Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Panarabisme

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eén van de interpretaties van wat tot deArabische wereld gerekend kan worden.

Hetpanarabisme (ofQawmiya) is een beweging die ijvert voor het verenigen van deArabische volkeren en naties van hetMidden-Oosten enNoord-Afrika. Panarabisme wordt meestal omschreven alsseculier,socialistisch,nationalistisch enantiwesters. Als uiting van hetnationalisme van het Arabische volk wordt het als variant op het meestal als Westers getypeerdevolksnationalisme ook welArabisch nationalisme genoemd.

Bekende aanhangers van het panarabisme waren onder andereGamal Abdel Nasser vanEgypte,Moammar al-Qadhafi vanLibië,Saddam Hoessein vanIrak enHafiz Al-Assad vanSyrië.

Geschiedenis

[bewerken |brontekst bewerken]
De voorgestelde Unie van Arabische Republieken (rood) uit 1972 was een nieuwe versie van de mislukte Verenigde Arabische Republiek uit 1963.
Midden-Oosten in 1958: Verenigde Arabische Republiek (rood), Verenigde Arabische Staten (rood en lichtrood), Arabische Federatie (groen), Brits Koeweit (grasgroen), andere Britse protectoraten in de Arabische Golf (lichtgroen).

Het panarabisme werd voor het eerst verdedigd doorHoessein ibn Ali, deSjarif van Mekka, die streefde naar onafhankelijkheid van het TurkseOttomaanse Rijk en de oprichting van een Arabische staat. Tijdens deEerste Wereldoorlog kreeg hij steun van deEntente (met name deBritten), dieArabië maar al te graag wilden losmaken van het Ottomaanse Rijk, dat met deCentralen meevocht. Al in 1916 hadden zij in het geheim hetSykes-Picotverdrag gesloten, krachtens hetwelk de meeste Arabische gebieden onder hen en deFransen verdeeld zouden worden. Het beloofde Arabië, het latereSaoedi-Arabië, werdgecreëerd in het meer zuidelijk gelegen woestijngebied. DeBalfour-verklaring werd door Groot-Brittannië gebruikt om hun inpalming vanPalestina als Britsmandaatgebied te rechtvaardigen. De idealen van het panarabisme werden na de Eerste Wereldoorlog nog lang niet gerealiseerd, en het gebied begon zelfs aan een lange periode van Britse en Franse bezetting met als gevolg de stichting van de staatIsraël in 1948.

Een meer formele panarabische ideologie werd geformuleerd doorMichel Aflaq, een stichter van deBa'ath Partij, rond1940 inSyrië. De Ba'ath partij combineerde socialisme metItaliaansfascisme. Het panarabisme inspireerde verschillende unificatiepogingen, met als meest in het oog springende voorbeeld in 1958 deVerenigde Arabische Republiek, een unie vanEgypte en Syrië en de confederatie van deze VAR metNoord-Jemen, genaamde deVerenigde Arabische Staten. Beiden hielden het maar drie jaar vol.

De oprichting van de nog steeds bestaandeArabische Liga op22 maart1945 was ook een poging om tot een panarabische eenheid te komen.

DeSyrische Ba'ath-regering, evenals de voormalige Ba'ath-regering vanIrak tot de val van Saddam Hoessein in 2003, ondersteunden het panarabistische gedachtegoed. Zij twistten met elkaar wie de zuiverste vorm van de Ba'ath-ideologie had.

Panarabisme kreeg een stevige deuk toen een verenigd Arabisch leger in 1967 werd verslagen doorIsraël tijdens deZesdaagse Oorlog en door de onmacht om in enig Arabisch land stevige economische groei te creëren. In de loop van de jaren'80 werd panarabisme overschaduwd door panislamitische gedachten.

Europa

[bewerken |brontekst bewerken]

In Europa is met name deArabisch-Europese Liga (AEL) een Arabisch-nationalistische beweging. Het richt zich primair op Arabische minderheden inNederland enBelgië. Het verzet zich tegenassimilatie en probeert een Arabisch bewustzijn te stimuleren.

Mislukte fusies

[bewerken |brontekst bewerken]

Andere federaties van Arabische republieken

[bewerken |brontekst bewerken]
  • Federatie tussen Egypte, Libië en Soedan (1969 / 70–1971)
  • Federatie tussen Egypte, Libië en Syrië (1971 / 72–1974 / 77)
  • Unie tussen Egypte en Libië binnen de Federatie (1972–1973 / 74)
  • Unie tussen Egypte en Syrië binnen de Federatie (1976–1977)
  • Federatie tussen Egypte, Soedan en Syrië (1977)
  • FAR 1970, Syrië is van plan zich bij de Egyptisch-Libisch-Soedanese Federatie aan te sluiten
    FAR 1970, Syrië is van plan zich bij de Egyptisch-Libisch-Soedanese Federatie aan te sluiten
  • FAR 1971, Soedan zou later toetreden, maar blijft buiten de Federatie
    FAR 1971, Soedan zou later toetreden, maar blijft buiten de Federatie
  • FAR 1972, Irak wordt uitgenodigd om lid te worden van de Egyptisch-Libisch-Syrische Federatie
    FAR 1972, Irak wordt uitgenodigd om lid te worden van de Egyptisch-Libisch-Syrische Federatie
  • FAR 1973, Egypte en Libië vormen geen Unie binnen de Federatie
    FAR 1973, Egypte en Libië vormen geen Unie binnen de Federatie
  • FAR 1976, Egypte en Syrië zijn van plan binnen de Federatie een Unie te vormen
    FAR 1976, Egypte en Syrië zijn van plan binnen de Federatie een Unie te vormen
  • FAR 1977, Soedan is van plan zich aan te sluiten bij de Egypte-Syrische Federatie
    FAR 1977, Soedan is van plan zich aan te sluiten bij de Egypte-Syrische Federatie

Geslaagde fusies

[bewerken |brontekst bewerken]
Noord-Jemen en Zuid-Jemen voor dehereniging in 1990.

Militaire annexaties

[bewerken |brontekst bewerken]

Intergouvernementele organisaties

[bewerken |brontekst bewerken]

Zie ook

[bewerken |brontekst bewerken]

Externe link

[bewerken |brontekst bewerken]
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Pan-nationalisme enIrredentisme
Afrika:Groot-Marokko ·Groot-Mauritanië ·Groot-Somalië
Azië:Groot-Azerbeidzjan ·Groot-Bangladesh ·Groot-China ·Groot-Syrië
Europa:Groot-Albanië ·Groot-België ·Groot-Bosnië ·Groot-Bulgarije ·Groot-Duitsland ·Groot-Finland ·Groot-Nederland ·Groot-Roemenië ·Groot-Servië
Continentaal:Panafrikanisme ·Panamerikanisme
Volkeren:Panarabisme ·Pangermanisme ·Panhellenisme ·Panlatinisme ·Panslavisme ·Panturkisme
Godsdienst:Panislamisme
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Panarabisme&oldid=68862177"
Categorieën:
Verborgen categorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp