| Philippe Albert | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Philippe Julien Albert | |||||||
| Bijnaam | De houthakker van Bouillon Prince Albert | |||||||
| Geboortedatum | 10 augustus1967 | |||||||
| Geboorteplaats | Bouillon,België | |||||||
| Sportnationaliteit | .svg) België | |||||||
| Lengte | 193 cm | |||||||
| Been | Links | |||||||
| Positie | Centrale verdediger | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Huidige club | Gestopt in 2000 | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Philippe Albert (Bouillon,10 augustus1967) is eenBelgisch voormaligprofvoetballer die speelde alscentrale verdediger. Hij speelde in België voorSporting Charleroi,KV Mechelen enRSC Anderlecht. MetRSC Anderlecht werd hij 2 x landskampioen en won hij 1 Beker van België. In Engeland maakte Albert het mooie weer bijNewcastle United.
Albert was een bikkelharde verdediger met een aanvallende ingesteldheid en een gouden linkervoet. Hij groeide in de jaren 90 uit tot een van de beste spelers in België. Hij ontving in 1992 de trofee voorProfvoetballer van het Jaar. Een half jaar later kreeg hij ook deGouden Schoen. Hij speelde 41 interlands voorBelgië en nam deel aan hetWK 1990 en1994.
Philippe Albert begon zijn carrière bij de jeugd van FC Bouillon. De bescheiden club uit zijn geboortestreek kwam in de provinciale reeksen uit. Albert werd door zijn gebrek aan techniek niet beschouwd als een groot talent. Hij viel vooral op door zijn lengte en kracht.
In1985, hij was toen 18 jaar, vertrok hij naar het net naarEerste Klasse gepromoveerdeSporting Charleroi. Hij kwam er terecht in het team van trainerAndré Colasse. Albert kwam in zijn eerste seizoen amper aan spelen toe. Een jaar later kreeg hij meer speelkansen, maar veel indruk maakte hij niet. Zijn onhandig ogende speelstijl werd gekenmerkt door veel overtredingen. Hij kreeg in die periode dan ook de bijnaam "de houthakker van Bouillon". Doch werd hij een vaste waarde bij de Zebra's, waar hij in die dagen een ploeggenoot was van onder meerDante Brogno,Raymond Mommens,Rudy Vossen enJacky Mathijssen. BondscoachGuy Thys selecteerde hem in 1987 voor de eerste keer alsRode Duivel.
In 1989 volgde een transfer naar landskampioenKV Mechelen. Albert werd er een ploegmaat vanMichel Preud'homme,Lei Clijsters,Erwin Koeman,Graeme Rutjes,Johnny Bosman enMarc Wilmots. Mechelen kende na het vertrek van trainerAad de Mos een wisselvallig seizoen. Zijn opvolger en landgenootRuud Krol werd reeds in de loop van het seizoen opgevolgd doorFi Van Hoof. Aan de zijde van Clijsters werd Albert een vaste waarde bij Malinois. Met zijn doorzettingsvermogen, messcherpe tackles en neus voor doelpunten werd hij een van de meest besproken verdedigers in België. Zijn lange rushes naar voren werden zijn handelsmerk. Zowel in 1991 als in 1992 bereikte hij met KV Mechelen de finale van deBeker van België. Het verloor toen van respectievelijkClub Brugge enAntwerp FC. In 1992 ontving hij de trofee voorProfvoetballer van het Jaar.
In de loop van het seizoen 1991/92 raakte bekend dat Albert naarRSC Anderlecht zou verhuizen. De Waalse verdediger kon ook rekenen op de interesse vanJuventus enTottenham Hotspur. In de zomer van 1992 trok hij samen met zijn ploegmaatMarc Emmers naar de Brusselse club. Albert werd meteen een titularis bijRSC Anderlecht, dat tijdens het seizoen 1992/93 in geen tijd naar de eerste plaats opklom. Toch ontsloeg de club net na de winterstop trainerLuka Peruzovic.Johan Boskamp werd op de dag dat Albert deGouden Schoen ontving, aangesteld als nieuwe coach. Anderlecht sloot het seizoen uiteindelijk af als kampioen. Voor Albert was het zijn eerste landstitel. Een jaar later won hij met paars-wit de dubbel.
Na zijn sterke prestatie op hetWK 1994 kon Albert op de interesse van verscheidene Europese clubs rekenen. De fysiek sterke verdediger trok uiteindelijk naar de Engelse competitie. Hij tekende op zijn 27e verjaardag een contract bijNewcastle United en kreeg het rugnummer 27. De club van trainerKevin Keegan betaalde £2,65 miljoen (zo'n €3,75 miljoen) voor Albert.[1] Hij koos naar eigen zeggen voor Newcastle omdat hij in zijn jeugd een fan was van Keegan. Bij The Magpies speelde hij samen met o.a.Alan Shearer,Les Ferdinand,David Batty enRob Lee.
Zijn partner in de Newcastle-defensie was meestal de EngelsmanDarren Peacock, die ook in 1994 bij Newcastle tekende. Met Darren Peacock vormde Albert een complementair duo. Kenmerkend aan Albert was de snor, terwijl Peacock op zijn beurt lange blonde manen had. Door de aanvallende tactiek van manager Keegan kreeg het elftal de bijnaam "The Entertainers". Albert zelf werd erg geliefd bij het Engelse publiek doordat hij vaak mee naar voren oprukte. Dat leverde soms mooie doelpunten op. Zo scoorde hij tegenManchester United van op zo'n 20 m via een knappe lob over doelmanPeter Schmeichel.[2] Newcastle won de wedstrijd uiteindelijk met 5-0.
Albert verloor door blessures steeds vaker zijn plaats in het elftal bij Newcastle. In 1997 trok trainer Keegan naar derdeklasserFulham FC. Eerst als sportief leider, nadien als trainer. In het seizoen 1998/99 haalde hij Albert naar Fulham. Hij speelde er 13 wedstrijden. Fulham werd kampioen en promoveerde naar deFirst Division.
In de zomer van 1999 keerde Albert terug naar België. Hij tekende een contract bij zijn ex-club Charleroi. De Zebra's betaalden £600.000 (zo'n €700.000) voor de toen 32-jarige verdediger. Bij Charleroi vond hij ook trainer Luka Peruzovic terug. Hij werd in december ontslagen en opgevolgd door Alberts gewezen ploegmaat Raymond Mommens. Maar ook Mommens haalde het seizoenseinde niet.Manu Ferrera werd in maart 2000 als trainer aangesteld. Hij zorgde ervoor dat Charleroi net niet degradeerde. Na afloop van het seizoen zette Albert een punt achter zijn spelersloopbaan.
| Seizoen | Club | Competitie | Competitie | |
|---|---|---|---|---|
| Wed. | Dlp. | |||
| 1985/86 | Sporting Charleroi | Eerste Klasse | 5 | 0 |
| 1986/87 | 27 | 2 | ||
| 1987/88 | 32 | 5 | ||
| 1988/89 | 33 | 2 | ||
| 1989/90 | KV Mechelen | 22 | 0 | |
| 1990/91 | 32 | 3 | ||
| 1991/92 | 33 | 2 | ||
| 1992/93 | RSC Anderlecht | 25 | 5 | |
| 1993/94 | 25 | 4 | ||
| 1994/95 |  Newcastle United | Premier League | 17 | 2 |
| 1995/96 | 23 | 4 | ||
| 1996/97 | 27 | 2 | ||
| 1997/98 | 23 | 0 | ||
| 1998/99 | 6 | 0 | ||
| Fulham(huur) | Second Division | 13 | 2 | |
| 1999/00 | Sporting Charleroi | Eerste Klasse | 14 | 1 |
| Totaal | 357 | 34 | ||
Op 29 april 1987 speelde Philippe Albert zijn eerste interland voor deRode Duivels. BondscoachGuy Thys selecteerde hem voor deEK-kwalificatiewedstrijd tegenIerland. Vervolgens duurde het enkele jaren alvorens hij een vaste waarde werd bij de nationale ploeg. In 1990 nam Thys hem mee naar hetWK in Italië. In de groepsfase van het toernooi speelde hij één wedstrijd, het met 1-2 verloren duel tegenSpanje. België werd uiteindelijk in de tweede ronde uitgeschakeld doorEngeland.
Onder bondscoachPaul Van Himst speelde Albert regelmatiger. In 1994 plaatste België zich voor hetWK in de Verenigde Staten. In de laatste kwalificatiewedstrijd namen de Rode Duivels het op tegenTsjecho-Slowakije. Beide landen streden om de tweede plaats en het bijhorend ticket voor het WK. België had twee punten voorsprong op Tsjecho-Slowakije en had voldoende aan een gelijkspel. Net na de rust haalde Albert een doorgebroken aanvaller neer. Hij kreeg een rode kaart, maar voorkwam op die manier wel een mogelijk doelpunt. Het bleef uiteindelijk 0-0, België mocht naar het WK, maar Albert miste door schorsing de eerste wedstrijd van het toernooi.
Albert was anno 1994 samen met spelers alsMarc Degryse,Michel Preud'homme,Franky Van der Elst enLorenzo Staelens een van de sterkhouders van de nationale ploeg. In de Verenigde Staten scoorde Albert tegenNederland zijn eerste WK-goal. Na 65 minuten belandde de bal na een hoekschop in de voeten van Albert, die meteen laag uithaalde en via de paal scoorde. Nederland drong nadien nog aan, maar de 1-0 bleef op het scorebord. Bij het doelpunt riep voetbalcommentatorRik De Saedeleer nog voor Albert de bal gecontroleerd had de legendarische woorden:"Dat is het, dat is het!" Na de goal van Albert voegde hij eraan toe:"Ik wist het! Ik wist het! Philippe Albert!" Het was Alberts vierde interlanddoelpunt.
Zijn vijfde en laatste interlanddoelpunt kwam er een ronde later. België plaatste zich voor de tweede ronde en nam het op tegen titelverdedigerDuitsland. In een geladen duel waarin de Rode Duivels de scheidsrechter niet aan hun zijde hadden, scoorde Albert in de slotminuut de aansluitingstreffer. Na een één-twee slalomde hij zich voorbij twee verdedigers en tikte hij de bal voorbij doelmanBodo Illgner. De Belgen haalden de bal meteen uit het doel en snelden naar de middenstip, maar een gelijkmaker viel er niet meer uit de lucht. België verloor met 3-2. Door zijn sterke prestatie op het WK versierde Albert een transfer naar Newcastle United.
In 1997 werdGeorges Leekens voor het eerst bondscoach. Leekens en Albert kenden elkaar nog van bij KV Mechelen. Door blessures miste Albert regelmatig interlands en bovendien werd hij door de pers steeds vaker bekritiseerd. In deWK-kwalificatiewedstrijd tegen Nederland verloor België met 3-1 na een slechte prestatie. Albert was kop-van-jut en werd door Leekens niet opgeroepen voor de laatste wedstrijd tegenWales. Toen hij Albert nadien voor de barragewedstrijd tegen Ierland wel selecteerde, zegde Albert af. Hij zei de nationale ploeg vaarwel en ging niet mee naar hetWK in Frankrijk.
| Interlanddoelpunten | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| # | Datum | Locatie | Tegenstander | Goal(s) | Uitslag | Wedstrijd |
| 1 | 25/03/1992 | Parijs,Frankrijk |  Frankrijk |  28' | 3–3 | Vriendschappelijk |
| 2 | 03/06/1992 | Toftir,Faeröer |  Faeröer | 30' | 0–3 | WK-kwalificatie |
| 3 | 07/02/1993 | Nicosia,Cyprus |  Cyprus | 87' | 0–3 | WK-kwalificatie |
| 4 | 25/06/1994 | Orlando,Verenigde Staten |  Nederland | 65' | 1–0 | WK-eindronde |
| 5 | 02/07/1994 | Chicago,Verenigde Staten |  Duitsland | 90' | 3–2 | WK-eindronde |
| Competitie | Aantal | Jaren | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Nationaal | |||||
| Belgisch kampioen | 2x | 1993, 1994 | |||
| Beker van België | 1x | 1994 | |||
| Supercup | 1x | 1993 | |||
| Kampioen in Second Division | 1x | 1999 | |||
| Individueel | |||||
| Gouden Schoen | 1x | 1992 | |||
| Profvoetballer van het Jaar | 1x | 1992 | |||
1 Preud'homme ·2 Medved ·3 Borkelmans ·4 Albert ·5 Smidts ·6 Staelens ·7 Van der Elst ·8 Nilis ·9 Degryse ·10 Scifo ·11 Czerniatynski ·12 De Wilde ·13 Grün
·14 De Wolf ·15 Emmers ·16 Boffin ·17 Weber ·18 Wilmots ·19 Van Meir ·20 Verlinden ·21 Van der Heyden ·22 Renier ·Coach: Van Himst
·
·
· · · ·1954:Rik Coppens · 1955:Fons Van Brandt · 1956:Vic Mees · 1957:Jef Jurion · 1958:Roland Storme · 1959:Lucien Olieslagers · 1960–61:Paul Van Himst · 1962:Jef Jurion · 1963:Jean Nicolay · 1964:Wilfried Puis · 1965:Paul Van Himst · 1966:Wilfried Van Moer · 1967:Fernand Boone · 1968:Odilon Polleunis · 1969:Wilfried Van Moer · 1970:Wilfried Van Moer · 1971:Erwin Vandendaele · 1972:Christian Piot · 1973:Maurice Martens · 1974:Paul Van Himst · 1975:Johan Boskamp · 1976:Rob Rensenbrink · 1977:Julien Cools · 1978:Jean-Marie Pfaff · 1979:Jean Janssens · 1980:Jan Ceulemans · 1981:Erwin Vandenbergh · 1982:Eric Gerets · 1983:Frank Vercauteren · 1984:Enzo Scifo · 1985–86:Jan Ceulemans · 1987:Michel Preud'homme · 1988:Lei Clijsters · 1989:Michel Preud'homme · 1990:Franky Van der Elst · 1991:Marc Degryse · 1992:Philippe Albert · 1993:Pär Zetterberg · 1994:Gilles De Bilde · 1995:Paul Okon · 1996:Franky Van der Elst · 1997:Pär Zetterberg · 1998:Branko Strupar · 1999:Lorenzo Staelens · 2000:Jan Koller · 2001:Wesley Sonck · 2002:Timmy Simons · 2003:Aruna Dindane · 2004:Vincent Kompany · 2005:Sérgio Conceição · 2006:Mbark Boussoufa · 2007:Steven Defour · 2008:Axel Witsel · 2009:Milan Jovanović · 2010:Mbark Boussoufa · 2011:Matías Suárez · 2012:Dieumerci Mbokani · 2013:Thorgan Hazard · 2014:Dennis Praet · 2015:Sven Kums · 2016:José Izquierdo · 2017:Ruud Vormer · 2018–19:Hans Vanaken · 2020:Lior Refaelov · 2021:Paul Onuachu · 2022:Simon Mignolet · 2023:Toby Alderweireld · 2024:Hans Vanaken
| Voorganger: Marc Degryse | Gouden Schoen 1992 | Opvolger: Pär Zetterberg |
| Voorganger: Enzo Scifo | Profvoetballer van het Jaar 1992 | Opvolger: Pär Zetterberg |
