De organisatie is verantwoordelijk voor dePeruaanse voetbalbond (FPF), opgericht in1922,[4][5] een van de tien federaties die zijn aangesloten bij de South American Football Confederation (Conmebol), waartoe het in1925 toetrad, daarom nemen ze deel aan wedstrijden georganiseerd doorConmebol enFIFA.[6][7][8]
Peru heeft deelgenomen aan vijf FIFA World Cups. De eerste keer in1930 toen het in de groepsfase tegen Uruguay en Roemenië moest opnemen.[9][10][11] Tegen Roemenië werd met 1–3 verloren. De enige goal voor Peru werd gemaakt doorLuis Souza Ferreira. In 1970 werd de eerste overwinning op een WK geboekt. In Léon, Mexico, werd met 3–2 van Bulgarije gewonnen. Ook Marokko werd verslagen (3–0). De kwartfinale werd bereikt en verloren van Brazilië. Ook in 1978 overleefde Peru de eerste groepsfase. Nu in een poule metNederland (0–0),Schotland (3–1) enIran (4–1). In de tweede groepsfase verloor het land echter al zijn wedstrijden, onder meer van de latere kampioenArgentinië (6–0).
Later doken berichten op dat Peru zich had laten omkopen door Argentinië. Zo zou er een enorme ladinggraan naar het land zijn gegaan na de wedstrijd. Voormalig senatorGenaro Ledesma Izquieta erkende dat Argentinië wilde dat Peru ruim zou verliezen, met als beloning de legale doorstroom van enkele Peruviaanse politieke tegenstanders richting Argentinië. Later zei ook de toenmalige doelmanRamon Quiroga dat verdedigerRodolfo Manzo en hij zich minder hadden ingespannen in de bewuste wedstrijd dan zij eerder in het toernooi hadden gedaan.
Meerdere Peruviaans internationals namen het geheim mee hun graf in, omdat zij tijdens een vliegtuigongeluk op8 december1987 om het leven kwamen. De Argentijnse aanvallerLeopoldo Luque liet nadien ook weten dat er een geur van omkoping hing rond de ruime zege van Argentinië op Peru. "Van wat ik nu weet, kan ik niet zeggen dat ik trots ben op de winst. Maar ik realiseerde me dat destijds allemaal niet, de meeste van ons niet. We speelden gewoon voetbal."[12]
De CONCACAF Gold Cup is eigenlijk een toernooi voor landen uit midden- en Noord-Amerika. Er worden echter regelmatig landen uitgenodigd van andere confederaties om deel te nemen. Peru heeft één keer deelgenomen, in 2000. In dat jaar werd de halve finale bereikt waar het land tegen Colombia speelde en met 1–2 verloor.
Voetbal werd eind 19e eeuw in Peru geïntroduceerd door Engelse zeelieden tijdens hun frequente bezoeken aan de haven van Callao. De eerste clubs werden aan het begin van de 20e eeuw opgericht om de beoefening van de sport voort te zetten.[45] Het ontbreken van een gecentraliseerde organisatie leidde vaak tot conflicten tussen de teams, dus in 1922 vond de oprichting van de FPF plaats, samen met een nieuwe Peruaanse voetbalcompetitie.[46]
De FPF sloot zich in 1925 aan bijConmebol, maar interne beperkingen en economische problemen verhinderden de oprichting van een nationaal team dat het land officieel internationaal zou vertegenwoordigen. In 1927 werd het Peruaanse voetbalteam officieel opgericht en datzelfde jaar was het de gastheer van het Zuid-Amerikaanse kampioenschap, waar het op de derde plaats eindigde.[47] Desalniettemin, als gevolg van interne corruptie en de commotie rond de Grote Depressie, werd het team dat in de editie van 1929 speelde, geselecteerd op sociale vriendjespolitiek in plaats van op spelersvaardigheid, en verloor het alle wedstrijden.[48] Een jaar later werdla Blanquirroja uitgenodigd om deel te nemen aan een nieuwe intercontinentale wedstrijd inUruguay: de eerste Wereldbeker.
De jaren dertig worden beschouwd als het eerste gouden tijdperk van het Peruaanse voetbal. Bij de inaugurele FIFA Wereldbeker van 1930 kwam het Peruaanse team niet verder dan de groepsfase; ondanks dit optreden was het Uruguayaanse publiek verrast door het vaardigheidsniveau van de Peruanen.[49]
Tussen 1933 en 1934 verenigde de nationale ploeg (voornamelijk bestaande uit spelers vanUniversitario de Deportes,Alianza Lima enAtlético Chalaco) zich met de Chileense ploeg (voornamelijk gevormd door spelers vanColo-Colo) om de Combinado del Pacifico te vormen, die toerde door de Europese landen van Engeland, Duitsland, Frankrijk en Spanje tot augustus 1935.Teodoro Fernandez werd de topscorer van het team met 48 goals in 39 wedstrijden.[50]
Peru was de enige Zuid-Amerikaanse voetbalvertegenwoordiger op deOlympische Spelen van 1936 inBerlijn. Het team begon goed aan het toernooi en versloeg Finland met 7-3.[51] Spelers voor Peru waren onder meerTeodoro Fernández, Alejandro Villanueva, Juan Valdivieso en Adelfo Magallanes. De Peruanen maakten het OostenrijkseWunderteam, dat favoriet was om het toernooi te winnen, van streek door ze in de verlenging met 4-2 te verslaan.
Na de wedstrijd beweerde het Oostenrijkse team dat de Peruaanse spelers hen hadden mishandeld en dat Peruaanse toeschouwers, een zwaaiend met een revolver, tijdens de verlenging op het veld waren neergestroomd.[52] Peru speelde echter als het uitteam, bijna zonder supporters, en noch de nationaliteit of identiteit van de toeschouwers die het veld betraden tijdens de reguliere speeltijd (geen verlengingen) werden ooit ontdekt. Ondanks het gebrek aan concreet bewijs, heeft het Internationaal Olympisch Comité, dat in wezen een FIFA-comité was dat werd voorgezeten door Jules Rimet, maakte het resultaat op controversiële wijze teniet en gaf opdracht tot een nieuwe wedstrijd achter gesloten deuren, wat de Peruaanse en Colombiaanse delegaties ertoe bracht de spelen uit protest te verbeuren.[53]
In 1938 won Peru zijn eerste internationale titel op de eerste Bolivariaanse Spelen en versloeg Bolivia, Ecuador, Colombia en Venezuela.[54] In 1939 wonla Blanquirroja het eerste Zuid-Amerikaanse kampioenschap van Peru (later bekend als deCopa América). De Peruanen versloegen het Uruguayaanse team met een nipte score van 2-1 in de finale, na het uitschakelen van Ecuador, Chili en Paraguay.[55] Peru werd het vierde land dat Zuid-Amerikaans kampioen werd, na Uruguay, Argentinië en Brazilië.
_02.jpg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
