| Pietro Kardinaal Bembo | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Kardinaal van deRooms-Katholieke Kerk | ||||
 | ||||
| Ambt | secretaris vanpaus Leo X | |||
| Creatie | ||||
| Gecreëerd door | Paulus III | |||
| Consistorie | 1539 | |||
| ||||
Pietro Bembo (Venetië,20 mei1470 -Rome,18 januari1547) was eenItaliaanskardinaal enschrijver.
Hij werd geboren in Venetië maar was actief aan verschillende hoven in diverse Italiaanse steden. Als jongen begeleidde hij zijn vader naarFlorence. Hij studeerde onder meerOudgrieks teMessina, Sicilië, bij de Byzantijnse geleerdeKonstantinos Lascaris. Bembo koos voor een beroep als geestelijke en werkte voorDe' Medici in Florence.
Hij woonde tussen 1506 en 1512 inUrbino (stad) en ontmoette daar de grote schilderRafaël (kunstenaar) en kardinaal Giovanni de' Medici, de toekomstige paus Leo X.
Bembo begeleiddeGiulio de' Medici naar Rome, waar hij werd benoemd als secretaris vanpaus Leo X. In 1514 probeerde Leo X een anti-Franse alliantie te vormen. Om Venetië voor dit plan te winnen, stuurde hij Bembo als speciale gezant naar zijn geboortestad. Deze missie mislukte echter. De pauselijke gunst leverde Pietro Bembo lucratieve prebendes op en daarmee financiële onafhankelijkheid, zonder dat hij de geloften hoefde af te leggen die bij zijn lidmaatschap van de geestelijkheid hoorden. Tot zijn sponsors behoorden Giuliano di Lorenzo de' Medici (een jongere broer van de paus) en kardinaal Bernardo Dovizi da Bibbiena.
Na het overlijden van Leo X vertrok Bembo naarPadua en werd benoemd tot bibliothecaris.Paus Paulus III benoemde Bembo tot kardinaal en in 1539 vertrok hij opnieuw naar Rome. Hij stierf in Rome in zijn 77ste levensjaar.
Als schrijver nam Bembo de stijl van de grote schrijvers uit de klassieke oudheid tot voorbeeld. Zijn verzameld werk is uitgegeven te Venetië (1729) en omvat deGeschiedenis van Venetië (1551) en dialogen en gedichten. Zijn beroemdste werken zijn een verhandeling op Italiaansproza, en de dialoogGli Asolani, overPlatonische liefde. In zijn geschrift "Verhandelingen in proza over de volkstaal" (1525) verdedigde hij het gebruik van het Toscaanse dialect, waarin hij de basis zag van een literaire Italiaans en riep hij de Italianen op om de taal van Petrarca enGiovanni Boccaccio als voorbeeld te nemen. De uitgave vanFrancesco Petrarca'sItaliaanse gedichten, uitgegeven doorAldus Manutius in 1501, enTerzerime, door dezelfde drukkerij in 1502 uitgegeven, werden bewerkt door Bembo.
Kardinaal Bembo schreef ook de grafrede vanRafael, de grootmeester uit de Italiaanse Renaissance, die overleed op Goede Vrijdag 6 april 1520 en begraven ligt in het Pantheon:
Hier ligt de beroemde Rafael. De Natuur, Moeder van alles, was tijdens zijn leven bang dat hij haar zou overvleugelen; maar toen hij stierf, ging ook Zij bijna dood.
Het lettertypeBembo is naar hem vernoemd. Deze letter vanFrancesco Griffo werd voor de eerste keer gebruikt in het boek:Petri Bembi de Aetna ad Angelum Chabrielem liber, een korte tekst over een reis naar de berg Aetna.
