Viera033e
NacionalClub Nacional de FootballMontevideoEstadio Centenario022e
PeñarolCA PeñarolMontevideoEstadio Centenario011e
Racing Club de MontevideoMontevideoCancha Reducto077e
Rampla Juniors FCMontevideoParque Nelson055e
River PlateCA River PlateMontevideoEstadio Parque Federico Omar Saroldi044e
Sud AméricaIA Sud AméricaMontevideoEstadio Parque Carlos Ángel Fossa099e

Competitie-opzet

[bewerken |brontekst bewerken]

Alle clubs speelden tweemaal tegen elkaar. De ploeg met de meeste punten werd kampioen. De ploeg die laatste werd moest het in de nacompetitie opnemen tegen de kampioen van deDivisional Intermedia, met een plekje in de Primera División vanvolgend seizoen als inzet.

Kwalificatie voor internationale toernooien

[bewerken |brontekst bewerken]

De winnaar van de competitie plaatste zich voor deCopa Ricardo Aldao (afgekort totCopa Aldao). Deze beker werd betwist tussen de landskampioenen vanArgentinië en Uruguay om zo te bepalen wie zich de besteRioplatensische ploeg zou mogen noemen.[1]

Torneo de Honor

[bewerken |brontekst bewerken]

Voorafgaand aan het seizoen werd hetTorneo de Honor gespeeld tussen de ploegen in de Primera División. Dit toernooi werd gewonnen doorClub Nacional de Football.

Eerste seizoenshelft

[bewerken |brontekst bewerken]

CA Peñarol was titelverdediger en zij begonnen het seizoen tegen promovendusLiverpool FC. Deze wedstrijd wonnen ze met 2–0. Concurrent Nacional (de nummer twee van vorig seizoen) verloor tijdens de eerste speelronde met 3–2 vanCA River Plate, waardoor er direct een gat was tussen de twee rivalen. De daaropvolgende wedstrijden wonnen Peñarol en Nacional allebei. Pas tijdens de zesde speelronde leed Peñarol het eerste puntenverlies: deAurinegros verloren met 2–1 vanMontevideo Wanderers. Nacional, dat zelf wel won, kwam daardoor op gelijke hoogte en nam een speelronde later de koppositie alleen in handen, omdat Peñarol tegenCentral FC niet verder kwam dan een 2–2 gelijkspel.

Op 28 augustus stonden de twee rivalen tegenover elkaar met de koppositie als inzet.[2] Peñarol versloeg hun rivaal met 3–1 en nam zo weer de eerste plaats over. Omdat de competitie een oneven aantal ploegen kende was er elke week een ploeg die niet in actie hoefde te komen. Tijdens de tiende speelronde was dat Nacional, waardoor Peñarol hun voorsprong tijdelijk vergrootte. Een wedstrijd later (de laatste speelronde van de eerste seizoenshelft) bracht Nacional het verschil weer terug tot één punt omdat het nu Peñarol was dat niet hoefde te spelen. Halverwege de competitie had Peñarol zeventien punten, Nacional had zestien punten en op de derde plaats stond Montevideo Wanderers met dertien punten. Promovendus Liverpool had nog niet gewonnen en bezette met drie punten de laatste plaats.

Tweede seizoenshelft

[bewerken |brontekst bewerken]

De tweede seizoenshelft nam Nacional revanche voor hun eerdere verlies tegen River Plate door deDarseneros met 10–0 te verslaan. Dit was de grootste overwinning in de Primera División sinds1920 en de grootste overwinning sinds de invoering van het profvoetbal.[3] Omdat zowel Nacional als Peñarol de wedstrijden daarna wonnen, bleef het onderlinge verschil intact. Montevideo Wanderers had hun eerste drie duels in de tweede seizoenshelft allemaal verloren en zij waren ingehaald door Central en River Plate.

Tijdens de zeventiende speelronde leden de twee titelfavorieten allebei puntverlies: Peñarol speelde gelijk tegen Montevideo Wanderers en Nacional verloor van Racing. In diezelfde speelronde boekte Liverpool hun eerste zege van het seizoen (3–1 tegenCA Defensor), maar hun achterstand op de een-na-laatste (IA Sud América) was nog altijd vijf punten. Een speelronde later verloor Liverpool met 2–0 van Sud América, waardoor ze de laatste plaats niet meer konden ontlopen.

In speelronde achttien en negentien leed Nacional wederom puntverlies:CA Bella Vista en Sud América speelden allebei gelijk tegen deTricolores. Peñarol won wel twee keer en breidde hun voorsprong uit naar vier punten. Met nog twee duels te spelen betekende dit dat ze aan één punt genoeg hadden om landskampioen te worden. Op 4 december lukte dat in een onderlinge confrontatie niet: Nacional won met 2–1 en bracht Peñarol de tweede nederlaag van het seizoen toe. Een wedstrijd later was het wel raak: door met 4–2 van Racing te winnen pakte Peñarol voor de vierde maal op rij de landstitel. Het was voor het eerst dat een ploeg vier keer op rij kampioen van Uruguay wist te worden.

Tijdens de laatste speelronde hoefde Peñarol niet te spelen. De remise tussen Nacional en Defensor betekende dat deTricolores uiteindelijk op 31 punten kwamen, drie minder dan Peñarol. Met 25 punten werd Central derde. Het was de tweede keer dat Central in de top-drie was geëindigd (na1920) en de eerste keer dat ze dat deden in het professionele tijdperk. Montevideo Wanderers (22 punten) en Bella Vista (20 punten) completeerden de top-vijf. Liverpool behaalde in hun eerste seizoen in het profvoetbal 7 punten en moest in de nacompetitie hun plekje voor volgend seizoen proberen veilig te stellen.

ClubSp.WGVPnt.DVDTDS
01.CA Peñarol201622346224+38
2.Club Nacional de Football201433315920+39
3.Central FC20974253626+10
4.Montevideo Wanderers FC20947223527+8
5.CA Bella Vista20686202430–6
6.CA Defensor20677193735+2
7.CA River Plate20677192737–10
8.Racing Club de Montevideo20488162330–7
9.IA Sud América205411143254–22
10.Rampla Juniors FC203710132845–17
11.Liverpool FC20151471752–35
KleurKwalificatie voor
Copa Aldao 1938
Play-offs tegen degradatie naarDivisional Intermedia 1939
Winnaar Primera División 1938

CA Peñarol
14e titel

Play-offs

[bewerken |brontekst bewerken]

HekkensluiterLiverpool FC nam het op tegenCA Progreso, de kampioen van deDivisional Intermedia, om deelname aan de Primera División van volgend seizoen. De play-offs werden gespeeld over twee wedstrijden. Indien beide ploegen eenmaal wonnen (of beide duels eindigden gelijk), dan werd er een beslissingsduel gespeeld.


Heenduel
Liverpool FC3 - 1CA ProgresoMontevideo

Terugduel
CA Progreso3 - 2Liverpool FCMontevideo

2–2 op basis van wedstrijdpunten, een beslissingsduel moest worden gespeeld.


31 december 1938
Liverpool FC2 - 1CA ProgresoMontevideo
GorlaGoal 39'
CerviñoGoal 59'
VerslagGoal 9' Píriz

Liverpool FC blijft in de Primera División. CA Progreso blijft in de Divisional Intermedia.

Topscorers

[bewerken |brontekst bewerken]

De topscorerstitel ging met twintig doelpunten naarAtilio García vanClub Nacional de Football. Hij was de tweede Argentijn die topscorer van de Primera División werd, naHoracio Tellechea in het voorgaande seizoen.[4]

SpelerClubGoals
1.Vlag van ArgentiniëAtilio GarcíaClub Nacional de Football20
Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikelCampeonato Uruguayo de Primera División 1938 op de Spaanstalige Wikipedia, dat onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie debewerkingsgeschiedenis aldaar.

  1. Campeonato Rioplatense - Copa Dr. Ricardo C. Aldao (1913 - 1957) op RSSSF
  2. Uruguayan Derby - Peñarol vs. Nacional op RSSSF
  3. Dit is tot op heden (2018) nog altijd de grootste overwinning in de Primera División sinds de invoering van het profvoetbal.
  4. Atilio García was geboren inJunín maar werd later genaturaliseerd tot Uruguayaan. Hij speelde tussen 1934 en 1944 vijfmaal voor de Argentijnse nationale ploeg en in 1945 zesmaal voor de Uruguayaanse nationale ploeg. In 1947 speelde hij nog eenmaal voor Argentinië In 1938 was zijn 'voetbalnationaliteit' dus nog Argentijns:El gran Atilio García op Diario La República (gearchiveerd door Wayback Machine).
Vlag van Uruguay
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Uruguay
Primera División

1900 ·1901 ·1902 ·1903 ·1904 ·1905 ·1906 ·1907 ·1908 ·1909 ·1910 ·1911 ·1912 ·1913 ·1914 ·1915 ·1916 ·1917 ·1918 ·1919 ·1920 ·1921 ·1922 ·1923 ·1924 ·1925 ·1926 ·1927 ·1928 ·1929 ·1930 ·1931 ·1932 ·1933 ·1934 ·1935 ·1936 ·1937 ·1938 ·1939 ·1940 ·1941 ·1942 ·1943 ·1944 ·1945 ·1946 ·1947 ·1948 ·1949 ·1950 ·1951 ·1952 ·1953 ·1954 ·1955 ·1956 ·1957 ·1958 ·1959 ·1960 ·1961 ·1962 ·1963 ·1964 ·1965 ·1966 ·1967 ·1968 ·1969 ·1970 ·1971 ·1972 ·1973 ·1974 ·1975 ·1976 ·1977 ·1978 ·1979 ·1980 ·1981 ·1982 ·1983 ·1984 ·1985 ·1986 ·1987 ·1988 ·1989 ·1990 ·1991 ·1992 ·1993 ·1994 ·1995 ·1996 ·1997 ·1998 ·1999 ·2000 ·2001 ·2002 ·2003 · 2004 ·2005 ·2005/06 ·2006/07 ·2007/08 ·2008/09 ·2009/10 ·2010/11 · 2011/12 ·2012/13 ·2013/14 ·2014/15 ·2015/16 ·2016 ·2017 ·2018 ·2019 ·2020 ·2021 ·2022 ·2023

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Primera_División_1938_(Uruguay)&oldid=68356461"
Categorieën:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp