Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Peter Ustinov

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peter Ustinov
Portret van Peter Ustinov door Allan Warren.
Portret van Peter Ustinov door Allan Warren.
Algemene informatie
Volledige naamPeter Alexander Ustinov
Geboren16 april1921
Overleden28 maart2004
LandVlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief1940–2004
BeroepActeur
Scenarioschrijver
(en)IMDb-profiel
(en)IBDB-profiel
MovieMeter-profiel
(mul)TMDb-profiel
(en)Allmusic-profiel
(en)Last.fm-profiel
(en)AllMovie-profiel
Portaal Portaalicoon  Film

SirPeter Ustinov, ook bekend alsPeter Alexander baron von Ustinov (Londen,16 april1921Genolier,28 maart2004), was eenBritsacteur,schrijver endramaticus,causeur en conferencier.

Biografie

[bewerken |brontekst bewerken]

Ustinov werd geboren als kind van eenRussisch-Duitse vader,Jona Ustinov, en eenFranse moeder, Nadia Benois (1896-1974). Hij ging naar deWestminster School (1934-1937) en studeerde daarna aan de London Theatre Studio (1937-1939).[1]

Hij debuteerde in 1938 op het toneel en maakte al snel naam als acteur. Na zijn militaire dienst tijdens deTweede Wereldoorlog breidde hij zijn werkzaamheden uit tot schrijven. Zijn eerste succes op dit gebied beleefde hij in 1951 metThe Love of Four Colonels. Zijn carrière als dramaticus verliep parallel met zijn acteerwerk. Zijn bekendste werk wasRomanoff and Juliet uit 1956.

Tot zijn bekendere filmrollen behoren Kapitein Vere inBilly Budd (1962), Lentulus Batiatus inSpartacus (1960) en ook vertolkte hij in zes films de rol van meesterdetectiveHercule Poirot in de gelijknamige filmserie naar de boeken vanAgatha Christie. Dit deed hij voor het eerst inDeath on the Nile (1978).

In 1977 publiceerde hij zijn autobiografieDear Me die zeer goed ontvangen werd. In 1990 verscheenThe Old Man and Mr. Smith (Nederlandse uitgave:De oude man en meneer Smith. Een fabel, 1992).

Ustinov wa ook eenstemacteur. Hij vertolkte inWalt Disneys filmRobin Hood de stem voor de rol vanPrins John. Hij was ook de stem vanDoctor Snuggles.

Tijdens zijn carrière zou hij tweeOscars voor beste mannelijke bijrol krijgen: in1960 voor zijn rol inSpartacus en vier jaar later voor zijn rol inTopkapi. Hij werd ook tweemaal genomineerd voor de bijrol vanKeizer Nero inQuo Vadis en voor het script van de filmHot Millions uit1968.[2]

Miklós Rózsa, componist en vriend, heeft zijn String Quartet no 1, Op. 22 (1950) opgedragen aan Ustinov.

Ustinov sprak vloeiendEngels,Frans,Duits,Italiaans,Russisch enSpaans. Daarnaast sprak hij enigTurks en modernGrieks. Hij was zelfs enige woordenNederlands machtig, die hij graag etaleerde als hij op de Nederlandse televisie verscheen.[bron?]

Hij werd in 1990 geridderd doorKoningin Elizabeth II.

Het graf in 2024.

In 2002 kwam Sir Peter Ustinov opUNICEF-missie naarBerlijn om voor de eerste maal de cirkel te bekijken van deUnited Buddy Bears, die voor een vreedzamere wereld tussen naties, culturen en religies werven. Ustinov zette zich ervoor in dat in de cirkel van zo'n 140 beren ookIrak was vertegenwoordigd. In 2003 opende hij als beschermheer de tweede tentoonstelling van deUnited Buddy Bears in Berlijn.

In 1984 was hij ongewild getuige van de moord op India's premierIndira Gandhi. Ze zou door Ustinov geïnterviewd worden voor een documentaire op de Ierse televisie, maar onderweg werd ze door haar twee lijfwachten vermoord.

In 1976 was hij te gast in een aflevering vanThe Muppet Show.

Zijn laatste rustplaats vond hij op de begraafplaats van Bursins in het Zwitserse kanton Vaud. Zijn grafplaat draagt de inscriptie:

« SIR PETER USTINOV

1921-2004

Writer-Actor-Humanist

Musicien-Membre de l'Institut »

Privé

[bewerken |brontekst bewerken]

Ustinov was driemaal getrouwd:

  • Met de Britse actrice Isolde Denham (1920–1987), van 1940 tot 1950. Ze hadden een dochter, Tamara Ustinov.
  • Met de Canadese filmactrice Suzanne Cloutier (1927-2003), van 1954 tot 1971. Ze hadden drie kinderen: Pavla, Andrea en Igor Ustinov.
  • Met de Franse journaliste Hélène du Lau d'Allemans (1926-2014), van 1972 tot aan zijn overlijden.

Filmografie (selectie)

[bewerken |brontekst bewerken]

Acteur

[bewerken |brontekst bewerken]

Regisseur en scenarist

[bewerken |brontekst bewerken]

Enkel scenarioschrijver

[bewerken |brontekst bewerken]

Boekpublicaties

[bewerken |brontekst bewerken]
  • 1945:The Banbury nose; toneelstuk
  • 1950:Plays about people; toneelstuk
  • 1951:The Love of Four Colonels
  • 1959:Add a dash of pity
    • Vertaald alsFataal bevel, en andere verhalen
  • 1959:God and the State Railways
    • Vertaald alsGod en de grote treinstaking
  • 1960:The Loser
    • Vertaald alsAls Alles in Scherven Valt enDe verliezer
  • 1961:We were only human
  • 1962:Photo finish
  • 1968:Halfway up the Tree
  • 1968:The unknown soldier and his wife
  • 1971:Krumnagel
  • 1977:Dear Me
  • 1987:Ustinov in Russia
  • 1989:The Disinformer: Two Novellas
    • Vertaald alsDe ontregelaar
  • 1990:The Old Man and Mr. Smith
    • Vertaald alsDe Oude Man en Meneer Smith
  • 1998:Monsieur René

Externe link

[bewerken |brontekst bewerken]

Voetnoten

[bewerken |brontekst bewerken]
  1. International Dictionary of Films and Filmmakers, Volume 3: Actors and Actresses, 4th ed. St. James Press, 2000.
  2. "Peter Ustinov." Newsmakers, Issue 3. Thomson Gale, 2005
Bibliografische informatie
Voorganger:
Hugh Griffith
voorBen-Hur
Academy Award voor Beste Mannelijke Bijrol
1960
voorSpartacus
Opvolger:
George Chakiris
voorWest Side Story

Voorganger:
Melvyn Douglas
voorHud
Academy Award voor Beste Mannelijke Bijrol
1964
voorTopkapi
Opvolger:
Martin Balsam
voorA Thousand Clowns
Mediabestanden
Zie de categoriePeter Ustinov vanWikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Ustinov&oldid=67628275"
Categorieën:
Verborgen categorieën:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp