Paul Celan (Cernauti, nuTsjernivtsi inOekraïne,23 november1920 -Parijs, rond20 april1970) was een Duitstaligedichter. Paul Celan was het meest gebruiktepseudoniem vanPaul Antschel (De Duitse schrijfwijze van zijn Roemeense achternaamAncel). Celan stond op de Duitse uitspraak van zijn naam: [pɑʊl 't͡selaːn].
Paul Celan werd geboren inRoemenië als enig kind van Duitstalige joodse ouders. Hij leefde ook inOostenrijk en lange tijd inFrankrijk. Zijn ouders werden door de nazi's vermoord, hijzelf ontsnapte in een werkkamp ternauwernood aan de dood. In 1952 trouwde hij met Gisèle Lestrange, met wie hij twee kinderen kreeg, François en Eric; François overleed kort na de geboorte. Rond 1960 werden de zware en ongegronde plagiaatbeschuldigingen vanClaire Goll, weduwe van de Joodse dichterYvan Goll, sterker. Deze beïnvloedden zijn correspondentie 1) en vervolgden hem tot zijn dood. In 1970 maakte Celan eeneinde aan zijn leven.
Celan schreef in hetDuits, zijn moedertaal. Door gedichten in deze taal te schrijven herdacht hij zijn moeder (zie gedicht 'Wolfsbohne').Naast zijn werk als dichter bezorgde hij deDuitse literatuur ook een groot aantal vertalingen van poëzie uit hetFrans,Engels,Russisch,Italiaans,Roemeens,Portugees enHebreeuws.
Paul Celan wordt algemeen beschouwd als een der grootste dichters van de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij schreef, beïnvloed door hetsymbolisme en hetsurrealisme, gedichten waarin hij op zijn eigen wijze zijn ervaringen met deHolocaust verwerkte. Een van zijn bekende gedichten isTodesfuge, waarin hij bezwerend het lot van de Joden in de Tweede Wereldoorlog oproept en zijn moeder herdenkt. Zijn poëzie wordt gaandeweghermetischer, al bevatten veel van zijn gedichten verwijzingen naar historische en politieke gebeurtenissen.
Celan gaat spaarzaam met woorden om en schrijft op de rand van het zwijgen. Hij gebruikt gewaagdemetaforen enneologismen, die hij voor een deel haalde uit lectuur vangeologische boeken.
Een dramatische liefde. Briefwisseling Ingeborg Bachmann-Paul Celan. Aansluitend de briefwisseling tussen Paul Celan en Max Frisch en tussen Ingeborg Bachmann en Gisèle Celan-Lestrange. Vertaald door Paul Beers. Amsterdam, Meulenhoff, 2010.ISBN 978-90-290-8478-9
Paul Celan:Roemeense gedichten. Vertaald door Jan H. Mysjkin. Gent, PoëzieCentrum, 2008.ISBN 978-90-5655-393-7
Paul Celan:Verzamelde gedichten, uit het Duits vertaald door Ton Naaijkens. Meulenhoff, Amsterdam 2003. Tweetalige editie.ISBN 978-90-290-8617-2 (bevat alle bundels van Celan met vertalingen door Naaijkens)
'Alles is te zwaar, omdat alles te licht is'. De brieven van Paul Celan aan Diet Kloos-Barendregt. Bezorgd door Paul Sars; vertaald door C.O. Jellema. Amsterdam, Lubberhuizen, 1999.ISBN 90-73978-95-5
Paul Celan:Gedichten. Een keuze uit zijn poëzie met commentaren van Paul Sars en vertalingen door Frans Roumen, Ambo, Baarn 1988. Tweetalige Editie.ISBN 90-263-0863-9
Paul Celan:De bloeiende steen. Vertaald door Paul Vanderschaeghe. Brugge, Pablo Nerudafonds, 1986.ISBN 90-5025-004-1
Paul Celan:Gesprek in de bergen. Vertaald door Jan Gielkens. Utrecht, Athabasca, 1984.ISBN 90-70999-01-3
Paul Celan:Ademkristal Vertaald door Alfonso Nypels. 's Gravenhage, Boucher, 1978.ISBN 90-6068-139-8
Paul Celan:Spreektralie. Gedichten 1948-1970 & De meridiaan. Vertaald door Peter Nijmeijer. Amsterdam, Meulenhoff, 19786.ISBN 90-290-0932-2
Bronnen, noten en/of referenties
↑Herzzeit. Ingeborg Bachmann Paul Celan Der Briefwechsel. Suhrkamp Verlag, 2008.ISBN 978-3518420331. Rond 1960 treedt een verwijdering op mede door deze affaire veroorzaakt. Ook uit de correspondentie met Klaus Demut blijkt zo'n jarenlange verwijdering.