Ontkerstening is een proces dat leidt tot een toestand waarin dechristelijke boodschap niet langer grondslag vancultuur enmoraal is. In tegenstelling tot het proces vanontkerkelijking gaat het bij ontkerstening niet om het losser worden van de band met een Kerk, maar om een verzwakking van de band met het christelijk geloof.
Men kan ontkerstening ook niet synoniem stellen aansecularisering. Ontkerstening refereert namelijk niet aan het juridisch en grondwettelijksecularisme (dat alleen stelt dat de kerk zich niet meer kan mengen in staatsgelegenheden). Secularisme hoeft niet per se ontkerstening te veroorzaken en heeft dit, althans theoretisch, ook niet als doel. Toch is de verwarring begrijpelijk, omdat de ontkerstening inWest-Europa zich voordeed op het moment dat deze regio aan zijn secularisering begon. In deVerenigde Staten, daarentegen, is de ontkerstening nooit zo snel gegaan als de Amerikaanse secularisering; dit is aan het begin van de21e eeuw nog steeds zichtbaar als men het hoge aantal zelf-identificerende christenen in Amerika vergelijkt met die van Europa. Ook buiten de van oudsher christelijke regio's is secularisme niet duidelijk te correleren met een afname van religie als centrale rol in de cultuur en maatschappij. Zo heeft het van oudsher seculiereTurkije in de afgelopen decennia geen afname meegemaakt van de rol van deislam in de Turkse maatschappij.
