Panama en El Salvador voorafgaand aan een oefeninterland (1–0) op 8 oktober 2010Blas Pérez is thans topscorer van het Panamees voetbalelftal (40 doelpunten)
HetPanamees voetbalelftal is een team vanvoetballers datPanama vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor hetwereldkampioenschap voetbal, deCONCACAF Gold Cup en deCopa Centroamericana. Het elftal behaalde in maart 2014 met de 29ste plaats de hoogste positie ooit op deFIFA-wereldranglijst; in augustus 1995 werd met de 150ste plaats de laagste positie bereikt. Panama liep hetin 2013 in de blessuretijd van de laatste kwalificatiewedstrijd deelname aan hetwereldkampioenschap 2014 in Brazilië mis. In 2017 slaagde hetMidden-Amerikaanse land er voor de eerste keer in om zich te kwalificeren voor eenWK-eindronde. De eerste goal ooit voor Panama bij het WK werd in2018 in de groepsfase gescoord tegenEngeland (6-1 nederlaag) en kwam van de voet vanFelipe Baloy.
In Panama startte de ontwikkeling van het voetbal in de jaren 20 en 30; net als de meeste landen in Midden-Amerika kende het land een relatief late verspreiding van de sport, wat onder meer werd veroorzaakt doorde concurrentie die andere balsporten boden. Een uitnodiging van deUruguayaanse voetbalbond voor deelname aan heteerste wereldkampioenschap werd door de toenmalige bondsvoorzitter geweigerd, daar hij geen behoefte voelde een representatief elftal te formeren. Op dat moment had Panama nog geen nationaal elftal: in 1937 werd die voor het eerst gevormd. De Uruguayaan Romeo Parravicini stelde als eerste bondscoach het elftal samen voor deelname aan deCentraal-Amerikaanse en Caraïbische Spelen in eigen land. Op 12 februari 1938 speelde Panama haar eerste interland tegenVenezuela en won met 2–1. Vier dagen later werd Panama met 0–11 verslagen doorCosta Rica, de streekgenoot die zeventien jaar eerder reeds zijn eerste interland speelde. De uitslag tegen Costa Rica is thans de grootste nederlaag in de geschiedenis van het nationaal elftal van Panama. Costa Rica is thans het vaakst tegenstander geweest van Panama in een officiële voetbalinterland, met tot op heden meer dan veertig confrontaties; het is echter niet een officiële klassieker, zoals de interland tussen Costa Rica enHonduras dat wel is (clásico centroamericano).
Panama won in 1951 hetCCCF-kampioenschap, het toernooi voor landen uit Midden-Amerika en het Caraïbisch gebied en voorloper van hetCONCACAF-kampioenschap. NadatNicaragua op 4 maart 1951 met 6–2 werd verslagen, eindigde Panama twee punten boven rivaal Costa Rica op de eerste plaats. Voor ruim een halve eeuw was de prestatie in dit toernooi het beste resultaat dat het Panamees elftal boekte, totdat in 2009 deCopa Centroamericana – met een groter deelnemersveld – werd gewonnen. Panama weigerde voor 1930 een uitnodiging voor deelname aan het wereldkampioenschap en nam ook in de decennia erna niet deel aan kwalificatietoernooien. Meer dan veertig jaar na het spelen van de eerste interland nam Panama voor het eerst deel aan kwalificaties voor hetwereldkampioenschap voetbal 1978 in Argentinië. Een wedstrijd op 4 april 1976 in hetEstadio Rommel Fernández, sindsdien het vaste stadion van het nationaal elftal van Panama, werd gewonnen van Costa Rica; na een gelijkspel in de volgende wedstrijd tegenEl Salvador werd de rest van de interlands verloren en deelname aan het WK misgelopen. In de rest van de twintigste eeuw won Panama nauwelijks wedstrijden en wist het niet te winnen van landen als Costa Rica, El Salvador, Honduras,Guatemala enMexico. Geregeld werd met grote cijfers verloren (0–7 in september 1976 tegen Guatemala, 0–4 in september 1989 tegenTrinidad en Tobago, 0–5 in oktober 1995 tegenNicaragua, 1–7 in september 2000 tegen Mexico, et cetera) en zowel in de continentale toernooien als het kwalificatieproces voor het wereldkampioenschap voetbal.
In dekwalificaties voor hetwereldkampioenschap voetbal 2002 boekt Panama voor het eerst weer succes door in de Midden-Amerikaanse voorronde drie overwinningen te boeken op Honduras en Nicaragua, waardoor het elftal doorstroomde naar de een-na-laatste kwalificatieronde. Daarin was het maximale resultaat in zes duel een 0–0 gelijkspel tegen hetCanadees voetbalelftal in 2001. Vanaf het interlandjaar 2004 steeg het niveau van het Panamees voetbalelftal, wat mede werd veroorzaakt door het opkomen van eengouden generatie met spelers alsGabriel Enrique Gómez,Blas Pérez,Jaime Penedo enLuis Tejada, die veelal carrière maakten in het buitenland; veel internationals van Panama kwamen terecht in deMajor League Soccer, de voetbalcompetitie in de Verenigde Staten, die zelf ook geleidelijk een hoger niveau kreeg. In 2004 kwalificeerde Panama zich voor de tweede van drie rondes in de kwalificatie voor het WK 2006, na onder andere een 1–1 gelijkspel tegen deVerenigde Staten en een 3–1 overwinning op El Salvador. Niet eerder kwam Panama zo dicht bij kwalificatie voor het mondiale eindtoernooi, en door de prestaties in 2004 bereikte het elftal voor het eerst de top honderd in deFIFA-wereldranglijst. De rest van het kwalificatietoernooi was geen succes, maar in 2005 werd wel de finale van deCONCACAF Gold Cup bereikt, waarin nastrafschoppen werd verloren van de Verenigde Staten. Luis Tejada werd als toernooitopscorer door deCONCACAF uitgeroepen tot beste speler van het toernooi. Sinds de finaleplek in 2005 behoort Panama steevast tot de beste landen in het CONCACAF-interlandvoetbal, met in 2007 en 2009 de kwartfinale als slechtste prestatie.In 2013 werd opnieuw de finale bereikt, maar wederom waren de Verenigde Staten te sterk in de eindstrijd.
Panama werd in 2009 voor het eerstMidden-Amerikaans kampioen door Costa Rica in de finale op 1 februari 2009 na strafschoppen te verslaan. BondscoachJulio Dely Valdés, die in 2010 werd aangesteld en zelf tot 2005 in het Panamees voetbalelftal had gespeeld, vormde een elftal dat sindsdien succesvol was in de oefenwedstrijden, WK-kwalificatiewedstrijden en op interlandtoernooien. Landen als Trinidad en Tobago, Nicaragua, El Salvador, Honduras, maar ook Zuid-Amerikaanse landen alsPeru alsBolivia werden nu – in tegenstelling tot in de eerdere decennia – verslagen. Op deCONCACAF Gold Cup 2011 wist Panama voor het eerst een wedstrijd te winnen van de Verenigde Staten. De groepswedstrijd eindigde in een 1–2 overwinning; in de halve finale troffen de landen elkaar opnieuw, maar nu waren de Verenigde Staten weer te sterk (0–1). Op 6 september 2011 startte Panama hetkwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap in Brazilië met een uitzege op Nicaragua. Panama behaalde met een vrijwel ongeslagen status (tien gespeeld, één nederlaag) via de tweede en derde ronde de finaleronde. In die finaleronde won het land slechts een van de tien wedstrijden, maar doordat vijf keer gelijk werd gespeeld hield het tot op de laatste speeldag kans op deelname aan zijn eerste wereldkampioenschap. In oktober 2013 moest Panama winnen van de reeds gekwalificeerde Verenigde Staten om zoMexico achter zich te houden in het klassement. Bij aanvang van deblessuretijd stonden de Panamezen op een 2–1 voorsprong; in de tweede en derde minuut van de blessuretijd bogen de AmerikanenGraham Zusi enAron Jóhannsson de score echter om, waardoor Panama in de laatste drie minuten van het WK-kwalificatietoernooi haar eerste WK-deelname misliep. Mexico, dat op dezelfde dag ook verloor, plaatste zich zo voor de intercontinentale play-off, kwalificeerde zich voor het wereldkampioenschap en bereikte op het toernooi uiteindelijk deachtste finale.
Ondanks de onsuccesvolle afloop van het kwalificatietoernooi leidden de prestaties van het nationaal elftal van Panama in 2013 er wel toe dat op de FIFA-wereldranglijstvan maart 2014 Panama de hoogste notering ooit bereikte, de negenentwintigste plaats. Het land steeg drie plaatsen ten opzichte van februari 2014 en haalde daarmee landen alsTsjechië enSlovenië in. Sinds de notering in maart 2013 in de top 30 zakte Panama geleidelijk weer weg op de ranglijst, maar het bleef sindsdien wel in de top zeventig. In februari 2014 volgde de ColombiaanHernán Darío Gómez bondscoach Valdés op, die opstapte na de wedstrijd tegen de Verenigde Staten. Onder zijn leiding zakte Panama in 2014 en 2015 qua resultaten wat weg, met onder meer twee 4–0 nederlagen tegenBrazilië enEcuador. Op deCONCACAF Gold Cup 2015 overleefde Panama de groepsfase door driemaal met 1–1 gelijk te spelen; na strafschoppen in de kwartfinale werd de halve finale bereikt, waarin Mexico op 22 juli 2015 met 1–2 naverlenging te sterk was. De Panamese voetbalbond diende na afloop van de wedstrijd een protest tegen de arbitrage in, nadat scheidsrechterMark Geiger Mexico tweemaal op een beslissend moment een controversiële strafschop had toegekend, die tweemaal werd binnengeschoten doorAndrés Guardado. Ook de voetbalbond van Costa Rica diende protest in tegen de vermeend corrupte scheidsrechtersorganisatie van de CONCACAF.
In januari 2016 plaatste Panama zich dankzij een 4–0 overwinning opCuba voor deCopa América Centenario, de jubileumeditie van het Zuid-Amerikaanse voetbaltoernooi ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van deCONMEBOL. Het toernooi, dat in de zomer van 2016 plaatsvond in de Verenigde Staten, was de eerste Copa América waar Panama aan deelnam. Het land kwam onder leiding van de Colombiaanse bondsocachHernán Darío Gómez niet verder dan de groepsfase na een overwinning opBolivia (2-1) en nederlagen tegenArgentinië (0-5) enChili (2-4).
Panama nam in 2018 voor het eerst deel aan eenWK-eindronde. Ondanks een puntloos toernooi en slechts twee doelpunten werd de selectie van bondscoachHernán Darío Gómez groots onthaald in de hoofdstadPanama-Stad op zaterdag 30 juni.[1] Panama was bij het WK ingedeeld in een groep metBelgië (0-3), Engeland (1-6) enTunesië (1-2). De spelers en de staf trokken in een open bus door de stad en werden toegejuicht door duizenden supporters.
De Copa América Centenario is een voetbaltoernooi dat in 2016 werd worden ter ere van het 100-jarig bestaan van de CONMEBOL. Panama nam deel aan dat toernooi. Het land kwalificeerde zich door in deplay-off van Cuba te winnen met 4–0. De eerste wedstrijd in de poule werd nog gewonnen van Bolivia (2–1) door twee doelpunten vanBlas Pérez. Door de nederlagen tegen Argentinië (0–5) en Chili (2–4) werd Panama derde in de poule.
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
